54reacties

De Helmondse affaire

Nederland schrok deze week wakker van het negatieve nieuws over kijkcijferkanon Matthijs van Nieuwkerk. De zo bejubelde tv-maker, de aardige vlotte Peer die hij voor de camera’s altijd was, bleek ook een andere kant te hebben. De kwestie kwam door ijverig en diepgaand speurwerk van collega-journalisten uitgebreid in de media. Vervolgens kwamen er dagenlang ‘nieuwe feiten’ over de Amsterdammer die ons jarenlang trakteerde op prachtige programma’s. Matthijs werd van zijn voetstuk gehaald en kwam ten val.

De hele situatie deed mij denken aan de affaire die wij in Helmond met een lokaal kopstuk hebben meegemaakt: de kwestie Peter Tielemans. De man die tot 2 keer toe wethouder van onze stad is geweest en net als de televisiemaker vanwege zijn gedrag is uitgekotst. Er zijn wel verschillen! Daar waar Van Nieuwkerk geen wettelijke grenzen heeft overschreden, werd en wordt Tielemans daar wel van verdacht. Uit onderzoek bleek dat zijn declaratiegedrag, in Helmond bekend als ‘de bonnetjesaffaire’ niet onrechtmatig was omdat de feiten niet meer te achterhalen waren. Daar kwam hij goed mee weg. Anders ligt het in de zaak waarin hij verdacht wordt van verduistering van 170.000 euro van zijn vroegere politieke partij. Begin deze maand was de behandeling van deze kwestie bij de rechtbank in Den Bosch. De uitspraak is op 2 december.

Zonder verder in details te treden over het handelen van beide coryfeeën (wie Googelt kan zelf zijn nieuwsgierigheid bevredigen), blijft de vraag ‘hoe heeft het zover kunnen komen’ door mijn hoofd spelen. Het is een gegeven dat de omgeving het gedrag van iemand in stand houdt, maar we zijn in ons land en in onze stad bepaald niet op ons mondje gevallen. We roepen toch allemaal dat we vrijheid van meningsuiting hebben! En toch konden beide mannen jarenlang zonder problemen hun gang gaan. Er kwam niemand in opstand en wie dat wel durfde, die vond geen gehoor of geen hulp.

Peter Tielemans had zich in Helmond omringt door ‘getrouwen’. Mensen die een zakelijke reden hadden om in zijn buurt te blijven. Als wethouder bediende hij zich van dezelfde methodiek. Hij was ‘professioneel vriendelijk’.
Hoe hij daarbuiten opereerde weet ik niet. Volgens zijn eigen zeggen in het interview dat Arnold Otten eind 2013 met hem afnam ‘was hij 24 uur per dag wethouder’. Tja… Ik heb hem slechts één keer als persoon meegemaakt. Dat was bij de warme bakker op De Steenweg, het winkeltje naast zijn favoriete kroeg. De zoete bakkerslucht verdween en de gezellige babbels van de aanwezige klanten verstomden toen Tielemans binnenkwam. Alsof een koude wind de warme sfeer verdreef.

Anders dan de voormalige wethouder is Matthijs van Nieuwkerk iemand die buiten zijn werk in de studio behoorlijk mensenschuw is en beslist niet als kroegtijger bekend staat. Het siert hem ook dat hij, op zijn manier, toch erkent dat zijn gedrag mensen heeft beschadigd en dat hij zich hiervoor schaamt. Een beetje laat, dat zeker wel. Aan de andere kant is het een begin van zelfreflectie. Alleen jammer dat niemand hem daartoe eerder aangespoord heeft. Dit zelfinzicht ontbreekt bij Peter Tielemans volledig. Hij gedraagt zich nog altijd zich als slachtoffer van een politieke afrekening. Het ligt allemaal aan anderen en niet aan hem. Hij vindt zich de onschuld zelf en hij heeft noch tijdens het politie-onderzoek, noch voor de rechtbank een enkel moment van spijt getoond.

Omdat de hele Helmondse affaire door omstandigheden al 7 jaar duurt, is de eis van de officier van justitie tegen de oud-wethouder slechts een taakstraf van 120 uur en een voorwaardelijke celstraf van vier maanden. Daar komt Peter Tielemans weer mooi mee weg.

We laten het weer gebeuren…

Hanneke Hegeman

In de reacties hieronder staat een update van de weblog.