Willy werd internationaal bekend als dienende middenvelder en kreeg de bijnaam ‘De Stofzuiger’. René werd wereldberoemd als snelle buitenspeler en kreeg de bijnaam ‘De Blinde’. Deze bijnaam kreeg hij vanwege zijn rusteloze drang naar voren.
De oud-PSV´ers denken met veel plezier terug aan hun tijd op de St. Nicolaas. “Het waren allemaal vrienden van ons mede omdat we zo goed konden voetballen. Ieder voetbaltoernooi won onze school omdat wij meespeelden. Als we ruzie hadden, zeiden we tegen de Klokgieters dat die en die ons wilden vatten. Dan gingen Piet en André er op af”, aldus Willy. Kwamen ze ook wel eens achter de Van de Kerkhofjes aan? “Welnee, daar waren we veel te snel voor. Die kregen ons niet te pakken”, gekscheert René. 

“Op de St. Nicolaasschool hebben we weinig geleerd maar wel ontzettend veel gelachen”, aldus Willy. Ze gingen na de St. Nicolaas naar de VGLO (Voortgezet Lager Onderwijs). Klopt het dat die 2 jaar duurde? “Normaal wel, maar bij ons duurde het 3 jaar”, zegt Willy met een kwinkslag. “School was niet aan ons besteed. Ons mam vond dat niet erg, dan moesten we maar gaan werken.” 
Willy trad later in dienst bij de Albert Heijn en René ging werken bij de Hatéma. “Werken?”, lacht de oud-rechtsbuiten. “Niets werken! Ik kreeg aanwezigheidspremie. Als ik op zondag goed gevoetbald had zei coach Leo Helsper, werkzaam bij de Hatéma, tegen mij dat ik op maandag wel enkele uren later mocht beginnen. Nou, je begrijpt wel dan kwam ik pas ergens in de middag.”
Willy kreeg bij de Albert Heijn interesse in wijnen en René houdt wel van een biertje. Even voor alle duidelijkheid: het moet dan wel Bavaria zijn, liever geen Heineken. “We hadden bij mij in de Businessroom voordat de corona uitbrak nog Bavaria ingeslagen. Maar als je het nu ruim een jaar later proeft smaakt het net naar Heineken.” Het sprintkanon lacht, hij houdt wel van een geintje.

De beroemdste voetbaltweeling aller tijden worden vandaag 70 jaar jong. Hoe ervaren ze het om 70 te worden? “Het heeft wel iets aparts”, aldus René. “Ieder decennium dat we bereiken heeft iets magisch. Op naar de 80. Net zolang je maar gezond en goed op de been blijft is het fantastisch om te leven.” 
Beiden hebben een hoorapparaat maar verkeren mede gezien hun leeftijd nog steeds in een goede gezondheid. Willy vult aan: “Als je de afgelopen 50 jaar bekijkt, die zijn zo ontzettend snel gegaan. We hebben zulke fantastische dingen meegemaakt.”

Willy speelde de WK-finale in Argentinië, dit duel noemt hij samen met de wedstrijd tegen Spanje in 1983 zijn beste interland ooit. René speelde 2 finales. In de eindstrijd tegen Argentinië gaf hij de voorzet waaruit Dick Nanninga de 1-1 binnenkopte. Verder verving hij linksbuiten Rob Rensenbrink in 1974 tegen West-Duitsland. “Iedereen dacht dat Piet Keizer in zou vallen. Die was zijn trainingspak al uit aan het trekken en zijn voetbalschoenen vast aan het maken. Rinus Michels en Johan Cruyff gingen naar de doucheruimte. Toen kwamen ze terug en beval Michels mij om te kleden. Nou geloof mij maar, ik ben nog nooit zo snel geweest als toen hahaha.” 

“Nu beginnen we steeds meer te beseffen hoe bijzonder het is geweest dat we een WK-finale hebben gespeeld”, aldus René. “Mensen uit onze omgeving vertelden ons dat er in Nederland tijdens deze wedstrijden nauwelijks auto’s op de straat te zien waren.” “Toen waren er ook nog niet zoveel auto’s”, zegt ‘De Stofzuiger’ met een glimlach. Johan Cruyff had een zwak voor de laatste. “Als ik speel, speelt Willy ook”, aldus de Amsterdammer. René speelde 47 interlands, Willy 63 dus 16 meer. Beiden scoorden 5 interlanddoelpunten.

Gerard van de Kerkhof is ook nog eens door de KNVB opgeroepen voor de training van het Nederlands Elftal. De 8 jaar oudere broer speelde als rechtsbuiten onder andere bij Sparta en Helmond Sport. Ook hij was een sprintwonder. Het weekend voordat Gerard werd opgeroepen liep de vleugelspeler tijdens de derby tegen Feyenoord echter een ernstige blessure op waardoor hij nooit meer op zijn oude niveau kwam. Helaas, anders waren er misschien 3 Van de Kerkhofjes voetbalinternational geweest. Hun vader, Renier van de Kerkhof, overleed bij een auto-ongeluk toen de jongens 4 jaar oud waren. Hij was een goede voorstopper bij SV Deurania, een voorloper van SV Deurne. Sterker nog, ook hij haalde het Nederlands Elftal namelijk bij de Wilde Voetbalbond.

René lijkt meer op vader, Willy meer op moeder. Het gezin Van de Kerkhof was een warm nest. “We hadden in die tijd weinig maar we leerden hiervan dat we niet veel nodig hebben om toch gelukkig te zijn”, aldus René. “We hadden in die tijd 4 moeders. Ons mam en onze 3 oudere zussen”, aldus Willy. “In het weekend kregen we dan ook 4 keer zondagsgeld hahaha.”

De 1^ste club die interesse toonde in de gebroeders was het Belgische FC Retie. “We kregen een klein salaris en als we te laat op de training kwamen moesten we een boete betalen die groter was dan wat wij verdienden”, lacht René. “De hoofsponsor was een beddenfabrikant en zou ons bij het tekenen van het contract ook nog een bed cadeau doen. “Mijn reactie was: een bed?! Nee, dat hoeft niet dat hebben we thuis al 1.”
Later voetbalden de gebroeders samen bij FC Twente en PSV. Bij PSV beleefden ze tal van hoogtepunten. 3 kampioenschappen, René won 2 keer de beker, Willy driemaal. In 1978 zegevierden ze in de UEFA Cup.

Willy won in 1988 (als reservespeler) ook nog eens de Europa Cup 1. 

Hoe denkt men erover dat Guus Hiddink stopt als oefenmeester? Willy: “Dick en Guus zijn net Heintje Davids. Ze blijven gewoon terugkeren omdat ze het niet kunnen missen en het leuk vinden dus we zien Guus wel weer een ‘Advocaatje’ pakken.” René heeft niet onder de Achterhoeker gevoetbald maar begrijpt het besluit wel. Hij vind dat de gewezen topcoach vooral moet gaan genieten van het leven en het trainen aan de nieuwe garde over moet laten.

Een leuke anekdote over hun tijd bij PSV is dat de tweeling tijdens het seizoen 1979-1980 samen op teevee verscheen in een reclamespotje voor Bolletje. Het publiek van PSV pikte dit op en gooide bij de 1^ste thuiswedstrijd talloze pakken beschuit het veld op.

René heeft de coronatijd niet als uitsluitend negatief ervaren. Zo ging hij fietsen op de Strabrechtse Heide. “Daar zijn allerlei mooie plekjes te zien die ik nog nooit gezien had. Verder heb ik veel gepuzzeld.” Willy beleeft de coronaperiode als verloren tijd. “Je had ondertussen zo ontzettend veel kunnen doen.”

René kon eind jaren 70 naar Real Madrid. Luis Cesar Menotti, bondscoach van Argentinië in 1978, zei dat als hij trainer werd van Barcelona hij Willy zou contracteren. Menotti werd jaren later inderdaad coach bij de Catalanen maar nam ‘De Stofzuiger’ niet mee. De middenvelder is honkvast. “Ik hoefde niet zo nodig naar het buitenland. Mijn meest buitenlandse clubs zijn FC Eindhoven en Helmond Sport”, lacht hij. Zijn broer is wat avontuurlijker ingesteld. Hij voetbalde na zijn periode bij PSV nog bij Apollon, Seiko Hongkong en Toronto Blizzards. Later ging het sprintwonder alsnog bij Helmond Sport spelen en sloot hij zijn carrière af bij de rivaal Eindhoven.

Ze vinden het best wel jammer dat MULO samen is gevoegd met Helmondia. Begrijpen doen ze het echter wel. “De gemeente wil het zo”, aldus René. Men mag gerust stellen dat de gebroeders RKSV MULO op de landkaart hebben gezet. “Als ze vragen wat voor school ik heb gehad zeg ik altijd dat ik 10 jaar op de MULO heb gezeten”, grapt Willy. Gezien de nieuwe huisvestiging van de Knip op het terrein: “Ik zeg maar zo, vroeger had je er het voetbalverstand en nu het echte verstand hahaha.”

Op 11 juli 2021 werd er op het sportpark van SV De Braak voor de Gebroeders Van de Kerkhof Cup gespeeld. Dit evenement heeft de intentie om kansarme jongeren een mogelijkheid te geven om te kunnen voetballen. Het is een initiatief van de Stichting Helmondse Sporthelden. Dit toernooi wil men ieder jaar plaats laten vinden. Willy en René vinden het een fantastisch evenement en ondersteunen dit voor de volle 100 procent. Inmiddels woont Willy in Eindhoven en René in Aalst. Ze zullen hun geboortestad echter nooit verloochenen. “In Helmond liggen onze roots.” Kortom eens een Hellemonder, altijd een Hellemonder.

De foto’s zijn gemaakt door John van Lierop.