Hij had het verzoek of ik als oud-medewerker van in de beginperiode hier een stukje over zou willen schrijven. Natuurlijk wilde ik dat. Want ik heb er hele mooie herinneringen en vrienden aan over gehouden uit die 4 jaren dat ik er op de ’loonlijst’ heb gestaan. En daarom nu dus mijn verhaal hoe het allemaal begonnen is.

Op 2 juli 2005 zie ik bij toeval dat er op de weblog een Helmond-quiz begonnen was. Het WWWWW-spel wie weet wat waar en wanneer. De eerste vraag had ik gemist maar ik wist het antwoord en dus stapte ik bij vraag 2 in onder de naam Peter W. Bij die 2e vraag werd een wielrenfoto getoond met de vraag wie werd hier tweede?
Ik gelijk aan het zoeken in het ANP-fotoarchief en jawel, beet, de foto kwam uit dat archief. In mijn zenuwen vulde ik de naam in van die renner die 1e werd. Toen er echter geen bevestiging kwam dat ik het goed had nog maar eens naar de vraag gekeken en zag ik wat ik fout had gedaan en jawel de punten waren voor mij. Later hoorde ik dat de samenstellers van de quiz zich in de koffie verslikten omdat ze er van uitgegaan waren dat het goede antwoord wel enige dagen op zich zou laten wachten. Ook de 3e vraag had ik goed en werd meteen lijstaanvoerder wat me nog fanatieker maakte en zodoende de rest van de ronde constant 1e bleef staan.
Om wat meer tegenstand te krijgen schreef ik aan Jan Traverse van het ED een briefje met het verzoek of hij daarvoor in zijn column een oproep wilde doen. Dat deed hij en hij benoemde me meteen als de Armstrong van het WWWWW-spel.
Dit krantenartikel heb ik natuurlijk altijd bewaard:

Een ander onderdeel van de quiz was dat deelnemers ook vragen mochten insturen en wanneer deze geplaatst werden er ook punten mee verdiend werden. Er werden die ronde liefst 7 vragen van mij opgenomen. Dit leverde mij veel genoegen op omdat je bij jouw vragen de andere deelnemers, als ze het niet wisten, van hints mocht voorzien. Ik kreeg zo veel positieve reacties op mijn vragen en opmerkingen dat ik op 19 augustus 2005 het niet kon laten om ook voor mijn eigen met een weblog te beginnen. Dit weblog heb ik nog steeds en ik plaats er nog dagelijks een nieuw logje op.
Maar terug naar het 1e WWWWW-spel wat ik met 39 punten wist te winnen (welk er 15 meer waren dan de nummer 2). Als winnaar moest je een overwinningsspeech schrijven en dat deed ik met de nodige bravoure door mijn zoon een foto van mij te laten maken op een balkon op de 14e etage van de Ameideflat. Ik schreef daarbij Peter W op hoog niveau met heel Helmond aan zijn voeten. Meer dan 100 weblogreacties volgden.

Dit alles had indruk gemaakt en ik kreeg het verzoek om in een café op de Markt eens te komen praten en een gezellig glaasje bier te komen drinken. Ik gaf gehoor aan de uitnodiging en kreeg de vraag of ik niet als medewerker mee wilde gaan doen met De weblog van Helmond. Ik zei dat ik daar ook eerst met het thuisfront mee moest overleggen want hier gingen nogal wat uurtjes werk inzitten. Het was heel gezellig tot we om 03.00 uur het vriendelijk verzoek kregen het pand te verlaten.
Thuis gekomen en mijn vrouw wakker gemaakt. Ik vertelde haar dat ik het verzoek had gekregen om medewerker te worden van de weblog maar dat ik twijfelde aan de geaardheid van de directeur van de weblog. Daar heb jij toch nooit moeilijk over gedaan was haar antwoord. Maar toen ik vertelde dat toen ik na de nodige pilsjes zei dat ik naar het toilet ging, zei hij dat hij dan ook even meeging, begreep ze het. Overigens hebben we hier later hartelijk om moeten lachen met het team toen ik mijn vermoedens uitsprak die helemaal niet bleken te kloppen.

Afijn, ik ging mee doen en mijn start was op 12 oktober 2005 en kreeg het Helmond-spel toebedeeld en de GGG-rubriek, Geheurd, Gezien en nie Gezwigge. Een rubriek die gebeurtenissen net iets anders uitlegde als het ware gebeuren. Een rubriek die er moest voor zorgen dat de bezoekers ook daadwerkelijk konden lachen, wat in de omschrijving was opgenomen waar de weblog allemaal voor staat. Verder was mijn taak ook het aanleveren van foto’s.

Mijn overwinning had me de tegel opgeleverd op de Catwalk of Fame voor de eeuwige roem. De winnaars na mij kregen daarnaast van plaatselijke horeca-ondernemers waardebonnen of in de meeste gevallen consumptiebonnen waarbij de organisatie natuurlijk gezorgd had dat ze zelf ook in de prijzen vielen. Dit waren hele mooie en gezellige avonden waarbij je de deelnemers aan het spel ook in levende lijve mocht aanschouwen. Het was overigens niet altijd gezellig. We kregen te maken met het overlijden van Solveg van Kooten, de vrouw die verantwoordelijk was voor alle techniek binnen de weblog. Ontzettend trieste gebeurtenis en een groot gemis want als team sloten we naadloos op elkaar aan.
Op 4 mei 2007 begonnen we met een nieuwe rubriek die we Naw en Vruuger noemden. We gebruikten oude foto’s met daarop verdwenen of veranderde markante plaatsen in Helmond. Staande op ongeveer de plaats waar oude foto’s waren gemaakt, maakte ik nieuwe foto’s. Deze werden door Solveg in een gouden lijst gemonteerd en als je er met de muis overging kwam de oude foto tevoorschijn. Een rubriek die meteen geweldig in de smaak viel bij de bezoekers van de weblog en die nog steeds bestaat. Voor wie dit via de PC of laptop leest, ziet nog altijd dat effect met de muis.

Na de nodige jaren met heel veel plezier gewerkt te hebben bij de weblog besloot ik hiermee te stoppen op 12 december 2009 dus na precies 4 jaren. De reden was dat de weblog zich meer ging bezighouden met actuele nieuwsberichten wat niet zo mijn ding was. Ik ben vrijwilligerswerk gaan doen in een Woonzorgcentrum waar ik ook (naast de nodige andere activiteiten) zo nu en dan nog steeds avonden verzorg met presentaties van Naw en Vruuger die zeer in de smaak vallen.
Ik hoop met mijn bijdrage de vele bezoekers van de weblog een beetje een idee te hebben gegeven hoe het er in die beginperiode gewerkt werd en dat dit mede gezorgd heeft tot waar de weblog nu staat. Ik wil daarom de directie en de overige medewerkers feliciteren met dit kristallen of porseleinen jubileum (heb ik opgezocht) en dat er nog vele jaren mogen volgen want Helmond zonder De weblog van Helmond kan natuurlijk niet meer.