69reacties

Het Senzer-gevoel

Ongeveer een jaar geleden veranderde Atlant zijn naam in Senzer, volgens directeur Walenberg een samenvoeging van Sense en Sensor. “Sense is het gevoel voor talent, sensor betekent het ontdekken en richting geven.” Klinkt prachtig, maar hoe sensitief gaat het bedrijf in de praktijk om met de oorspronkelijke doelgroep van Helso/Atlant/Senzer, de SW’ers?
Het bedrijfsmodel van Atlant/Senzer, althans de Sociale Werkvoorziening (SW)-tak, is in het afgelopen jaar niet veranderd: “handjes” verhuren aan externe bedrijven. De mens die aan die handjes vastzit, lijkt voor Senzer niet te tellen. Zou het om bepaalde andere lichaamsdelen gaan, dan zou je het gedwongen prostitutie noemen. Senzer maakt veel SW’ers ongelukkig.

In 2015 heb ik voor de problematiek aandacht gevraagd via onder meer mijn website pestwerk.nl en een gastblog op De weblog van Helmond. Sindsdien zijn er veel kleine stapjes vooruit gezet. In het bijzonder lopen er nu gesprekken tussen Senzer, de gemeentepolitiek (SP en betrokken wethouders) en de FNV.
In deze gesprekken toont Senzer zich bereid om aan noodzakelijke veranderingen mee te werken, maar zegt het bedrijf ook weinig aanknopingspunten te hebben. Er komen maar weinig klachten binnen via de geëigende weg (de interne vertrouwenspersonen), en de meldingen die via de SP/FNV komen zijn klein in aantal en vaak anoniem.

Voor een deel begrijp ik Senzer wel. Gezonden kunnen zich niet makkelijk verplaatsen in gehandicapten. Ga maar eens achter een rolstoel lopen: ineens zie je talloze obstakels die je anders nooit opmerkt. (Ik spreek uit ervaring.) Het is daarom invoelbaar dat Senzer niet aanvoelt hoe het bedrijf er vanuit het perspectief van gehandicapten uitziet, en ook de paar klachten die komen niet goed weet te duiden.

Maar voor een deel begrijp ik het ook niet. Op de Hemondse locatie Blikhalm 1 klaagden de werknemers al lange tijd dat het ’s winters te koud en ’s zomers te warm is. Volgens Senzer kan dat niet, want de betreffende hal is voorzien van een duur klimaatbeheersysteem. Uiteindelijk hebben enkele werknemers met een thermometer aangetoond dat de temperatuur in de loop van de dag oploopt. Waarom wilde het bedrijf de klachten/klagers eerst niet geloven? Hoe moeilijk is het voor een leidinggevende om er zelf een temperatuur-sensor bij te halen? Die dingen kosten nog geen tientje.
Geen wonder dat mensen zich niet serieus genomen voelen en veel klachten voor zich houden. Zo versterkt het probleem zichzelf: als Senzer niet wil luisteren en de werknemers (daarom) niets zeggen, groeien kleine kwesties steeds verder uit.
Waar dit toe kan leiden, werd kort geleden duidelijk op dezelfde locatie Blikhalm 1. De kwestie zelf doet er niet toe dus ik zal hier niet Senzers vuile was buiten hangen. Waar het om gaat: op zeker moment was iedereen die kwestie zo zat, dat er een afdelingsoverleg werd ingelast. En toen? Toen was er in een mum van tijd een oplossing. Zo kan het dus ook.

Senzer, maak je naam waar. Steek je voelhoorns uit naar de mensen om wie het gaat. Neem hun klachten serieus, of beter: luister zo goed naar ze dat het niet eens tot klachten komt. Gun de SW’ers (en alle anderen) plezier in hun werk.