16reacties

Wij hebben het al jaren geleden “geschaft”

In mijn prille jeugd woonde ik in het Helmondse Jeruzalem(!). Ik ben er ook geboren. Onze buren waren Hongaarse mensen die hun land moesten ontvluchten nadat de Russen hardhandig de revolutie in hun geboorteland hadden beëindigd. Het gezin telde 2 kinderen, destijds jonge tieners, die mij meenamen op de fiets voor tochtjes door Helmond. Moeder bakte heerlijke koekjes, dikke moppen met een toplaag van glazuur.

In de jaren dat ik opgroeide wisten steeds meer mensen uit het buitenland Helmond te vinden als definitieve woonplaats. De Indonesiërs en Molukkers kwamen omdat Nederland een schuld moest inlossen. Spanjaarden, Joegoslaven, Turken, Marokkanen kwamen hier bij Begemann, de Vlisco, de Nedschroef, Carp, Raymakers en Van Thiel om maar wat bedrijven te noemen, het werk te doen dat anderen lieten liggen.

Na de onafhankelijkheid van Suriname werd de inmiddels kleurrijke inwonersgroep van Helmond verrijkt met Nederlanders uit de Caribische regio. Tussen de bedrijven door kwam hier stilletjes een handvol Chinezen wonen en werken. Na de val van het IJzeren Gordijn was in de jaren ‘2000’ de weg vrij voor de toetreding van voormalige communistische satellietstaten tot de Europese Unie. En ook uit die landen trokken mensen naar onze stad om te werken en te wonen. En allemaal voegden ze iets toe aan onze Helmondse cultuur!

‘Anno Nu’ heeft een kwart inwoners van onze stad een ‘vreemde etniciteit’ (bron: gemeente Helmond). Dit is inclusief de vluchtelingen uit Afrika, Azië en het Midden-Oosten. Op wat kleine probleempjes na is de integratie van al deze nieuwe Helmonders zonder slag of stoot verlopen. Rassenrellen heb ik hier nog nooit meegemaakt. Integendeel. Als jongvolwassene gingen wij op De Wal op stap. Eerst naar het café van Pietje Damen om daarna nog even naar de buurman Woodstock te gaan, ’the place to be’ voor veel Molukse jongeren (Keiezen). We waren daar welkom en dat was zeker geen unieke situatie.

Onderscheid op grond van godsdienst heb ik in onze stad evenmin ervaren. Daar zijn wij Helmonders veel te eerlijk en veel te nuchter voor. “Geen flauwekul, je moet maar doen wat je denkt dat je moet doen, zolang je mij maar niet lastigvalt” is hier het devies. Nee, de integratie is in Helmond soepel en vanzelfsprekend verlopen. Wie dat niet gelooft, moet eens naar de zaterdagmarkt gaan. Al die buitenlandse invloeden hebben hier een rijkdom aan onbekende groeten en fruit gebracht. Het is genieten op de markt van al dat moois en van al die buitenlandse Helmonders die je graag uitleggen hoe je dit of dat kunt eten. En als je geen zin hebt om te koken, kun je altijd terecht bij de vele buitenlandse eethuizen die Helmond rijk is. De Chinees, de Griek, de Joegoslaaf, de Japanner, de Italiaan en laten we de Belgische friettenten niet vergeten.

Helmond is kleurrijk. Angela Merkel verzekerde de Duitsers vorig jaar “Dass schaffen wir”. Wij Helmonders hebben het al jaren geleden “geschaft” en daar mogen we, wat mij betreft, best trots op zijn!