Dat ze in Helmond kunnen mopperen is niets nieuws, maar in Rotterdam kunnen ze er ook wat van. Dit merkte ik zondag tijdens de return tegen Sparta. Eigen spelers kregen, vooral in de eerste helft, allerlei verwijten naar hun hoofd geslingerd. Voor mij riep iemand tegen Calabro, de spits van Sparta: “Je doe genene pleuris goed man! ”, terwijl de wedstrijd pas tien minuten bezig was. Achter me schreeuwde een vrouw wel twaalf keer tijdens de wedstrijd: “Je gaat staan waar je niet mot staan”. In de rust, tijdens het plassen, stond ik naast een man die me sterk aan Lee Touwers deed denken toen hij nog 20 jaar was: “Je ken een hoop stront paars verruvu, maar ut blijf een hoop stront.” Om maar even aan te geven hoe de gemiddelde Rotterdammer dacht over de eerste helft. Maar ook de scheidrechters (de eerste werd door een zweepslag vervangen) moesten het ontgelden op het Kasteel. De scheids was volgens de Rotterdammers dus letterlijk ‘twee keer niks’ die middag. Het is maar goed dat ik geen lid ben van ‘de Bond tegen vloeken’, anders had ik waarschijnlijk de 90 minuten niet uitgezeten. Van het sjieke Sparta was op de tribune weinig te merken, het leek wel een gemiddelde thuiswedstrijd van Helmond Sport.

Zeven wedstrijden moest Helmond Sport dit seizoen spelen tegen een ploeg uit Rotterdam. Vier keer in de reguliere competitie, de twee wedstrijden in de play offs en de bekerwedstrijd tegen  Xerxes/DZB konden niet worden omgezet in winst. Dus in Rotterdam moeten ze eigenlijk niet zo zeuren. Dan heb ik het ook maar niet over de handsbal van die middag, al denk ik niet dat een strafschop een echte ommekeer zou hebben gegeven. Ik heb het gevoel dat de spelers van Helmond Sport niet echt geloofden in ‘Het wonder van Rotterdam’. Er was zeker wel veel inzet, maar echte overtuiging dat het allemaal nog ging lukken was er die middag niet. Die overtuiging was er wel bij trainer Eric Meijers. Ik had de indruk dat hij pas in de blessuretijd door kreeg dat het wel heel moeilijk was om nog drie keer te scoren. Meijers houdt van statistieken en gokte op een 2-5 overwinning, net als bij de Graafschap uit, eerder dit seizoen. Zijn ploeg had tenslotte, dit seizoen, nog geen enkele keer twee wedstrijden achterelkaar verloren, dus alles was nog mogelijk volgens Eric. Helaas zeggen statistieken niet alles in het voetbal en is het seizoen voorbij voor Eric en zijn mannen. Een vierde plaats is zeker weer knap. Volgend seizoen beter en dan ‘iets’ later en op de juiste momenten pieken, zullen we maar zeggen.

Buurman