23reacties

Lerarenbal

Mijn broer speelt in de band Wood 88. Een band met muziek van de 60’s tot nu. Deze band zou vrijdagmiddag/avond optreden. Tijdens het lerarenbal vorige week op een podium op de haven bij Café Franske.
Ik mocht eerder gaan van mijn werk zodat ik hierbij kon zijn. Daarna zouden we met zijn allen naar het kasteeltuinconcert gaan. En wat keek ik hier al weken naar uit!

Eenmaal omgekleed koos ik ervoor om mijn hoge (en enige) pumps aan te trekken. Nadat ik op mijn fiets was gesprongen, fietste ik naar smam. Ze stond al beneden op mij te wachten.
Toen we bij de Elzas Passage onze fietsen parkeerden, hoorden we de band al spelen. Wat gaaf om ze over de gehele haven al te horen! Wat was ik trots!

Eenmaal aangekomen gingen we vooraan staan. Even zwaaien naar de band en we keken of er al bekenden waren. Nadat ik vroeg wat ze wilde drinken, ging ik dit voor haar halen. Bij Franske liep ik naar binnen en bestelde een pilsje en een baco.

Toen ik terug naar buiten liep, botste ik zowaar tegen de leraar van mijn dochter aan. (Nu moet ik even vermelden dat deze leraar een knappe man is. En ik hem ‘meneer knap’ noem tegen mijn dochter.)
“Sorry meneer knap” hoor ik mezelf zeggen. Meteen hierna kan ik wel door de grond zakken. Bijna rennend ga ik naar buiten en vertel dit aan smam. Samen lachen we hierom. Ik deel best veel op mijn Twitter-account. Zo ook deze botsing.

De middag verloopt verder. Na mijn tweede baco voel ik me wat aangeschoten en gaan we op een terrasje bij ‘De Bank’ zitten. Hier dronk ik nog 2 baco’s. Ditmaal waren de glazen iets groter.

Eigenlijk was ik die dag 10 dagen gestopt met roken. Het gezelschap aan mijn tafel rookte wel. En het pakje sigaretten schreeuwde bijna mijn naam. “ALANA! EENTJE! ROOK ER EENTJE. DOE HET! NU! PAK HET! KAN BEST!”
Na dit even aangehoord te hebben vroeg ik of ik een sigaret mocht bietsen. Dit mocht. JEZUS wat was die lekker. Ik mocht er zoveel pakken als ik wilde. Maar dit wilde ik niet. Zeker omdat het zo duur is. “Ik ga wel even naar de Primera om een eigen pakje te halen” zei ik.

Zo gezegd, niet zo makkelijk gedaan. Die 4 glazen baco waren namelijk niet lekker gevallen. Ik was duizelig en zag wel 4 dubbel. Zag je ooit de film Bambi, die probeerde te blijven staan op het ijs? Nou, zo strompelde ik dus, op mijn pumps, naar de Primera in de Ameidestraat. DOOR de stad. Op vrijdagavond! Koopavond!

Ik kan me vaag de heenweg herinneren. Dat ik in de Primera was weer niet. Maar ik had sigaretten, dus ik ga ervan uit dat ik er was. En op de terugweg kwam ik ook nog bekenden tegen. Waarvan ik later hoorde dat ze mij enorm hebben uitgelachen (Terecht!).

Toen ik terugkwam keek smam mij aan. “Ik denk dat je beter naar huis kunt gaan, meid” zei ze. Oh, ik wilde niet. Maar ze had zo gelijk.

We lopen voor de band door. En staan nog heel even te kijken. Word ik op mijn schouder getikt door meneer knap!
“Ik heb je Twitter gelezen” zegt hij.
“NIET!”
“WEL! Iemand liet het lezen aan mij”
Daarna liep hij lachend weg.

Met de slappe lach nam smam mij mee naar mijn fiets en zorgde dat ik heel thuiskwam. (35 Jaar, en door je moeder naar huis gebracht worden omdat ik te veel dronk. Yey me.)
Om 21:00 uur lag ik k.o. in bed!

Vandaag is er weer een kasteeltuinconcert. Vanavond komt er een Tribute to Queen band en ga ik weer. Niet op mijn pumps, want er komen baco’s. Niet zo veel als vorige week (zeg ik nu).

Wat ik leerde…. Wachten met iets op Twitter zetten totdat ik thuis ben. Én sigaretten meenemen!

In de reacties hieronder staat een update van de weblog.