Otten vertrekt bij Speelhuis en Cacaofabriek
Directeur Jochem Otten neemt na 7½ jaar afscheid van theater Het Speelhuis en De Cacaofabriek. Met ingang van 1 april wordt hij directeur-bestuurder bij Stichting Mommerskwartier in Tilburg, waaronder het Textielmuseum, het Regionaal Archief en het Stadsmuseum vallen.
Cultuurwethouder Marita van Lierop vindt dat Otten een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan het culturele klimaat in Helmond: “Door zijn inzet zijn beide culturele instellingen ware Helmondse hotspots geworden. Als gemeentebestuur wensen wij hem veel succes met zijn nieuwe uitdaging in Tilburg.”
“In de tijd dat hij directeur was van zowel Het Speelhuis als De Cacaofabriek heeft hij zich ingezet voor de doorontwikkeling van beide instellingen. In zijn tijd als directeur van De Cacaofabriek heeft hij de organisatie opgebouwd. Theater Het Speelhuis is onder zijn leiding grootscheeps verbouwd. Ook heeft hij de voorbereiding getroffen voor de verzelfstandiging van het Speelhuis, zodat het in 2023 kan samengaan met De Cacaofabriek” aldus het persbericht van de gemeente vanmiddag.
Het bestuur van de Cacaofabriek wil over hun vertrekkende directeur nog het volgende kwijt: Otten bewees dat de combinatie tussen creativiteit en ontwikkelend leidinggeven bestaat.
Of zijn vertrek enig verband heeft met de strubbelingen die er de laatste tijd zijn bij/over die 2 cultuurinstellingen (zie oa dit ED-artikel), weten we niet. Raadslid Louis van de Werff van Helder Helmond stelde daarover gisteren nog deze 11 raadsvragen (pdf).
Maarten Coolen maakte de bijgaande foto’s in Het Speelhuis
17 reacties:
Wegwezen en privatiseren van zowel het Speelhuis als de Cacaofabriek, nadat eerst alle met belastinggeld verstrekte leningen zijn terugbetaald uiteraard.
Het wordt hoog tijd dat de culturele sector eens leert om de eigen broek op te houden.
Niet onverstandig en mooie stap omhoog
Ik wens Jochem Otten het allerbeste in zijn nieuw functie. Maar eerlijk is eerlijk, niet iedereen die bij het Speelhuis werkt zal rouwig over dit nieuws zijn.
Ik heb het niet zo op veertigers die nog rondlopen in sportschoenen onder een spijkerbroek met daarop een goedkoop colbert. Blijkbaar willen ze uitstralen nog jong en happening te zijn, maar als mijn vader zich in mijn jeugd zodanig had uitgedost, had ik toch ernstige vragen bij zijn mentale gesteldheid geplaatst. Er komt een moment dat de outfit die je op je 20e heel tof vond, toch een beetje raar staat bij je ouwe kop.
Ik heb het niet zo op zure Helmonders met goedkope opmerkingen en een ziekelijke hang naar het verleden die nog steeds aan hun vaders broekspijp vastgeklampt zitten.
Na de directeur van het Gemeentemuseum is dit al de tweede directeur uit de cultuursector voor wie Helmond slechts een tussenstap in een carrière was. Dit kan maar één ding betekenen: tijdens hun bewind zijn ze niet Helmonds genoeg geweest. Maar misschien verlangt tegenwoordig iedereen dat in de stad.
@Jef de Jager
Of het is een ideale springplank naar een mooie functie. Dat dorpse denken, menen dat een directeur (of bijvoorbeeld een wethouder) Helmonds moet zijn is niet van deze tijd. Hoeveel van de bijna 100.000 inwoners van onze stad identificeren zich nog met “de Helmonder”. Die mevrouw van het museum heeft prachtige dingen opgezet en achtergelaten, maar was geen Helmondse.
@ Roland:
Is dat een kunst om met gemeenschapsgeld zonder prestatie eisen iets op te zetten?
@Roland
Helmonders zijn per definitie geen dorpelingen, maar om dan meteen de kosmopoliet uit te gaan hangen… Ik zeg: kosmopolieten zijn de nieuwe provincialen.
@ Joop
Er wordt helemaal niet ingegaan op jouw argumenten he? En dat terwijl ik wel vind dat die hout snijden. Hoe zou dat nou toch komen?🧐
@Joop, helemaal mee eens!
Bij een sector waarin zoveel subsidie (belastinggeld) rondgaat, horen modale salarissen.
Ik vermoed dat deze snotaap op gympen dubbel modaal kreeg. Ik vind dat jammer. En zonde van gemeenschapsgeld.
Dus hoop ik dat voortaan verstandiger omgegaan wordt, of democratischer. Dat via referenda subsidie verstrekt wordt.
@ Joop, @ Tess en @ Twanneman:
Kan iemand mij 1 voorbeeld noemen van een geprivatiseerde sector, die voor de gemiddelde burger vooruitgang qua te betalen kosten opleverde?
Privatisering van sectoren leidde de afgelopen jaren tot enorme extra kosten voor de burger met als extra cadeautje een verschraling van de meest basale service.
Kijk naar de NS, Schiphol, (jeugd-)zorg, de post, energiebedrijven, enzovoort.
Je betaalt zelf de hoofdprijs, maar krijgt er verdomd weinig voor terug.
Het bestuur, maar vooral aandeelhouders verdienen volop en de burger mag volstrekt onlogisch steeds hogere kosten compenseren. Voor wat?
De discussie over kunst en cultuur is eerder op de Weblog gevoerd. Iedereen heeft er een mening over en dat is alleen maar goed.
Jammer vind ik het, dat cultuur – terwijl er veel waardevols in Helmond aan gedaan wordt – door sommigen banaal tot ‘subsidie-koe’ wordt versimpeld.
Andre heeft gelijk dat er alleszins redelijke salarissen moeten worden betaald.
Juist omdat het vaak een gedeeltelijke subsidieregeleng betreft, wordt er echter al veel bespaard en met de kaasschaaf over aanbod heen gegaan.
Qua te verantwoorden keuzes en onderbouwing denk ik dat je zo beter in de geprivatiseerde sector werkzaam kunt zijn dan in een gesubsidieerde sector.
Mensen hebben behoefte aan verwondering, verrassing en een bredere kijk dan hun eigen bekende en vertrouwde wereldje. Het verbreedt je kijk op de dingen om je heen en je krijgt misschien wel begrip en kennis over dingen, waar je eerder geen zak over wist.
Kunst en cultuur is niet in één gebied te vangen. Het betreft amusement, educatie, toerisme, kennis van de eigen woonomgeving en nog veel meer. Je nieuwsgierigheid wordt gestimuleerd. En dat is bewezen gezond.
Er is niks mis met een hamburger van de McDonald’s, maar volgens mij is het een stuk avontuurlijker, om af en toe eens wat anders te proberen.
Met een geprivatiseerde kunst & cultuursector zouden we kiezen voor massa-entertainment en een verschraald aanbod, waarbij er amper afwisseling en verdieping mogelijk zijn.
Er wordt namelijk eerst naar rendement en populariteit gekeken. Naast de McDonald’s zou er verdomd weinig te kiezen zijn en raken we afgestompt, doordat we die hamburgersmaak kunnen dromen, maar niet uitgedaagd worden wat anders te proberen.
Een stad met bijna 100.000 inwoners als Helmond verdient sowieso keuze.
Ja, dat kost wat, omdat beleving niet altijd in kosten en rendement/marktdenken te vangen is. Gelukkig maar.
Dat realiseer ik me eens te meer door de jaarlijks stijgende kosten voor steeds minder mogelijkheden en service. Terwijl ondertussen de meest fantastische, verrassende trajecten en exposities in de Cacaofabriek, Speelhuis, Annatheater en meer door enthousiaste mensen (vaak vrijwilligers trouwens) worden opgezet.
Vaak gratis toegankelijk trouwens. Het is maar hoe je het bekijkt.
Niks mis met te verantwoorden keuzes. Helemaal mee eens. Foute schoenen, foeilelijke bloesjes en hipstergedrag zie je helaas (ook) in de cultuursector. Wij weten alleen allemaal helemaal niet of dat vanuit buitensporige declaraties betaald is.
Dat vind ik een té gemakkelijke conclusie.
@Job op zondag 5 februari 2023 om 19:06:
de spijker op de kop Job !
@Job op zondag 5 februari 2023 om 19:06:
Mooi geschreven en uitgelegd Job, ik kan me er zeker grotendeels in vinden. 👍
@Job op zondag 5 februari 2023 om 19:06:
Privatiseringen zoals de genoemde voorbeelden zijn natuurlijk een wassen neus zolang er een (linkse) politicus bestuurder blijft. Juist dit linkse wangedrag met gemeenschapsgeld moet stoppen. De kunst- en cultuursector is daar het sprekende voorbeeld van. Goede voorbeelden waar privatisering perfect heeft uitgepakt vinden we in Duitsland met Telekom, Deutsche Post/DHL, EOn.
“Juist omdat het vaak een gedeeltelijke subsidieregeleng betreft, wordt er echter al veel bespaard en met de kaasschaaf over aanbod heen gegaan.” Maar niet over de winstgevendheid en efficiency van het management.
“Qua te verantwoorden keuzes en onderbouwing denk ik dat je zo beter in de geprivatiseerde sector werkzaam kunt zijn dan in een gesubsidieerde sector.”
Ook hier mis. In de private sector zijn er stakeholders die verantwoording verwachten. In de publieke sector (ik spreek uit ervaring) is de efficiency ver te zoeken omdat er toch wel geld is. Er is geen prikkel om (met andermans) geld kosten/baten te berekenen.
“Met een geprivatiseerde kunst & cultuursector zouden we kiezen voor massa-entertainment en een verschraald aanbod, waarbij er amper afwisseling en verdieping mogelijk zijn.
Er wordt namelijk eerst naar rendement en populariteit gekeken. Naast de McDonald’s zou er verdomd weinig te kiezen zijn en raken we afgestompt, doordat we die hamburgersmaak kunnen dromen, maar niet uitgedaagd worden wat anders te proberen.”
Dan ook maar de speciaalbiertjes op het terras subsidiëren zodat de wat armere pilsdrinker zich ook wat afwisseling en verdieping kan veroorloven, of uitgedaagd wordt om wat anders te proberen? Raar idee he om degenen die niet drinken te laten betalen hiervoor. Net zo vreemd als de belastingbetaler wel moet betalen voor het linkse clubje dat naar cultuur gaat, opgezet door het linkse clubje, maar wat rechts wel betaald.
Leg me het verschil eens uit Job waarom we na vele tonnen wanbeleid door de culture sector in Helmond een verschraald aanbod zouden krijgen als het bestuur wel eens wordt geacht om op de kosten te letten? Ik zou zeggen dat men dan creatief moet worden, en verantwoordelijk is voor het eigen handelen.
Het is te simpel om er een janboel van te maken, geld kwijt te raken en dan maar te vertrekken.
@Ali op donderdag 9 februari 2023 om 14:28:
Goed dat je op de inhoud reageert van m’n verhaal. Waardeer ik.
Om te beginnen denk ik dat we het zeker eens zijn over de noodzaak om geldstromen te controleren. Niks mis mee.
Ik deel je mening ook dat er goede leiding moet zijn. Daar schort het (ook in Helmond) nog wel eens aan.
Over je mening over privatisering kunnen we nog lang discussiëren, maar lijkt me niet zinvol; je moet het al over Duitsland hebben bij je voorbeelden, die bovendien uiterst discutabel zijn. Vraag het een gemiddelde Duitse belastingbetaler net over de grens maar eens.
Wat je bedoelt met efficiency en winst druist precies in tegen mijn mening.
Ik wil namelijk niet in een winstgevend Helmond wonen, waar De Cacaofabriek verandert in Studio100 en Het Speelhuis in De Efteling.
Het is niet raar dat we met elkaar betalen voor een breedschalig aanbod.
Als ik naar Café Franske ga hoor ik ook 10x Susan en Freek, waar ik totaal niet op zit te wachten. Maar ik geniet wel van mijn bier en betaal anderen rustig een paar shotjes, waar ik ook niet van houd. Nou en?
Een saaie stad zou Helmond worden, als ik enkel voor de kermis en een optreden van Roy Donders (vooroordelen 🙂 zou moeten betalen!
Een speciaalbiertje op het terras drink ik trouwens zeker nu ook graag om de horecasector te steunen waar dat kan.
Waar we denk ik vooral verschillen qua mening, is de reden van wanbeleid.
Ik ben van mening dat er tegenwoordig erg snel de oorzaak gezocht wordt bij ‘de linkse bestuurder’. Leidt het aanstellen van Marita van Lierop automatisch tot financieel wanbeleid? Omdat zij ‘Die Partij vertegenwoordigt’? Nee, natuurlijk niet. Of het moet zijn dat jij weet dat een cultureel bestuurder automatisch links stemt en dus fout is.
Verder heb je het over ‘dat linkse clubje’, dat ‘enkel’ gebruik maakt van de cultuursector. Wie zijn dat? Een elitair clubje uit Brandevoort, Oranjebuurt en Dierdonk? Eng. Klinkt behoorlijk generaliserend voor alle mensen uit de Binnenstad die ik zie en spreek bij evenementen. Kortzichtig. Je verhaal wordt er niet sterker van en dat is juist zonde.
Het pamperen van CEO’s en aandeelhouders telt voor jou niet mee als we het hebben over efficiency? Lees de huidige situatie bij Shell er eens op na.
Verder: welke partijen blinken er uit bij de meeste integriteitsschandalen: VVD en CDA. Toch niet bepaald linkse partijen. Ik vind dát soort praktijken pas schoffering van gemeenschapsgeld en niet echt efficiënte omgang van onze belastingcenten. Ik betaal liever ook niet mee aan een jacuzzi en buitenzwembad voor één CEO. Op basis van winst? Behaalde targets? Of op basis van leidinggevende kwaliteiten om met mensen om te gaan?
Je vergeet volledigheidshalve dat ‘wangedrag met gemeenschapsgeld’ terug te voeren is op stevige bezuinigingen op de cultuursector, twee jaar corona en geen staatssteun. Grote bedrijven kregen dat des te meer.
Niet vreemd dat van een gezonde (lees: herstelde) cultuursector nog lang geen sprake is en een die zeker nog niet efficiënt kan draaien.
Maar wel degelijk (juist door deze maatregelen) roeien met de riemen die ze hebben en sowieso niet voor niets de ‘creatieve sector’ wordt genoemd.
Je opmerking dat ‘de efficiency ver te zoeken is binnen de publieke sector omdat er toch wel geld is’ vind ik jammer en onwaar.
Iedere euro wordt in de cultuursector al een aantal jaren twintig keer omgedraaid. Alleen is het voor de beeldvorming tegenwoordig lekker om net te doen alsof een literaire toneelvoorstelling met 20 man in de zaal tonnen meer kost dan een winstgevende film Avengers Endgame…
Ali, er is geen enkel probleem om ieder bestuur op de kosten te laten letten.
Graag zelfs. Maar schets dan wel het volledige plaatje.