‘Proactiparant,’ kent u dat woord? Ik tot voor een paar dagen ook niet. Maar gelukkig is er altijd de onvolprezen afdeling voorlichting van onze gemeente om ons wat nieuws te leren. Een “meer proactiparante relatie met de media en daarmee ook de inwoners van Helmond,” is namelijk erg belangrijk, zo lees ik in RIB 45. Waarmee de PR-prietpraat in Helmond definitief gewonnen lijkt te hebben.

Ik kreeg deze RaadsInformatieBrief doorgespeeld van een bekende Helmonder. Met informatie van een paar bevriende journalisten brengt me dat tot de volgende bespiegeling.

Vroeger had je bij de gemeente Helmond een bureau voorlichting. Of eigenlijk een man die dag en nacht onderweg maar toch bereikbaar was voor alle vragen van journalisten. Daarna kregen we een afdeling communicatie. En sinds kort zijn we verblijd met een ‘postbus persvragen’. Dat allemaal in het kader van betere voorlichting neem ik maar aan.
Helaas is de praktijk weerbarstiger dan al die mooie plannen op papier. Vroeger konden journalisten nog eens gewoon een ambtenaar of wethouder bellen om het naadje van de kous te weten. Die mensen werden in steeds sterkere mate afgeschermd. Alles moest via bureau voorlichting, pardon communicatie, pardon postbus of is het toch mediadesk?
Dat levert prachtige newspeak op als “Het belooft een handeling te worden waarover in de verre toekomst nog wel eens gesproken kan worden” en uitnodigingen voor “unieke evenementen” of erger nog een “event”. Daarmee is niet alleen de PR-kretologie definitief doorgedrongen tot gemeente Helmond. Nee, daarmee zijn de ambtenaren en bestuurders definitief afgeschermd van de boze buitenwereld. Dat krijg je als we geen voorlichter meer hebben maar een echte ‘communicatieadviseur’.
De mensen daarachter heten dan ook opeens senior of medior communicatieadviseur, webredacteur/communicatiemedewerker (tijdelijk) of kregen andere prachtige titels. Dat ze alleen op woensdagmiddag bereikbaar zijn, mag de pret op ’t Cour waarschijnlijk niet drukken.
Wel die van het verzameld journaille. Ik weet uit doorgaans betrouwbare bron dat die forse aanvaringen hebben gehad met de gemeente over het gebrek aan medewerking. Vragen blijven weken onbeantwoord of verdwijnen in het niets, telefoons worden niet opgenomen, persberichten komen te laat of missen de essentie en fouten worden niet hersteld.
Al met al vind ik het een inflatie van goede smaak en behoorlijke communicatie, deze ‘newspeak‘. Maar echt zorgen maak ik me over de mentaliteit die daarachter zit. Het gaat niet meer om voorlichting maar om meningen uit te dragen, een imago over te brengen. Of, zoals ze het zelf noemen: “meer aan de voorkant van de berichtgeving komen.” De mannen in foute pakken hebben definitief de macht gegrepen, Oh wé als een ambtenaar nog eens met journalist spreekt.
In een tijd waarin het stadsbestuur de mond vol heeft over openheid en transparantie, over de burger die zich afwendt van de politiek, is dit wel het laatste waar we op zitten te wachten. Niet de burger wendt zich af van de politiek, de politiek staat met haar rug naar de burger. En dan ook nog verscholen achter een anonieme postbus.
We zullen het voortaan moeten doen met een stroom van RIB’s, VA’s, CF’s, contactmomenten, ludieke of originele openingen, mediawatching, en andere onbegrijpelijke zaken.

                                                          Was getekend,