Grommetje terug bij V&D in de Veestraat
Zou het doek dan toch gaan vallen?
Nadat het doek in 2003 al definitief viel in Helmond, vecht V&D momenteel voor haar voortbestaan. De warenhuisketen verkeert in zwaar weer en lijkt reddeloos verloren in deze tijd waarin internetshoppen al jaren de heersende trend is.
Nu iedereen achteloos de schouders ophaalt als het gaat om het wel en wee van het warenhuis denk ik vooral terug aan het filiaal in Helmond, midden in de Veestraat. Het logge grote gebouw met de twee gigantische etalages naast de glazen entree, de achteruitgang met de carrouseluitgang en de traptreden die uitkwam op de Oude Aa. Het is verworden tot een vage maar oh zo mooie herinnering uit mijn jeugd.
Wie struinde er immers niet door de winkel tijdens de vele uitgevallen lesuren op school?
Vanuit de Franciscus MAVO, Carolus en het Rijks kwamen drommen met leerlingen er hun tijd doden. De uitgevallen lesuren en de tussenuren werden immers doorgebracht in het centrum van de stad. Zwerven tussen de rekken, rondlummelen tussen de nieuwste computers. Je vergapen aan de VIC 20 en die fonkelnieuwe Commodore 64…. Of urenlang bladeren in de bakken met vinyl. De platenhoezen straalden je tegemoet terwijl je vingers de plastic beschermhoezen deden omklappen om de volgende LP te onthullen. Mijn vingers gleden tussen de platen door op zoek naar een mooie release. Soms haalde je een plaat uit de beschermhoes om het artwork beter te bekijken en de geur van het chique drukwerk op te snuiven. Urenlang kon ik er rondhangen op zoek naar een verrassende plaat, die vervolgens voor je werd opgezet. De naald werd voorzichtig in de groef gelegd de hoofdtelefoon werd opgezet..
Ik kocht er de solo platen van Kiss, de picture disc van “Thriller” van Jackson, kocht er voor een prikkie “Out of the Blue” van E.L.O. en de onbekende LP van Russia.
We hebben allemaal een historie bij Vroom en Dreesmann, realiseer ik me meer en meer. Je kon er niet omheen, het toonaangevende warenhuis. Het enige openbare kopieerapparaat stond immers bij diezelfde V&D. Waar moest je anders staan lummelen met je kwartjes en kleingeld om een (betaalbaar) zwart wit kopietje te draaien voor in je werkstukken?
Onder de roltrappen heb ik heel wat tijd doorgebracht, niet zelden knippend en plakkend ‘on the spot’. Je kreeg er zelfs een schaar aangereikt van de dames die het reisbureau in het hoekje van het warenhuis bemanden, die je gestuntel al een hele poos lachend hadden aangekeken…. Het kon toen nog.
Had je even snel wat lijm nodig om je knipsels aaneen te plakken, dan keek je de man achter de belendende balie aan. Mister Minit himself was even zo behulpzaam als de dames van het reisbureau en niet zelden monde het uit in een gesprek over je knipsels, of die nu voor een werkstuk waren of ter versiering van je uitpuilende agenda. Want uitpuilen dat deed die schoolagenda die eerder in het schooljaar werd uitgezocht op de Schoolcampus van diezelfde V&D. Daar struinde je voor aanvang van het nieuwe schooljaar immers rond, soms urenlang. Verlekkerd zocht je een deel van je nieuwe schoolspulletjes bijeen, die een paar dagen later samen met je ouders werden aangeschaft. De schriften, het kaftpapier, pennen en etuis…. Alles in de heersende trends. Of in mijn geval: wars van alle trends en rages. Niet het fluor roze met groen en geel van Doe Maar’s 4US periode sierde mijn voorkant, ik was er wars van. Bij mij prijkten hardrockbands en gitaristen in die agenda, uitgeknipt uit de Popcorn of Poprocky. Voor mij geen Hitkrant schoolagenda of de Popfoto variant, niets van dat alles. Mijn bands stonden immers in de bladen op de eerste verdieping; de Duitse en Amerikaanse muziektijdschriften, die keurig stonden opgesteld naast de eerder genoemde schoenmakershoek van Mister Minit.
Het is vreemd dat ik me nog precies herinneren kan hoe de indeling was, zelfs toen er nog een supermarkt op de begane grond was gevestigd. Vreemd vooral omdat ik me van andere afdelingen nog slechts vaag iets herinneren kan, evenals van de vele omzettingen in het pand. Vage herinneringen die worden afgewisseld met levendige beelden van het interieur en het pand zelf.
Ik kan me zelfs de gezichten van sommige medewerkers nog helder voor de geest halen. De krullenbol met het vlassnorretje, die oudere afdelingschef met zijn onberispelijke kostuum die altijd zo zuur over zijn bril heen kon kijken. Er zijn me zelfs namen bijgebleven…. Wie kende in Helmond immers niet Coby van de V&D, en welke puber had niet stiekem een oogje op Gaby die bij de boekenafdeling stond te werken?
Het zijn herinneringen die diep gegroefd staan in de herinneringen van mijn jeugd, in geuren en kleuren. Hersenspinsels zoals waarschijnlijk veel Helmonders die met mij delen.
Daar waar ze bij ons sinds lange tijd niet meer worden ververst door het ontbreken van het warenhuis, daar zullen ze elders in Nederland ongetwijfeld nog dagelijks of wekelijks ververst worden. In andere plaatsen in ons land, waar deze warenhuisreus wellicht spoedig verdwijnen gaat, mensen achterlatend met dezelfde rijke herinneringen aan wat spoedig vervlogen tijden zullen zijn….
Edwin van Hoof
59 reacties:
Mooi geschreven
Edwin, ik denk dat mijn herinneringen aan “onze” V&D iets ouder zijn als de jouwe. Best goede herinneringen, moet ik eerlijk bekennen. Leuke herinneringen. Herinneringen van rond 1970 of misschien wel ouder.
Ik heb daar héél wat uurtjes “geklust” om wat bij te verdienen op de vrijdagavonden en zaterdagen en heb op diverse afdelingen gestaan. Ik heb er zelfs in mijn eigen vakantie(s) gewerkt, omdat ze krap in het personeel zaten. Ik had dure hobby’s en van mijn normale salaris kon ik dat niet allemaal betalen.
Ik had er leuke collega’s (de meeste namen ben ik vergeten, maar soms zie ik er nog wel eens en dan babbelen we wat), had een goed contact met de directeur “mijnheer” de Koning en dhr. Hoozemans of zoiets dergelijks. Hun destijdse telefoniste had een alleraardigste stem. Een stem om verliefd op te worden.
Eén van mijn herinneringen was de winter. Zodra het ging vriezen dan moest ik invallen bij de verkoop van schaatsen. Ik heb héél wat zweterige voeten geroken en kwam toen tot de constatering dat in die tijd er beslist iets mis was met het lichamelijke “onderhoud” van de meeste mensen. Maar okay, dat nam je maar voor lief. Vooral als er weer een leuke meid om schaatsen vroeg. Dan rook je dat blijkbaar niet!!
Het is jammer dat V&D in Helmond gesloten werd. Ik kwam er graag en kocht er regelmatig. Ik kan me voorstellen dat het sluiten van de V&D’s in het land bij veel mensen “zoete en rijke” herinneringen oproept. Het kan spoedig allemaal (snel) afgelopen zijn. JAMMER, als het “instituut” V&D zo aan haar einde komt!
En Edwin, leuk stukje, dat vergat ik nog te zeggen. Er kwamen meteen allerlei herinneringen boven drijven!
Mooi geschreven, complimenten. Helemaal mee eens….Ik doe nog een duit in het zakje. De automaat met het ‘aapjes orkest’ met de rug tegen de lift geplaatst.
De musicerende aapjes, inderdaad!
Tijdloos als herinnering
Ik weet nog goed met mijn moeder op vrijdagmiddag boodschappen doen bij de supermarkt achterin
En dan had je ook nog die verkoopster die altijd zei:”Kijken doe je met je ogen, niet met je handen.”
Heerlijke blog weer. Zelf heb ik fijne herinneringen aan die winkel. En wat leuk dat mijn opa (‘Dhr Hoozemans) dan nog voorbij komt in de reacties…. Gelukkig hoeft opa deze ellendige periode van v&d niet meer mee te maken, want wat zou ’t hem aan zijn hart gaan….’de zaak’ waar hij zo hard voor werkte.
Jammer dat zo’n mooi bedrijf nu waarschijnlijk ophoudt te bestaan.
Hoi Vico,
Ik wist niet precies meer hoe de naam Hoozemans te schrijven na al die jaren (het is weer zeker zo’n 45 jaar geleden). Een half mensenleven is voorbijgegaan. Ik zie je opa nog zó voor me staan!
Tja, als je V&D noemt dan komen weer veel herinneringen naar boven. Héél veel Helmonders hebben er herinneringen aan, goede en slechte. Er zullen beslist wel mensen zijn die de “bedrijfs-rechercheurs” van de tachtiger jaren herinneren, of vergis ik me hier?
Wat een mooi nostalgisch stuk, dat ze jou maar stadsschrijver maken. Veel oja’s voor mij en ook dat van die supermarkt trouwens (later stonden daar de platen meen ik) was ik helemaal vergeten. Die aapjes kan ik me niet herinneren, ik word oud.
Heel bekend en mooi geschreven Edwin. Ook bij mij veel oh ja’ s. En dat van de aapjes kan ik me ook herinneren. De kleding op de eerste verdieping. Heb er voor de kerst nog ” mijn eerste kerst” voor de kids gekocht met Alfred Jodokus Kwak gekocht. En wat dacht je van het fotohokje beneden aan de roltrap. En de posters die er in de lijsten hingen. Wat heb ik me er vergaapt aan WHAM. Vooral George Michael. ( toen nog niet uit de kast gekomen)
Heerlijk geschreven Edwin, je verhaal lezend loop ik er zo weer doorheen!!
De aapjes bij de lift daar denk ik met regelmaat aan terug haha
Volgens mij was het ook de eerste roltrap die men had in Helmond,
en inderdaad in dat hoekje die kopiermachine.
Platen kocht je daar of bij Arie Willems, ik heb er heel wat gekocht.
Bedankt voor je stuk, je bracht me even terug naar die geweldig mooie tijd!!
Mooi verhaal en heel herkenbaar!
Doet me beseffen dat ik V&D eigenlijk nog altijd mis…
@Brombeer,
Ja ik kan me opa ook nog goed voor herinneren. Als kind tilde hij me altijd op en nam me op de arm als ik op zaterdagmiddag binnenkwam. Dat weet ik nog zo goed, ik was een manneke van een jaar of 5 denk ik…. dus inmiddels is dat 40 jaar geleden.
Tijdens de hoogtijdagen van het vinyl kon je Helmond op veel plekken je muziekcollectie aanvullen deze zwarte schijven… Natuurlijk was er Arie Willems, de specialist… Maar ik kan me ook nog de Muziekhal herinneren, de LP sectie bij Gelcom Stereo en bij de Boekelier, en veel later ook bij Free Record Shop en Melody Music. Ons stadscentrum was ruim bemeten met handelaren en get zwarte goud…
Tijdens de hoogtijdagen van het vinyl kon je Helmond op veel plekken je muziekcollectie aanvullen deze zwarte schijven… Natuurlijk was er Arie Willems, de specialist… Maar ik kan me ook nog de Muziekhal herinneren, de LP sectie bij Gelcom Stereo en bij de Boekelier, en veel later ook bij Free Record Shop en Melody Music. Ons stadscentrum was ruim bemeten met handelaren en get zwarte goud…
En nu zijn ze allemaal zowat verdwenen, Grommetje, zoals ook “onze” V&D.
Gewoon foetsie, failliet, opgedoekt, uit ons blikveld verdwenen.
Op den duur verdwijnt misschien nog wel meer, want hoe lang houden het een HEMA, Blokker of wat dan ook nog vol? Nog meer panden die leeg komen te staan. Zielig gezicht als je door bepaalde straten van de binnenstad loopt. Allemaal affiches met “te huur” of “te koop”. Lege panden en etalages. De sfeer wordt er in ieder geval niet beter op!
De Naw en Vruuger met onze V&D in het begin van de jaren 60.
De rode knop van de roltrappen was ook hot, ff op rammen en noodstop. Dan was het met de benenwagen verder, maar deerde ons niet. Rondje V&D was hot, zeker op de vrijdagavonden dat was de contacten avond om op de meiden te jagen, die in grote getale vanaf 18.30 kwamen spotten.
Mooie tijden waren dat!!!
Ik kom toevallig jullie artikel tegen omdat ik het er over had met een Spaanse vriend van me die vroeger in Helmond gewoond heeft. Het is lang een soort ritueel geweest om tijdens school- en kantoorpauzes daar even rond te lopen, vaak was het kijken-niet-kopen (wat ze op de tijdschriftenafdeling niet altijd leuk vonden, soms kreeg je als scholier wel eens te horen “het is hier geen leeszaal!”). Hoe dan ook, ik ben in Helmond naar het Carolus Borromeus College gegaan, (1967 tot 1973) later heb ik jaren bij het Algemeen Maatschappelijk Werk gewerkt, de tegenwoordige LEVgroep (1977 tot 2000 met enkele onderbrekingen) en heb me al die tijd wel eens aan dat kijken-niet-kopen bezondigd. al woon ik dan niet in Helmond, het artikel is ook voor mij een feest van herkenning!
In mijn jeugd vond ik de camping afdeling het mooiste.
Al die tenten die stonden uitgestald op het dak van de V&D
@Erik Verrek ja, die camping afdeling buiten was ik alweer vergeten!
Ja, altijd effe kijken wat ze daar hadden staan!
Ja de tijd kwam bij mij ook terug na dit lezen .
Heb daar behoorlijke tijd gewerkt als magazijn jongen liftboy in die houten lift met aan alle kanten glazen ramen .
En op de radio tv afdeling gestaan dus ik weet ook wie die Hoozemans was.
De afdelings chef van de 2 e etage.
5 familie leden hebben er allemaal gewerkt.
En ja de apen langs m.n lift met dat ewigdurende melodietje.
@Paul
Ik blijf het best bijzonder vinden dat m’n opa telkens weer opduikt in de reacties. Blijkbaar heeft ie indruk gemaakt. 🙂
@Erik
Ja, die tenten. Ooit waaide er een tijdens een onweersbui van het dak. M’n opa die volgens mij het opperhoofd van die afdeling was is dagen in de weer geweest om de gecrashte tent weer tot leven te wekken. Maar verkopen kon niet meer. Heeft ie er met z’n hele gezin toch nog fijn mee kunnen kamperen. Jeetje wat heb ik dat verhaal vaak gehoord. Hahaha!
Zelf heb ik er ook nog een tijdje gewerkt midden jaren negentig, onder Harrie Verdonk. Wat een geweldige man was dat. Ik mocht destijds de kerstafdeling mee runnen en heb veel plezier gehad met Harrie. Wat een leuke tijd was dat.
En zo drijven er nog wel meer namen boven nu, zoals Guus Kolen, Edwin de Vries, Kees van Maasakker, Peter Majoor….En die ene man met die enorme snor. Wie kent ze nog?
Dat van die schaatsen kan ik me ook goed herinneren. Dat waren toen van die grijs met rode ijshockey schaatsen. Als je toen ging schaatsen op de vrand dan had iedere jongen van die schaatsen.
Ps dat Aapjes dans ding automaat heet Bimbo-box. (zo’n naam zou nu echt niet meer kunnen
Ik ben slecht in namen, maar Guus jazeker.
Ik zat bij de verkoop van damesschaatsen, niet bij de heren. Zodoende zal ik die rood-grijze wel niet meer herinneren.
Maar er is zoveel dat ik me niet herinner en zeker niet van de tijd dat ik er werkte. Een half mensenleven geleden (ruim 45 jaar dus)!
Die aapjes (nee, de naam Bimbo-box zou nu écht niet meer kunnen) en een kopieerapparaat hadden ze toen nog niet en een food-afdeling kwam pas vele jaren later.
In mijn tijd zaten de platen (singles en l.p.’s) nog in hoezen en werden zodoende behoorlijk veel gejat. Ik herinner me dat de een of andere afdelingschef eens een oude vrouw achterna zat die een plaatje gejat zou hebben. Op onze afdeling (elektrische apparaten) verstopte ze het vlug. De afdelingschef ving bot, want ze had niets en kon dus ook niet betrapt worden. Nadat alles was gesust, ben ik het plaatje gaan ophalen – ik had best een beetje medelijden met dat oude mensje. Ik ben die vrouw achterna gegaan en heb het haar alsnog gegeven. Zo kwam ik te weten dat ze het plaatje voor een kleinkind had willen hebben. Geld daarvoor had ze niet! Ik wel en het bedrag ben ik later even bij de platenafdeling gaan afrekenen.
Had ik echt niet hoeven doen, want er werd bij het leven gejat op zowat alle afdelingen. Controle was er (toen) nauwelijks! Over het “jatten” zou ik een boekje kunnen schrijven. Ik geloof me te herinneren dat ze ooit eens een paar “bevoorraders”, die met die grote open bakken door de V&D zeulden, ontslagen hebben vanwege hun “proletarische manier van winkelen”!! Whatever, al die mensen genieten nu van hun pensioen. Nou ja, bijna allemaal zullen ze nu wel AOW hebben na zo’n 45 jaar. En hebben ook niks of niet veel te verteren (zoals die oude vrouw) en zouden weleens in de verleiding willen of kunnen komen om wat weg te nemen. Nee, niet meer bij V&D, dat niet (tenminste niet in Helmond). Gaat héél wat moeilijker tegenwoordig en als ze je snaaien dan kost het nog geld ook nog.
@Vico op dinsdag 10 februari 2015 om 14:23:
Volgens mij was de man met die enorme snor
Dhr. Maas , zijn voornaam weet ik even niet.
@Erik
Mijn vrouw wist het nog wel, de ‘man met de snor’ was Ger Akkermans. 🙂
Heerlijk om dit alles terug te lezen en opnieuw te beleven. Dankjewel, mijn zondag is weer goed. 🙂
Ook ik heb van die mooie nostalgische V&D herinneringen. Echter toen een MTS docent als undercover beveiliger daar ging rondhangen ben ik als MTS-scholier de V&D gaan mijden.
Wat een mooi stukje, en zo herkenbaar, ik heb daar in de vakanties gewerkt en als weekendhulp op de tweede etage. Ger Akkermans, Fred van Lieshout (werkt nu bij BCC) en Herman Maas, de laatste twee spreek ik nog wel eens. Mooie tijden allemaal.
De vitrines voor de deur, iets wat in deze tijd niet eens denkbaar is.
Ik vind het alleen krom dat de politiek een winkel keten wel steunt, maar een Circus kapot laat gaan.
Zo’n warenhuis levert waarschijnlijk meer btw op hè.
Hoe waar als oud werknemer voel ik droefheid over het verlies van mij v&d! Sterkte voor alle huidige werknemers van jullie oud collega
@brombeer op donderdag 5 februari 2015 om 16:38:
Jazeker dhr Jansen en dhr peels oa
Sowieso bizar dat idee van onze regering. Aan de ene kant wordt V&D leeg getrokken door de kapitalisten van Sun Capital en dan moet deze keten gered worden van onze belastingcentjes? Beetje krom…. hoe erg ik het natuurlijk ook vind dat er straks duizenden hun baan kwijtraken.
@Vico op dinsdag 10 februari 2015 om 14:23:
Ger akkermans..?? Heb zelf 8 jaar daar gewerkt totdat we dicht gingen! Het was een feest om daar te werken, 1 grote familie
Leuk om te lezen
Hoi Vico ik heb nog bij je opa gewerkt en heb dat altijd heel prettig gevonden het was een fijne man om mee te werken .ik werkte daar op de doe het zelf afdeling bij Ger Akkermans.
Bedankt voor deze leuke reacties @Fcdeurne en @BeaSpee! Doet me goed!
@Vico op zaterdag 26 december 2015 om 19:33:
Ja Vico, jouw Opa was geliefd bij het personeel, Hij was afdelingschef en kwam voor z’n mensen op, Ik weet nog dat hij chef was op de doe het zelf en huishoudafdeling. In die tijd hadden ze ook een afdeling met huisdierenbenodigdheden. En zelfs een complete wand aquariums met siervissen. De verzorging van die vissen was in handen van Willy. Daarvoor was aan de achterkant van die aquariums een gangetje gemaakt, Van waar uit je de vissen kon verzorgen. Door de lampen in de aquariums was het in dat smalle gangentje behoorlijk warm. Zo kon het gebeuren dat, ze jouw Opa en Willy op enig moment misten. Beiden werden zittend en slapend op een paar stoelen gevonden in dat gangentje, De warmte gecombineerd met het observeren van vissen was hun noodlottig geworden. Dit is een van de vele verhalen, die nog graag verteld worden, als er herinneringen worden opgehaald.
Wat een geweldig verhaal @harrie! Ik kende het nog niet….. Maar de komende verjaardagen zal dit zeker gedeeld gaan worden. Prachtig! Dank je wel!!
@Vico op dinsdag 10 februari 2015 om 14:23:
En ben je mij vergeten Vico? Anold/Nol/Nolleke de Vries werkzaam bij de Doe ’t zelf afd.– Slijterij–Supermarkt- Ontvangst Goederen
Heb toen der tijd als laatste de deur van ” ONS” Warenhuis gesloten na 40 jr trouwe dienst! Met tranen in mijn ogen.
Het ga je allemaal goed!
@harrie op zaterdag 26 december 2015 om 21:49:
En na het weekend waren er weer diverse visjes uit de aquariums gesprongen en die lagen er dus uitgedroogd bij! Na het lezen van al deze verhalen komen er weer vele leuke herinneringen boven!
En wie kent de bezige bij niet JOOP van Berlo v/d technische dienst/ontvangst goederen!Druk,Druk,Druk! Woonde dichtbij dus bij alarm was hij er als eerste!
En wie herinnerd zich nog de speelgoed afd? In de week naar 5 december veel koopavonden draaien. En altijd goeie omzetten! Wat hing er een heerlijke sfeer!
En als Sint Nicolaas,Bernard Kronenburg, op bezoek kwam voor de kinderen v/h personeel was het ’n gezellige middag in ons personeelsrestaurant! En na 5 december moest alles weer omgebouwd worden naar ’n geweldige Kerst afd. Liedjes komen nu nog m’n oren uit! HA,Ha.
@Arnold de Vries op zondag 27 december 2015 om 12:15:
Jou vergeten Arnold? Echt niet! Hahaha! Jij hoorde bij de standaard inboedel toch? 🙂 Kom nog eens een keertje op de koffie, je weet vast nog wel waar ik woon.
veel sterkte aan de (oud) collega’s..Wat hebben wij daar een geweldige tijd gehad!
Triest maar waar.
V&D failliet verklaard, ontslag voor 10.000 werknemers
http://nos.nl/artikel/2078043-v-d-failliet-verklaard-ontslag-voor-10-000-werknemers.html
Gelukkig hebben we nog heel veel mooie V&D-herinneringen.
Dat is dan weer een héle prettige jaarwisseling voor duizenden mensen. Hoop dat ze toch wel fijne herinneringen een V&D blijven overhouden, maar voor de eerste tijd zal het een vieze smaak zijn!
En groetjes aan Arnoldjeeeeeeeeeeeeeee. Zie hem nog lopen. Zó lang geleden nu. Toen waren we toch wel een stukje jonger.
Mooi geschreven! Erg herkenbaar!
Hallo allemaal, wat leuk die herinneringen te lezen hier.
Ik had er ook een die ik eerst maar niet terug zag komen, maar ineens had @ Erik de herinnering uitgesproken aan de camping afdeling. Dat weet ik ook nog goed. Daar gingen wij als kampeerders ook wel eens kijken.
(Vind tenten kijken nog steeds leuk, wij gaan wel een keer per jaar naar De Wit in Schijndel. Moet ik ook altijd even door alle tenten heen sjouwen…… hihi)
Is dat stuk later niet overdekt en een meubelafdeling geworden? Een met echte bankstellen enz? hihi
En dan die zij ingang beneden die uit kwam bij de Oude AA. Ook die is naderhand verdwenen bij een verbouwing.
De laatste jaren kwam ik nog wel eens bij V@D in Eindhoven. Maar dat werd ook steeds meer een kledingwinkel dan een warenhuis.
Jammer dat het doek gevallen is voor alle werknemers. Succes in jullie verdere toekomst.
Roept veel warme herinneringen op
wat een mooie herinneringen
erg leuke herinneringen
Ik heb het ook al elders gevraagd en zoek dringend een antwoord:
Wie weet wanneer V&D haar winkel opende in de Veestraat in Helmond. Dat moet toch al in de vijftiger jaren geweest zijn, of vergis ik me hier!
volgens de website “Oud Helmond” werd V&D op 27 maart 1952 geopend.
Er lag mij in herinnering dat die winkel rond mijn tiende jaar al bestond, dus toch!
Wat grappig om zoveel bekende namen te zien. Ook ik werkte er in mn vakantie en later fulltime time op de kinder afdeling. Altijd koffie drinken met Bea Spee en Anneke van het reisbureau.
Kreeg een leuke video van de aapjes bij de V&D opgestuurd. Moest gelijk aan dit mooie verhaal van Grommetje denken. Video is denk ik niet van Helmond, maar toch!
Als ik mij niet vergis was daar ook een restaurant meteen als je binnenkwam aan de linkerkant.
Deze was op een gegeven moment verplaatst naar de bovenste verdieping.