Op de weblog kun je over Helmond praten, huilen en lachen.
Alle berichten op onze voorpagina zijn actueel of gaan langer mee dan de waan van de dag. Vrijwel dagelijks plaatsen wij iets nieuws.
Onder elk bericht staan de reacties (inmiddels al 117045 sinds de start van de weblog in mei 2005) van andere Helmonders. Alleen lezen wat anderen schreven kan, leuker is het natuurlijk als jij ook jouw on-topic (?) reactie geeft.

Grommetje

21reacties

Grommetje bij de Samenloop voor Hoop

Honderden zijn het er wanneer we ons neervlijen met de voeten in het gras… duizenden worden het er wanneer we weer huiswaarts keren na een zonovergoten middag in de Warande.
Rondom de vijver van ons stadspark wandelen de helden, puffend en zuchtend van de hitte. Samenloop voor Hoop is afgetrapt met een indrukwekkende openingsronde door de ‘survivors’. Het evenement brengt mensen samen, verbroedert en inspireert, gedragen door hoop en naastenliefde. De sfeer is er ongedwongen en overal zetten vrijwilligers hun beste beentje voor. De initiatieven zijn even talrijk als kleurrijk. Loterijen, enveloppen trekken, een blote voeten pad en een grote groep in roze gehesen vrijwilligers die druk ventend hun even zo roze tasjes aan de man brengen. Deze tasjes zijn een heuse hit en overal duiken de enthousiaste verkopers op, die meer dan eens ‘los zijn’… uitverkocht.Lees verder »

Deze bedrijven maken de weblog mede mogelijk.
6reacties

Grommetje: fatale ongeval bij Brandevoort

Met een brok in de keel sloeg ik het gade terwijl ik gesommeerd werd rechtsomkeert te maken. De agent gebaarde me op te schieten, licht geïrriteerd.

Ik draai 180 graden en rij terug in de richting waar ik zojuist vandaan kwam. Terug ook om bij de Brandevoortsedraaf opnieuw linksaf te slaan en alsnog de A270 op te draaien. Ik nader wederom het kruispunt waar ik eerder omdraaide en pas nu etst het beeld zich diep in mijn netvlies. Het beeld dat ik 5 minuten eerder voorzichtig liet indalen in mijn geest openbaart nu de gruwelen van de realiteit. Een felgele trailer staat stil net voorbij het kruispunt met daarachter de trieste overblijfselen van een personenauto. De bovenkant geplet onder de oplegger, de zijkanten die in niets meer herinneren aan de auto die het ooit was. Om het macabere wrak heen wordt gemeten en overal zijn agenten bezig met het noteren van feiten en data. Een wit scherm verhult hetgeen ik niet zien wil.
Het is gebeurd, gilt het in mijn hoofd… te laat!Lees verder »

2reacties

Grommetje: Diverse stromingen

Ik laat me niet makkelijk in vervoering brengen, niet meevoeren in de stroming die ontstaat in de wereld en onze stad.

“Helmond, de stad die Stroomt”, ik lees het en ik kijk verbaasd. Verbaasd omdat ik het geen plekje geven kan. Een verbazing die toeneemt door een voorbije week waarin ik meer dan eens mijzelf moest onttrekken aan de maalstroom in mijn hoofd. Even denk ik aan alle stroom van de wietkwekerijen, maar het gaat toch echt over groene stroom.Lees verder »

2reacties

‘Om vogeltjes, Godverdomme!’

“Het laat me niet meer los…. Met getrokken pistolen…”
Tegenover mij zit een geslagen man. Met de vuist slaat hij weemoedig op tafel terwijl hij bovenstaande nogmaals herhaalt, met klem ditmaal om zijn woorden meer kracht bij te zetten. “Sindsdien slaap ik slecht en is mijn gezondheid hard achteruit gegaan”, voegt hij eraan toe wanneer zijn holle blik mijn ogen zoekt.
“Man, Holleeder werd met een enkele politiewagen opgepikt thuis, een zwaar crimineel…. Bij mij werd de deur uit de sponning geramd door een team AIVD’ers van 27 man sterk…” hij haalt adem, zoekt naar woorden, slaat nogmaals met de vuist op tafel; “Om vogeltjes, Godverdomme!”Lees verder »

9reacties

Grommetje beoordeelt hét Helmondse bier

Van 28 mei tot en met 7 juni is het de week van het Nederlandse Bier en ik kan dat niet beter inluiden dan met het genieten van ons eigen Helmondse Nicodemus van stadsbrouwerij De Kat.
Terwijl de wind buiten een golf aan slagregens over ons heen spoelt, val ik binnen moe maar voldaan in mijn fauteuil. Een zaterdagse werkdag zorgt voor een lichte roes die ik verder ga versterken met het degusteren van een heerlijk bierke. Tussen de Belgische grootmachten en de hippe Nederlandse giganten valt mijn oog op ons Katje, dat ik eindelijk maar eens bij de staart moet vatten.Lees verder »

59reacties

Grommetje terug bij V&D in de Veestraat

Zou het doek dan toch gaan vallen?
Nadat het doek in 2003 al definitief viel in Helmond, vecht V&D momenteel voor haar voortbestaan. De warenhuisketen verkeert in zwaar weer en lijkt reddeloos verloren in deze tijd waarin internetshoppen al jaren de heersende trend is.
Nu iedereen achteloos de schouders ophaalt als het gaat om het wel en wee van het warenhuis denk ik vooral terug aan het filiaal in Helmond, midden in de Veestraat. Het logge grote gebouw met de twee gigantische etalages naast de glazen entree, de achteruitgang met de carrouseluitgang en de traptreden die uitkwam op de Oude Aa. Het is verworden tot een vage maar oh zo mooie herinnering uit mijn jeugd.
Wie struinde er immers niet door de winkel tijdens de vele uitgevallen lesuren op school?Lees verder »

15reacties

Grommetje over Helmond stoplichtstad

Niet minder dan 20 stuks telde ik er, komende vanuit Eindhoven.
Ik moest vanuit mijn werk door naar Deurne waardoor ik Helmond diende te doorklieven. De N270 die zich tijdens zijn trip door ons Helmondse stadshart liefst 3 maal laat omdopen. Van Europaweg verandert hij in de Kasteel Traverse, om vervolgens na het passeren van de ‘luchtbrug’ zichzelf te laten hernoemen tot Deurneseweg, daarmee gelijk refererend aan mijn eindbestemming Deurne.

Wat mij opviel was het grote aantal tussenstops die ik moest maken teneinde niet getrakteerd te worden op een groot aantal foto’s met de daarbij behorende reportagekosten van het CJIB. Bij mijn zoveelste stop, in de badkuip van het Henri Dunant, was ik inmiddels 15 minuten bezig om mij een weg door de stad te banen. Ik weet het al jaren; een ‘groene golf’ is in Helmond een automobiel uit het wagenpark van VW, niets meer en niets minder. Werkelijk ieder verkeerslicht stond op rood, of ging bij het naderen op rood.Lees verder »

8reacties

Grommetje nam afslag Brandevoort

Al tijdens de aanleg vroeg ik me af wat de toegevoegde waarde zou zijn van een nieuwe afslag naar Brandevoort op luttele meters van de bestaande kruising die de wijk verbindt met de bewoonde wereld.
Hoe verstandig is het om nog een verkeersknooppunt aan te leggen op het korte traject wat dagelijks dichtslibt tijdens de spits, en waarom is er niet gekozen voor een ‘flitsrotonde’ welke dagelijks hun effect bewijzen bij Someren en Asten?
De A270 is sowieso al de meest onduidelijke weg van onze regio, door de variatie in maximum snelheden. Je snelheidsbegrenzer raakt van slag op het korte traject: 50, 70 km/u, en uiteindelijk 130 wanneer je naar Eindhoven tuttert. Let wel: dan dien je niet tussen 23:00 u. en 07:00 u. gebruik te maken van het asfalt want bij Nuenen houden de koters er de meest vreemde slaaptijden op na, gehuld in hun tijgerpyjama’s.Lees verder »

3reacties

Grommetje was Haags verdwaald

Het waren de straten waar ik ooit opgroeide. De straten en pleinen waar we soldaatje speelden, waar we gingen belletje trekken en waar we ander kattenkwaad uithaalden. Dezelfde straten waar ik mijn eerste pak slaag in ontvangst mocht nemen en waar ik leerde om zelf uit te delen. Straten met gladde klinkers waar ik meer dan eens in de winter mijn knieën op kapot viel. Kleine gangetjes en grote (Haag)straten die tezamen de wijk vormden waarin ik thuis was…

Ik sla op mijn stuur en schudt meewarig mijn hoofd wanneer een wegafzetting voor me opdoemt. “Nondedjuu, da heb ik wér!” bulder ik, kijkend op de klok in het dashboard. De digitale cijfers geven blijk van een naderende afspraak, een afspraak die ik te strak inplande.Lees verder »

8reacties

Grommetje: Beeldspraak!

Kijk, dat iemand je de rug toekeert, wil natuurlijk niet zeggen dat hij open staat voor de mensen aan de andere kant. Zo zie ik dat niet.

Ik vond het beeld ‘De Mens’ eigenlijk altijd al een vreemde vogel, zittend op zijn groene sokkel van gras in de middenberm van de Europaweg. Een grote donkere gestalte die al even abstract oogt als de boodschap die men eraan gegeven heeft.
Vroeg mij iemand naar de betekenis, dan bleef ik steevast het antwoord schuldig. Een naam, die had ik wel voorhanden. Al vanaf het prille begin noem ik de grote grauwe zitterd namelijk “Geen Gezicht”. Dat dekt in mijn optiek de lading volledig. Zo heeft het beeld geen gezicht en vind ik het geen gezicht.
Dat het beeld is vervaardigt door de Braziliaanse kunstenares Pecego is sinds het afgelopen WK ook meteen duidelijk qua gezichtsverlies.Lees verder »

2reacties

Grommetje: Helmonder zijn

Het is een zonovergoten donderdag als ik mij laat vallen op een van de bankjes op het Palladium voor O.B.S. Brandevoort, waar kindervakantieweek Brandevoort haar jaarlijkse midzomeravondfeest viert. Het is er gezellig en het plein is een zee van kleurrijke zomerkleuren, gedomineerd door de kanariegele shirts van KVW Brandevoort. Ruim 1.000 kinderen storten zich dit jaar op het festijn, dat met recht één van de mooiste is van onze regio.

Naast mij schuift een goede bekende aan en even later zijn we verwikkeld in een prettig gesprek. We praten over de wijk en over de prachtige zomerdag, hopelijk een opmaat naar meer. We praten over de stad en al haar beslommeringen…. En, we praten plots over de weblog.Lees verder »

3reacties

Grommetje: HADE nun EDAH?

Het lusteloze dralen, het slenteren met een mandje.
Ik erger me bont en blauw aan de AH, keur het foeilelijke juichpak in de geel gillende winkel van diens concurrent geen blik waardig. Ik slenter door de gangpaden op zoek naar herkenning. Van pad naar pad sleep ik mijn dagelijkse boodschappen. De wekelijkse terreur van de schreeuwende reclames mijd ik bewust. Zoekend naar de juiste pot op de juiste plek dwalen mijn gedachten af naar het schoolplein. “Zjem van dun EDAH, plek plek”, gilt het stemmetje in mijn hoofd…..Lees verder »

80reacties

Grommetje over de Cacaofabriek

Met trots presenteren wij onze nieuwe columnist: Edwin van Hoof aka Grommetje. Vandaag zijn eerste op de weblog: 

Veel Tamtam en nog meer bombarie.
Het waren de basis ingrediënten voor de opstart van een nieuw cultureel centrum binnen de Helmondse stadsgrenzen. Een kunst -en cultuurcentrum dat een volk zal gaan bedienen dat veelal wars is van poeha en kunstzinnige uitspattingen. Een volk dat een eigen mening heeft en zich niet laat betuttelen.
Een volk dat vol verbazing toekeek hoe hun geliefde theater in vlammen opging, zich vervolgens op de knieën liet vallen toen hun Speelhuis een Godshuis werd.

De Cacaofabriek zal als kunstencentrum het Helmondse publiek gaan verbazen, zoals ooit ook Plato dat zou gaan doen. Plato, dat in 1995 de Helmondse muziekscene moest vlottrekken, illustere voorgangers als Werkwinkel en Roadhouse moest doen vergeten. Het poppodium in de Molenstraat, dat nu staat te verpieteren aan de zijlijn,, dat ooit met evenveel bombarie werd geopend.Lees verder »

17reacties

HELLO future!

Het is het thema van de opening van de totaal vernieuwde spoorzone. De vernieuwing die de aorta van onze stad bijna 30 maanden lang ervan weerhield haar inwoners ‘rond te pompen’. Een infarct dat menig Helmonder de schrik om het hart deed slaan en in combinatie met de bouwputten elders in onze stad, de rasechte Helmonder zelfs tot wanhoop dreef. Vanaf de Mierloseweg door het Haagje naar ’t Hout reizen was maandenlang een fiksere uitdaging dan het oplossen van een Mensa-puzzle.Lees verder »

8reacties

’n echte Artimondse, aldus Edwin

Zaterdag 26 mei schrijven we.
Het is een zonovergoten dag in een zinderend mooie lenteweek, getoefd met een nog mooiere avond. Vanavond wordt Artimond 2012 officieel geopend, en dat gebeurt op een nieuwe locatie.
Waar het voorheen heerlijk zitten was in het gras van de kasteeltuin, moet ik me nu laten vallen op de kasseien voor ons Kasteel. Daar staat het grote podium, en daar bevindt zich inmiddels toute Helmond voor de aftrap. Wij, zitten eerste rang vanavond…

Mijn oog valt op een medewerkster van Artimond die een oude dame begeleidt naar de tafel naast ons. Het tafeltje waarover de grote kastanjebomen hun schaduw niet kunnen leggen. De zon prikt net iets te fel door het loof, en de dame vraagt of ze bij ons mag komen zitten.
Geen probleem!
Ze moppert een beetje na over die “verrekte zon”. Ondertussen komt ons gesprek op gang, en stelt ze zichzelf voor. Bij ons aan tafel zit niemand minder dan ras-Helmondse Jo van Lierop.
“U bent toch…” probeer ik, en in geuren en kleuren volgen meteen de verhalen over vroeger, in smeuïg Helmonds.

Bijna 50 jaar lang heeft Jo gewerkt in de Heistraat, sjouwde ze met “kiepen” van het poeliersbedrijf.: “Zudoende kende ik iederein, alle restaurants hier…”
Al jaren ergerde ze zich aan “d’n erremoei” wanneer kinderen met de foekepot langs de deuren kwamen. Ze zingt met breekbare stem “Rommelpotterij, rommelpotterij… gif me ne cent en dan goa’k vurbei”.
“Die joong in de kaauw…”
Ze moesten iets ondernemen voor de jeugd in Helmond, en het idee voor een kunstmarkt was al snel geboren. Ze verteld met veel passie, pakt je beet, en kijkt je diep in de ogen. Altijd weer volgt er een gulle lach.
Het plezier dat ze vanavond uitstraalt werkt aanstekelijk, zoals dat ook destijds gewerkt moet hebben.
De eerste kinderkunstmarkt was een feit. “40 Kroamen, jonguh, hier onder de luchtbrug”, wijzend naar het verkeerslint dat zich naast ons verheft boven het stadshart. De Traverse werd in 1966 officieel geopend en dat gebeurde met de kunstmarkt en rondvluchten boven de stad.
Ze leeft helemaal op; “Da kostte ons destijds ginne cent, ik kende iemand die vlog” . Haar ogen glinsteren als ze vervolgt dat ze zelf geen tijd had om mee te vliegen. Ze had het graag gewild, dat is duidelijk. Nee, ze moest gasten ontvangen vanachter haar standje op de kunstmarkt.
Ze vind het wel jammer dat de organisatie haar een beetje vergeten is door de jaren heen, dat wel….

Jo van Lierop is mede oprichtster van Artimond, de kindercarnavalsoptocht, en de Keiebijterse Kiezelkeikes.

Edwin van Hoof

61reacties

‘Gewoon Brandevoort….’

De sluiting van het Primera filiaal in Brandevoort is een feit.
De kantoorboekhandel annex postagentschap is ten onder gegaan aan de woekerprijzen van de wijk. Het winkelhart van een wijk die even grauw en kleurloos is, als de voorgevels van de winkels in datzelfde centrum. Volgens het beeldkwaliteitplan van Gemeente Helmond moeten de ondernemers hun winkel namelijk goed verstoppen in het matte straatbeeld.
In 2008 ondervond de zojuist geopende Zeeman dat al aan den lijve. Wethouder Stienen benadrukte in het ED dat de blauw-gele luifels van het concern niet pasten in de wijk, de winkel te prominent aanwezig was. Er valt iets voor te zeggen, toch schiet ik dit argument direct af. En Hard!
Brandevoort vierde in 2010 haar 10 jarige bestaan, maar inmiddels lijdt de wijk al onder het achterstallig onderhoud, terwijl de woekerprijzen blijven. Verf bladdert af, straatverlichting wordt niet vervangen, en het enige groen dat je in de Veste toelacht, is het groen van het overdadig tierende onkruid. Niet bepaald een beeldkwaliteitplan, als je het mij vraagt.Lees verder »