Legaliseren van softdrugs bespaart de overheid en het opsporingsapparaat tijd, geld en problemen. Wiet en andere softdrugs zijn niet ongezonder dan bijvoorbeeld alcohol en sigaretten, en aangetoond is dat drugsgerelateerde criminaliteit door middel van legalisering doeltreffend kan worden bestreden. Het vereist wel goede regels en communicatie, maar ik ben dus voor de algehele legaliseren van soft-drugs. In Helmond is het regelmatig punt van discussie, deze materie, en dat moet maar eens afgelopen zijn.

Dat gezegd ben ik blij dat de raadscommissie Algemene en Bestuurlijke Aangelegenheden gisteren heeft besloten dat er meerdere coffeeshops in Helmond moeten komen. Blij dat het conservatieve CDA de mond is gesnoerd: men ziet in dat de huidige kwetsbare situatie het best op díe manier bestreden kan worden. Onze enige coffeeshop, in de Wolfstraat, is onlangs gesloten omdat de eigenaar zich andermaal niet aan de regels hield. Een half jaar mag Willy's Place, al tien jaar een begrip bij velen, haar deuren niet openen: je bent ook gewoon niet goed bezig als je een vinger krijgt maar vervolgens een hand neemt. De voorraad was in de Wolfstraat ruim eens zo groot als toegestaan, en dat werd eind 2007 niet voor het eerst geconstateerd. Sinds de tijdelijke sluiting verloopt de handel in Helmond in volledige illegaliteit, wat volgens onze politie de spuitgaten uit loopt.

Op termijn kan de liefhebber op twee, of misschien wel op drie locaties terecht. GroenLinks was nog even lekker provocatief, door te bepleiten voor gelijkschakeling van coffeeshops met cafés en restaurants. "Er is geen verschil tussen softdrugs en alcohol", aldus Rudi van der Made. Dat gaat mij dan ook weer net een brug te ver.

Zo'n 20% van het Helmondse electoraat stemde bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2006 op het CDA: zouden dat nu allemaal mensen zijn die nu direct op de barricades gaan staan? Die, om in de termen van hun voorman Balkenende te blijven, vinden dat dit tegen de gangbare normen en waarden gaat? In het mondige Nederland zijn we geneigd moord en brand te schreeuwen, terwijl we geen enkel idee hebben wat er nu achter die gordijnen gebeurd. Ik stel voor om, als we straks drie van die tenten in onze stad hebben, een keer de deuren open te gooien. Een heuse open dag op het grensgebied van het toelaatbare. Laat de sceptici maar zien hoe zo'n coffeeshop eruit ziet en wat erin plaatsvindt. Je realiseert daarmee veel begrip en draagvlak en minder gezeik, zoals coffeeshopeigenaren het waarschijnlijk zullen ervaren.

Met het niet naleven van de geldende regels klim je als eigenaar wel weer drie sporten naar beneden in de ladder der tolerantie. Het moet wel van twee kanten komen, wil ik maar zeggen.

Perry Vermeulen