Robert weet waar hij over praat. De oud-speler trainde bij MVV, waar zijn roots liggen, nog de JO-17 en JO-19. De familie Cox staat synoniem voor voetbal. Zijn vader was ruim 40 jaar lang actief in dienst bij de gemeente Maastricht als stadionbeheerder bij MVV. Zijn dochter Bibi speelde in alle jeugdselecties van de KNVB en betaald voetbal bij SC Heerenveen en FC VVV. 
Robert zelf speelde in het 2^de elftal van de Maastrichtenaren en was rond zijn 20^ste op zoek naar een andere club. De verdedigende middenvelder dacht dat hij niet de kans kreeg om in de hoofdmacht te komen. Wat overigens niet vreemd was. MVV speelde in die tijd namelijk nog in het linkerrijtje van de Eredivisie.

Trainer Jan Notermans van Helmond Sport had hem al op het oog en was reeds enkele malen naar het 2^de komen kijken. Toen bleef de trainer enkele maanden weg en koos Cox voor het Belgische Verviers die in de Tweede Klasse uitkwam. Hij had het hier niet naar zijn zin en binnen 3 weken tijd was de verdedigende middenvelder er alweer vertrokken. Nico Jongen, toenmalig manager van MVV, zorgde dat dit zonder financiële schadeloosstelling gebeurde. 1½ week erna meldde Robert zich bij Jan Notermans. Die zei tegen de verdedigende middenvelder dat de rood/zwarten hem er graag bij wilden hebben. In 1980 streek hij neer in het Helmondse.

Over Jan Notermans niets dan lof. “Jan was een teambuilder. Waarschijnlijk de beste coach die ik in mijn voetballoopbaan heb gehad. Zijn oefenstof was bijzonder goed. Er was een uitstekende arbeid/rustverhouding. We hadden dan ook zelden blessures. Harry Lubse heeft eens gezegd dat Notermans wat tactisch inzicht betreft in de top had meegekund. Als mens was hij hiervoor te zachtaardig.”

Robert Cox, Jos Lacroix en Jan Notermans reden op de zaterdagmiddagen vanuit Limburg naar Helmond. “We gingen dan met de selectie nog wat eten. Onderweg daar naartoe hadden we het vaak over de tactiek en de opstelling voor de wedstrijd.”

De rood/zwarten hadden een goed team. Het elftal speelde zelfs even in de bovenste regionen van het rechterrijtje van de eredivisie. 10 wedstrijden voor het slot van de competitie leek degradatie schier onmogelijk te zijn. Enkele blessures gooiden echter bijna roet in het eten. De reservebank kende teveel beperkingen om deze tegenslagen op te vangen. Bijna alle wedstrijden hierna werden verloren. Pas op het laatst, door het 2-2 gelijkspel tegen Haarlem, werd handhaving in de Eredivisie veilig gesteld.

In het 2^de seizoen van Helmond Sport leek financieel alles mogelijk te zijn. Uit de 1ste 7 wedstrijden haalde men slechts 2 punten. Daarop kocht men spelers aan die korte tijd erna weer vertrokken. Ook had er een trainersruil plaats gevonden tussen Willem II en Helmond Sport. Notermans vertrok en Jan Brouwer kwam. Robert deelt de mening dat het misschien raadzaam was geweest om het geld in het bestaande team te investeren samen met enkele gerichte aankopen. Mogelijk hadden de rood/zwarten het dan enkele jaren langer in de Eredivisie volgehouden. Na de degradatie in 1984 dreigde de club volgens het Helmonds Dagblad zelfs failliet te gaan. Gelukkig kwam het niet zover.

Robert Cox was nooit een goalgetter maar tot ieders verbazing werd hij als verdedigende middenvelder in het seizoen 1981-1982 met 13 goals topscorer van het elftal. Hoe kwam dat? “Ik kon heel hoog springen, had een goeie timing en was een uitstekende kopper. Wij hadden met al onze voetbalintelligentie binnen het team verscheidene zaken goed op elkaar afgestemd. In de laatste 20 minuten van de wedstrijd ging ik mee naar voren met name voor de dode spelmomenten. Hieruit scoorde ik de meeste van mijn doelpunten en inderdaad ja, vaak met mijn hoofd.” Jan Notermans zei eens tijdens de training voor de grap tegen Robert: “Cox, het wordt eens tijd dat je leert koppen!” Wat gebeurde er? De wedstrijd daarop tegen Telstar maakte de verdedigende middenvelder een belangrijke kop-goal, liep naar de dug-out richting Notermans en wees naar zijn hoofd. Het kenmerkte de opperbeste stemming die er heerste. Waar een goeie sfeer heerst wordt gelachen.

De gewezen Maastrichtenaar voetbalde 1 seizoen in de Eredivisie en verkaste toen naar Venlo om bij FC VVV te gaan spelen. Waarom vertrok hij? “Ik kon in de Eredivisie bij Helmond Sport slechts iets meer gaan verdienen dan wat ik aan salaris had in de eerste divisie. Bij FC VVV kon ik in 1 jaar tijd meer verdienen dan in 3 ½ jaar op Sportpark De Braak. Dan is de keuze vlug gemaakt.”
In 1984 voetbalde hij bij MVV nog met 1 van de beste rechtsbacks die de wereld ooit gekend heeft, zijn naam is Eric Gerets. Cox kende hem nog van een trainingskamp van Helmond Sport in Italië tijdens het seizoen 1981-1982. Gerets en Simon Tahamata van Standard Luik gingen op voorspraak van spelersmakelaar Ploon Konijnenburg mee om ze zo in de etalage te zetten voor Italiaanse clubs. “Eric was een ontzettende felle, fanatieke voetballer en had een zeer vlotte babbel. Belgen zijn juist vaak timide en je zou dan ook bijna zeggen dat Gerets geen Belg is.”

Een andere prachtige anekdote over de rood/zwarten waar hij smakelijk om kan lachen is dat entertainer Freek de Jonge eens als gastcommentator bij Voetbal 80 optrad tijdens de met 0-2 verloren thuiswedstrijd tegen Ajax. Na de 90 minuten kwam de topkomiek in het kleedlokaal van Helmond Sport, ontstond er een jolige stemming en ging hij met zijn kleren aan onder de douche staan. Dit alles werd uitgezonden op teevee, historisch!

Robert woont inmiddels in België. Na Seiko Hongkong waar hij onder andere speelde met Wim Rijsbergen (ook een speler met een Helmond Sport-verleden) vertrok hij naar de zuiderburen om er te gaan voetballen.
Hij vertelt hierover nog een prachtige anekdote. Ivo Daelmans, oud-speler van FC VVV, vroeg of de toenmalige prof niet bij Wellen wou komen voetballen. Deze club kwam uit in de Vierde Klasse van de nationale Belgische competitie. De middenvelder had hier helemaal geen zin in. Daelmans vroeg aan Robert of hij dan toch eens wou gaan praten met de voorzitter die ook burgemeester was van de stad. Cox ging met de burgemeester praten en die toonde zich zeer gastvrij. De gewezen Maastrichtenaar dacht echter: “hier ga ik beslist niet voetballen.” De voorzitter vroeg wat hij bij de Belgische club wilde verdienen. De oud-speler van Helmond Sport noemde een heel groot absurd bedrag. De  burgemeester zei dat hij het hier met de beheerraad van de club over moest hebben. Cox ging naar huis en dacht:  “dit hebben we ook weer gehad.” Kort erna belde de burgemeester hem op en zei: “Ik heb het er met de beheerraad over gehad en we hebben besloten er nog 10.000 gulden bovenop te doen.” Toen zei de vrouw van Robert: “Als je dit niet doet, dan schop ik je er naartoe!” Het werden mooie tijden voor de oud-speler. “Bij iedere thuiswedstrijd kwamen er rond de 800 tot 1000 toeschouwers. Er was een kantine die even breed was als het voetbalveld. Een restaurant waar men na de wedstrijd een menu kon bestellen. Je mocht je vrouw meenemen want er moest ook nog iemand zijn die je daarna naar huis reed. Echt Bourgondisch!”

Op 17 april 2020 zou er een reünie van het kampioensteam plaatsvinden op De Braak. Robert was hier samen met William Verkoelen de grote animator van. Helaas, corona bleek (voorlopig) spelbreker te zijn. Wat in het vat zit verzuurt echter niet, die reünie zal er komen. Er was nog een zwarte dag dat jaar voor Helmond Sport. Oud-aanvoerder Jos Lacroix stierf op 17 februari vlak voor zijn 68^ste verjaardag. Er was het plan om de oud-voorstopper die niet meer mobiel was voor die reünie met het busje op te halen. Helaas, het heeft niet zo mogen zijn.

Robert volgt Helmond Sport nog via de televisie. Verder komt hij ook nog wel eens op uitnodiging van William Verkoelen een wedstrijdje kijken. Het kampioenselftal is nog steeds zijn favoriete team, het succesvolste elftal dat Helmond Sport ooit heeft voortgebracht.