De viskraam van firma De Beer op de Helmondse markt is een smeltkroes. Duits sprekende Chinese restauranthouders, Turken, Marokkanen en Helmonders die allemaal in hun moerstaal het hoogste woord voeren.

Een man vraagt om filet de salmon. “Hoeveel”? vraagt De Beer. “Une poind”.”Mag het ietsje meer zijn”?, zegt de visverkoper automatisch.Dat verstaat hij want die zin zit standaard in de cursus Nederlands die hij volgt. “Oui, oui,” zegt hij”Was kostet tseen kilo von dieze visch”?, vraagt een Chinees.”Vumfuntziepzig euro”, roept De Beer. De Chinees pingelt er vijf euro af.

Naast me vergaapt een oudere Helmonder zijn verstand aan de enorme sortering exotische vissen. “’t Is toch skön dè al die..je mense hier wônen,” zegt hij, “andurs zaate wij hiejer naw nog mi z’n alle ân de pietermannen en de schellevis. Gift meen ok mar zunneke vis.” Hij wijst op een diepgevroren barracuda. De visverkoper knikt, terwijl hij twee briefjes van vijftig aanneemt van een Chinese Duitser.”Je moet er wel mee uitkijken,” zegt hij grinnekend tegen zijn autochtone klant.”Da wittekik. Hà..nd op de portemonee mi die boitelaanders in de buurt”, zegt de man.”Nee, met die barracuda. Die is giftig en als je die niet goed klaarmaakt, dan kun je d’r goed ziek van worden,” antwoordt De Beer.
De Helmonder herstelt zich zonder een spier te vertrekken. “Ja, en die..je loi witte precies hoe da moet. Doe main toch mar twee skollekes.” En terwijl hij mij aankijkt: “Doalik in ’t penneke, lekker menneke…”

…. Geschreven door Jan de Vries, journalist bij Omroep Brabant, op 23 juli 2004