Ik hoorde hier via via over, dus besloot dit eens te proberen. Ik kwam er snel op terug. Want óf jij moest bij vreemden in huis. Óf vreemden kwamen bij jou in huis. Gezien ik net verhuisd was, wilde ik mijn ‘bubbel’ niet delen.

En toen kwam eindelijk hét bericht dat de uitgaansgelegenheden weer opengingen. Ik wilde de app verwijderen, maar keek nog eens rond. Daar zag ik dat er een pin stond bij het Muziekcafé in de stad. Een café op de Zuid Koninginnewal.
Ik meldde me aan, kwam in een leuke chat met aardige mensen die zich ook hadden aangemeld. Zij hadden er zelfs begrip voor dat het spannend was om voor het eerst alleen te gaan.

Uiteindelijk vertelde ik bij ‘de ballenbak’ dat ik hiernaartoe ging. Een achterbuurvrouw bood aan om ‘even mee de drempel over te gaan’. Wanneer ik het leuk vond zou ze mij daar achterlaten en naar een ander cafeetje gaan. En als een van ons naar huis wilde, zouden we elkaar wat laten weten. Dan hoefden we niet alleen te fietsen.

Natuurlijk was ik weleens bij het Muziekcafé geweest. Maar dit was dan met mijn broer. Iemand waar je op terug kunt vallen, waar je bij kunt blijven en die een oogje in het zeil houdt.

Dus, ik ging!
Het was leuk! Na een aantal Baco’s durfde ik zelfs uit mijn ‘ik ben hier onzichtbaar’ hoekje te komen. De mensen waren aardig en ik heb hier nieuwe vrienden gemaakt die ik tot vandaag nog steeds heb. Vaak ben ik hier te vinden. Het liefst onder de discobal.
Bekende gezichten voortaan wanneer ik binnenkom:

• Een Iris, die je al dansend meelokt, wanneer je met iemand praat en snel vraagt of je ‘oké bent’.
• Een Bart, die wanneer je met iemand praat, onopvallend een duim omhoogsteekt en daarmee vraagt of je hulp nodig hebt. Óf je haarelastiek jat.
• Een Hanny, die je gewoon meesleurt de dansvloer op.
• Een Sabino, die elke dansmove kan en je dit ter plekke wil leren. Ongeacht hoe debiel je eruitziet.
• Een Sjaan, die de muziek voelt, wat uitstraalt in hoe ze danst.
• Een Marjan, de Muziekcafémama van alle aanwezigen.
• Een Pieter, de barman die meespeelt dat hij je verkering is, wanneer iemand vervelend is.
• Een Esther, met haar mooie rode haren aan de bar, tot Golden Earring voorbijkomt.
• Een Jennifer, die zo klein is, dat ze letterlijk in anderen klimt.
• Een Bjorn, die zonder vallen de matrix nadoet.
• Een Eric, die pas danst na genoeg Talisker.
• Een Rob, die DIY tips geeft voor een koningsnacht-outfit.
• Een Alana, die hoedjes leent, vlechten maakt en ‘maar wat doet’ op de dansvloer.
  En oh, ik kan nog zo lang doorgaan.

Wat mij opvalt is dat het niet uitmaakt hoe vaak je alleen gaat. Het blijft spannend om over die drempel te stappen.
Maar eenmaal binnen, deze spanning helemaal wegvalt. Of het nou met carnaval, tijdens de kasteeltuinconcerten (wanneer de verlichtte dansvloer er ligt), met koningsnacht, disco, metal, country, of poëtische troep muziekdag is.
Het is fijn daar. En als bonus, het is de enige plek in de stad met een dansvloer!
En zoals het hoort, drink ik de dag erna nooit meer.

Nu vraag ik me af:
Waar ga jij alleen naartoe in Helmond? Welke plekken kan ik nog meer proberen?