Het scheelde maar een haar of de naam Buurman had in het rijtje Slegers, Jansma gestaan. Ik doel dan niet op de haardracht van Kees Jansma en Thijs Slegers, maar op de functies van beide mannen bij respectievelijk de K.N.V.B. en PSV als (voormalig) perschef. Eigenlijk mag ik er niet over praten, maar onlangs ben ik gevraagd als persvoorlichter van Helmond Sport. Manager perszaken Helmond Sport zoals het zo mooi boven de functieomschrijving stond. Ik was natuurlijk zeer vereerd met het aanbod. Thuis moest ik wel even uitleggen dat deze functie niets te maken heeft met zwangere vrouwen of met Sjef, de voorzitter van de Stichting moeilijk poepen. Helmond Sport heeft immers geen vrouwenteam en ik heet ook geen Sjef. Iedereen heeft blijkbaar zijn eigen associaties bij de term perschef.Lees verder »

Dat mensen, geheel vrijwillig, naar de Toppers gaan moeten ze zelf weten. Dat veel van hen hun vrolijke outfits aanhouden en een week later dezelfde Arena betreden voor de Interland Nederland – VS kan ik niet verbieden. Dat die wedstrijd vervolgens met een dicht dak wordt gespeeld, daar heb ik gelukkig óók geen invloed op. Het Kleintje Pils publiek is immers niet alleen in het Thialf stadion aanwezig tijdens de Nederlandse folklore die schaatsen heet, maar mag overal vrij rond lopen, dus ook bij een potje voetbal van Oranje. Als het Nederlands Elftal speelt doet men het dak graag dicht om de carnavaleske schaatssfeer die in het Thialf stadion hangt zo veel mogelijk na te bootsen. In de loop der jaren ben ik er aan gewend geraakt. Voetbal is niet meer zoals vroeger en daar heb ik me allang bij neergelegd. Bovendien is de mens een kuddedier en zondigt iedereen wel eens. Zo betrapte ik mezelf erop dat ik tijdens de wedstrijd Roda JC – Helmond Sport meedeed aan de wave die door het stadion ging. Ik had toen pas twee pilsjes op en we stonden ook nog eens met 5-0 achter. Iedereen maakt fouten, zullen we maar zeggen.Lees verder »

Terwijl ze bij FC Eindhoven nog volop bezig zijn met, zoals ze het daar zelf zo mooi zeggen, geschiedenis schrijven, zit het seizoen in Helmond er alweer even op. De Eindhovense club is er vast van overtuigd om via de Play Offs te promoveren. Dit alles onder leiding van Helmonder Joey Sleegers. ‘De Messi van de Aalsterweg’, zoals ze hem in Eindhoven graag noemen, maakt in veel wedstrijden het verschil voor EVV. De jonge Helmonder is in korte tijd zelfs uitgegroeid tot dé sterspeler van de Jupiler League. Nu hebben ze overigens in Eindhoven, met name bij PSV, in het verleden wel vaker Helmonders nodig gehad om successen te behalen. Ik was erg jaloers dat het Helmondse toptalent, die ooit begon bij HVV Helmond, afgelopen zomer koos voor Eindhoven en niet voor Helmond om een jaartje ervaring op doen in de Bierliga. Lees verder »

Woensdag las ik via Twitter het trieste bericht dat mijn jeugdheld Ad de Wert een dag eerder, geheel onverwachts, overleden was. Ik heb Ad nooit persoonlijk gekend, maar het bericht kwam behoorlijk hard aan bij mij. Slechts 62 jaar is hij geworden. Zo’n 10 jaar was hij een betrouwbare en vaste kracht in de verdediging van Helmond Sport. Hij was niet bang voor een blauwe plek, gele kaart, vies broekje of zweetdruppel meer of minder, niet lullen maar poetsen was het credo van de noeste vriendelijke fabrieksarbeider. Al was Ad beslist meer dan een ordinaire skupper, hij had prima spelinzicht en kon ondanks zijn lengte goed koppen. Ik heb net als veel supporters altijd genoten van zijn spel en mentaliteit. Vanaf 1974 droeg hij met trots het Helmondse shirt en later ook de aanvoerdersband. Hij was één van de stuwende krachten van het kampioenselftal van het seizoen 1981-1982. Mede door hem beleefde Helmond Sport dat seizoen een topjaar met de promotie, het kampioenschap en het behalen van drie van de vier periodetitels met slechts 30 tegendoelpunten.Ad speelde altijd in het belang van het team en was ook, wat ik van betrokkenen begrepen heb, buiten het veld een sociaal en eerlijk mens.Lees verder »

Voor aanvang van de carnavalskraker Helmond Sport – FC Den Bosch had ik een gesprek met Helmond Sport. Er lag nog wat oud zeer dat besproken moest worden onder het genot van een kopje koffie. Men had het druk en verzocht mij even te wachten aan de bar van de business club. De voorbereidingen voor het gebruikelijke diner voor sponsoren en genodigden waren volop bezig. Plotseling viel mijn oog op een grote kolossale beker die midden op de bar stond. Toen ik goed keek zag ik dat er een merkwaardige rode vloeistof in de beker zat. Even later merkte ik dat alle gasten die binnen kwamen vriendelijk verzocht werden een slokje te nemen uit deze beker. Aan de gezichten van de genodigden kon ik zien dat het bepaald geen lekker drankje was, wat men te drinken kreeg. Net op het moment dat ik aan iemand wilde vragen wat voor merkwaardig drankje er genuttigd werd, werd ik binnengeroepen voor mijn afspraak. Over het prettige gesprek wat volgde kan ik kort zijn. Men laat in principe geen mensen zonder NSP-kaart (journalistenkaart) toe op de perstribunes of bij persconferenties. Helmond Sport wil geen uitzondering maken voor De weblog van Helmond en/of Buurman. Bovendien vindt men Buurman vaak te kritisch en te negatief.Lees verder »

Al enige tijd is het bij Helmond Sport de gewoonte om vlak voor de wedstrijd een geluidsband te starten waarbij het, in mijn ogen, enigszins ontbreekt aan realiteitszin. Als de spelers het veld opkomen klinken door de speakers teksten als: “Helmond is klaar voor topvoetbal” en “het Lavans stadion trilt op haar grondvesten”. Dat alles aangevuld met bombastische muziek waardoor je je even in de Vogelrok van de Efteling waant. Zo ook afgelopen vrijdag tegen FC Emmen, waar slechts 1.617 kleumende toeschouwers klaar zaten en stonden voor een potje topvoetbal. Veel van die toeschouwers bleven overigens in de warme kantine zitten. Ikzelf trilde en rilde echter wel op de tribune. Moest ik vroeger lachen als ik een opa zag met een lange witte onderbroek tot z’n enkels, zo was ik vrijdag maar wat blij dat ik er zelf een aan had. Lees verder »

Als je boos bent doe je wel eens dingen waar je later spijt van krijgt. Afgelopen vrijdag stond ik met een schaar in de ene en mijn seizoenkaart van Helmond Sport in de andere hand. Ik was zo kwaad dat ik op het punt stond mijn kaart door midden te knippen. De reden van deze wanhoopsdaad was niet het teleurstellende gelijkspel tegen hekkensluiter RKC, nee deze woede zat een stuk dieper. Een aantal weken eerder had ik een aanvraag gedaan bij RKC Waalwijk voor een plekje op de perstribune voor deze topper. Dit werd door RKC goedgekeurd en vanaf dat moment was de voorpret bij mij begonnen. Een kinderhand is immers gauw gevuld. Ik ben wel vaker welkom op de perstribune bij andere clubs. Vorig seizoen was Sierd de Vos een keer mijn buurman bij Willem II en ik heb me toen kostelijk vermaakt.Lees verder »

Als ik Roel van de Sande zie voetballen, moet ik altijd aan het tv-programma Boer zoekt vrouw denken. Voordat ik heel agrarisch Nederland en de Roel van de Sande-fanclub over me heen krijg, “Ik heb niets tegen boeren”. In een ver verleden had ik zelfs een singeltje van Normaal in mijn platencollectie. Bovendien was ik op de basisschool bevriend met iemand die lid was van de KPJ (Katholieke Plattelands Jongeren) en heb daar zelfs een keer, geheel vrijwillig, carnaval gevierd. Dit om maar aan te geven dat ik volledig geïntegreerd ben in het plattelandsleven.Lees verder »

Een visser ben ik niet, maar ik kan, zonder dat ik een dobber nodig heb, goed dagdromen aan de waterkant. Mijn gedachtes dwalen dan vaak af van belangrijke dingen in het leven, naar wat minder belangrijke zaken, zoals voetbal. Zo ook afgelopen zondag; ik begon te piekeren over weer een verloren wedstrijd, tegen Achilles ’29. Ondanks het verlies in Groesbeek had ik een leuke middag. Veel Helmonders waren al vroeg aanwezig in de knusse en kneuterige kantine van Achilles. Supporters van beide ploegen liepen gemoedelijk door elkaar. Een pilsje erbij, niets aan de hand. In de rust was er een spontane huldiging voor ex-trainer Eric Meijers in dezelfde kantine. Een aantal bestuursleden van Helmond Sport probeerden Eric jammerlijk en pijnlijk te ontwijken. Gelukkig wordt de sympathieke Meijers door de supporters nog altijd letterlijk en figuurlijk op handen gedragen. De onterecht ontslagen trainer genoot zichtbaar van de hartelijkheid van zijn Red Black Army. Lees verder »

Als klein menneke, ik was zó jong dat ik nog geen shag op mijn piemeltje had staan, draaide men vaak een reclame voor half zware shag op de Braak. Die reclame is me altijd bijgebleven en gaf me een goed gevoel. Het hoorde bij iets leuks, het naar Helmond Sport gaan. Als je je draai hebt gevonden, je hebt het aardig voor elkaar, dan heb je DRUM gevonden, want DRUM is pittig en halfzwaar. Die zinnen galmden altijd over de tribunes door de speakers van de krakkemikkige geluidsinstallatie. Vaak zong ik de tekst van de commercial mee, al moet ik toegeven dat ik geen flauw idee had wat ik zong. Pas later kwam ik er achter dat het reclame was voor shag. Ik begreep destijds ook nog niet dat een pakje zware niet zwaarder was dan een pakje half zware shag. Dat kwartje viel pas bij mijn vierde wiskundeles, op de middelbare school.
Lees verder »

Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Met die voor mijn doen positieve houding, liep ik afgelopen vrijdag, vol goede moed richting de Braak. Zo’n eerste officiële wedstrijd van het seizoen heeft toch altijd iets speciaals. Snel en zonder problemen kwam ik het stadion binnen. De moderne handscanner, die men tegenwoordig ook in Helmond heeft om een seizoenkaart af te lezen, werkte zowaar in één keer goed. Dat ging vorig seizoen een paar keer hopeloos fout. Omdat ik benieuwd was naar het vernieuwde supportershome, besloot ik daar wat te drinken. Mijn verbazing was echter groot toen ik zag dat het hek naar het café gesloten was. De opvallend vriendelijke beveiliger, die voor het hek stond, vertelde me dat de nieuwe horeca-uitbater besloten had dat het hek dicht moest zijn. Ik moest dus het stadion weer verlaten om in het supporterscafé te komen. “Nieuw seizoen, nieuwe regels”, zei hij vriendelijk.
Lees verder »

Ik vrees dat ik de wedstrijden van het Nederlands Elftal dit WK thuis ga kijken en niet in de kroeg. Ik ben een beetje allergisch geworden voor de oranje hamsters, veren, toeters, huil- en juichpakken. De laatste weken ben ik op zoek gegaan naar een kroeg waar het verboden is om deze Oranje-onzin te dragen of mee te nemen. Helaas heeft mijn zoektocht, tot nu toe, nog niets opgeleverd. Voor één van de oefenwedstrijden had ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik de match in een willekeurige kroeg (niet aan het Havenplein) gaan kijken. Omringd door mensen in leeuwenpakken, onder het genot van blokjes oranje kaas en oranje bier ging ik zo onopvallend mogelijk aan de bar zitten. Omdat iedereen druk bezig was om een sambaselfie te maken merkte niemand mijn aanwezigheid op. Bij de aftrap van de wedstrijd zetten de aanwezige mensen een wave in waar ze in het Thialfstadion jaloers op zouden zijn geweest. Iemand toeterde me letterlijk van de barkruk, waarschijnlijk omdat ik niet in het oranje was en niet meedeed aan de wave. Toen er vervolgens ook nog oranje confetti in mijn bier belandde, was voor mij de lol er af. Lees verder »

Voor de laatste wedstrijd van het seizoen was de selectie van Jan van Dijk bij elkaar gekomen om gezamenlijk wat te eten. Het treffen tegen FC Den Bosch was voor de Helmonders eigenlijk een formaliteit, maar men wilde het toch serieus aanpakken. De voorbereidingen voor het volgende seizoen waren eigenlijk nú al begonnen, volgens trainer Jan van Dijk. Men had een gezellig eetcafé in het centrum van Helmond uitgekozen. Om de kosten wat te drukken moest echter wel iedereen de daghap nemen. Bovendien krijg je ook geen scheve gezichten als iedereen hetzelfde krijgt, had Jan bedacht. Spek en bonen was het menu van de dag. Omdat we bijna geen winter hebben gehad waren er blijkbaar nog veel bonen over. Een beetje vreemd is het wel om bij een graad of 25 bonen te gaan kanen. Nadat Jan de zegen had gegeven over het eten en klaar was met voorbidden, kon de selectie hun tanden zetten in de maaltijd.
Lees verder »

Een thuiswedstrijd van Helmond Sport begint bij mij vaak al eerder op de dag. Ik kies dan in de loop van de middag een gezellig café of terras uit om wat te drinken. Op Goede Vrijdag was mijn keuze gevallen op het terras van De Cacaofabriek. Ik was al een paar keer eerder in dit fraaie gebouw geweest, wat ik echt een aanwinst voor Helmond en omstreken vind. Ik ben als Helmond Sport supporter natuurlijk wel een beetje jaloers op hoeveel het allemaal heeft mogen kosten. Toen ik het parkeerterrein opliep, hoorde ik in de verte een gepiep wat me erg deed denken aan een groep jonge kuikentjes. Wat op zich niet zo verwonderlijk zou zijn, zo vlak voor Pasen. Voor de ingang van het gebouw stond echter geen groep jonge kuikens, het waren zeker vijftig Braviours. Braviours zijn voornamelijk jonge meisjes die fan zijn van de Boyband B-Brave.
Lees verder »

Na het teleurstellende resultaat tegen Telstar afgelopen vrijdag, liep ik nog wat namopperend over het zoveelste gelijkspel, het stadion uit. Plotseling werd ik aangesproken door een man met een typisch hoofd. Ik ben zelf niet moeders mooiste, maar deze man had een hoofd wat me erg aan Jan Klaassen deed denken. “Niet zo treurig kijken, jullie gaan met Helmond Sport, net als het CDA, de peilingen nog verslaan”. Bij het woord CDA viel bij mij het kwartje. Het was de charismatische leider van het CDA met die lange naam: Sybrand van Haersma Buma. Hij legde me uit dat hij, om het CDA uit het slop te trekken, ervaring wilde op doen bij clubs die net als het CDA bivakkeren in de grijze middenmoot. Volgens een peiling van Maurice de Hond is Helmond Sport ‘het CDA van de Jupiler League’ aan het worden. Ik vind de vergelijking van een politieke partij met Helmond Sport nogal appels met peren vergelijken, maar toen ik er even over nadacht zag ik toch opmerkelijke overeenkomsten.
Lees verder »

24 oktober 2010 is voor veel Feyenoord-supporters het sportieve dieptepunt van hun club. De Rotterdammers werden met maar liefst 10-0 vernederd en uitgelachen in het Philipsstadion. Voor een aantal Helmond Sport-supporters was voor hun club, in hetzelfde stadion afgelopen maandag, het dieptepunt bereikt. Niet alleen de uitslag van 3-0, maar ook het spel en de inzet waren zelfs voor de meest vervende fans, reden tot klagen. Als ras-optimist, zoals ik me zelf graag noem, vrees ik echter dat het echte dieptepunt nog moet komen. De vernedering bracht bij Feyenoord destijds saamhorigheid teweeg. Iedereen ging uiteindelijk achter de ploeg staan. Men maakte zelfs woordgrapjes over de nul-tien, ook het kengetal van Rotterdam. Zelf lachen om je club is minder erg dan uitgelachen worden. Een paar dagen later won Feyenoord in een uitverkochte en kolkende Kuip met 3-0 van VVV. Deze overwinning werd gevierd alsof men de Champions League gewonnen had en de wereld zag er ineens een stuk anders uit. Zonder dieptepunten geen hoogtepunten, zullen we maar zeggen.Lees verder »

Het was ongeveer twee uur in de middag toen ik de pub binnen stapte. Ik herkende een stuk of zes Helmonders, waaronder mijn held de Vender, in de verder nog rustige kroeg. Het was nog vroeg maar ik had al zin in de Derby en in een biertje , dus ik ging goedgemutst aan de bar zitten. De muziek stond nogal hard, maar omdat het voornamelijk goede rock was, stoorde me dat niet. De dames achter de bar hadden wel last van de muziek, merkte ik. In de loop van de middag stroomde de kroeg langzaam vol met, voornamelijk, Helmond Sport supporters. De communicatie tussen het Engelstalig personeel, dat bijna geen Nederlands sprak en sommige Helmonders, ging niet altijd vlekkeloos. Hierbij was die harde muziek niet echt bevorderlijk. Er werden heel wat verkeerde biertjes getapt en er ontstonden de nodige misverstanden. Zo bestelde iemand vijf Guinness. Met een nonchalant gebaar gaf hij een briefje van 50 euro, zei: “Ik ga bij de rest zitten”, en knikte met zijn hoofd naar een bank waar zijn maten zaten. De barvrouw verstond “laat de rest maar zitten” en had na het brengen van het bier vrolijk de onbedoelde fooi in haar zak gestopt.Lees verder »

Als mijn zoontje Michael van Gerwen op tv ziet, vraagt hij altijd: “Is die meneer gehandicapt?”. Hij vindt het juichen van de kersverse wereldkampioen, na weer een “hundred and eighty” gegooid te hebben, maar raar. Ik heb mijn zoontje uitgelegd dat de meeste leden van de Jostiband, en ook papa zelf, niet zo goed kunnen darten. Zelf ben ik aan zijn manier van juichen gewend geraakt, ik ken hem niet anders.Lees verder »

Gisteren kwam ik de nieuwe Tilburgse volksheld, Roy Donders tegen. Erg verrast was ik om te horen dat ‘De Stylist van het Zuiden’ bezig is met een project voor Helmond Sport. Er was een frisse wind nodig in Helmond, iemand van buiten de voetballerij. Ze zochten iemand die onbevooroordeeld naar de Brabantse club kan kijken en het liefst helemaal niets met voetbal heeft. Uiteindelijk kwamen ze bij cultheld Roy uit, het hitkanon van RTL 5. Roy is momenteel zo HOT dat, als het een beetje mee zit, ze, na Peerke Donders, ook Royke Donders zalig gaan verklaren.Lees verder »

In september is het overdag vaak nog aangenaam, maar ’s avonds en ’s nachts kan het aardig afkoelen. Ik heb dan regelmatig last van een loopneus. Mensen die mij persoonlijk kennen, weten dat mijn neusomvang dusdanig groot is dat ik dan extra maatregelen moet nemen. Vrijdagavond, voor de wedstrijd tegen Almere City, wilde ik geen risico nemen en nam ik naast mijn gebruikelijke stoffen zakdoek een extra doos tissues mee. Gewapend met de doos doekjes, het nodige optimisme en hoop op een goede afloop, snelde ik naar de Braak. Het viel niet mee om de stewards bij de ingang ervan te overtuigen dat de doos die ik bij me had geen 150 klapper was, maar dat de inhoud 150 onschuldige zakdoekjes bevatte. Gelukkig had de Hoofdsteward wel Engels op de MAVO gehad en mocht de doos na een grondige vertaling, met behulp van een woordenboek, mee de tribune op.
Lees verder »