Tot aan de Traverse, want daar begon het gevaar dat “autoweg” heet. Dat was de grens van mijn speeltuin. Ik heb daar als kleine Helmonder ooit staan kijken hoe iemand een zwarte vlag in top hees op de middenberm. “Dat betekent dat er iemand is doodgereden in Helmond”, antwoordde mijn moeder ietwat cru zodat er meteen een duidelijke levensles aan gekoppeld kon worden. Dat antwoord maakt diepe indruk op me. En tot op de dag van vandaag kijk ik altijd even naar de vlaggenmast wanneer ik er voorbij rijd.
Gelukkig wappert er vaak een vrolijke vlag. 
Maar deze week toont de wind ons wederom dat het zwarte doek is gevallen, voor een inwoner van Helmond…