Ik houd niet van carnaval.
Laatst bezocht ik eens zo’n zittingsavond. Wat héét: dé zittingsavond in het (toen nog) Bavaria House. En wat krijg je voorgeschoteld? Uren ongein, gevat in de meest flauwe, uit het Rijnland overgenomen, ‘rituelen’. Je zit dan op ongemakkelijke stoelen waarin je niks ziet te kijken naar een stel gekken die in rare pakjes de zaal heen en weer rennen. Het hoogtepunt van die avonden is het op de stoelen klimmen. En de bar natuurlijk.
Verplicht leuk doen in rare kleren, het hoeft niet van mij. Op school vond ik het al niks. En dan moet je weten dat ik nog wel enige carnavalsbals georganiseerd heb daar. Met als grote voordeel dat je in de coulissen je werk kon doen.
Later heb ik jaren in de horeca gewerkt tijdens de carnaval. Wat je dan allemaal ziet en meemaakt, beneemt je ook wel de lust tot carnaval. Dronkenschap, agressie, brand, vrouwenjacht, vreemdgaan en ga zo maar door.
De leukste keer vond ik toen een dronken figuur me ‘wel zou helpen’ toen ik met een grote stapel lege glazen door de hossende, zwetende meute door terug achter de bar probeerde te komen. Hij sloeg de hele stapel uit mijn handen. Zonder spijt heb ik de man naar het ziekenhuis zien vertrekken met zijn hele onderarm opengesneden.
De emmer liep helemaal over toen ik dacht een rustige nieuwe woning in het centrum betrokken te hebben. Dat viel dus lelijk tegen toen het tegenoverliggende café een paar joekels van geluidsboxen buiten plaatste waar de godsganselijke dag het Smurfenlied uit schalde. Gek werd ik ervan.
Vanaf dat moment ontvlucht ik de carnaval en zorg ervoor minstens honderd kilometer van Helmond weg te zijn. Van een afstandje bezien, kan ik goedwillend naar deze folklore kijken. Gezien het grote aantal vakantieboekingen in die periode, ben ik bepaald niet de enige. Het enige vervelende is de zooi in de straat als ik terugkom en het klem zitten achter verdwaalde praalwagens onderweg.
Klem achter zo een tractor bedenk ik dan met spijt dat carnaval gezien wordt als het sociale en culturele hoogtepunt van het jaar. Jammer voor Helmond dan.
Ik ben dan ook een weekje weg. Alaaf, zou ik bijna zeggen.

Was getekend,