Intussen kreeg ik van mijn huurbaas de melding dat mijn HR-verwarmingsketel wordt vervangen. Er zou corona-veilig worden gewerkt. Nou ben ik nogal van de oude stempel. “Waarom iets vervangen dat nog goed werkt” was mijn vraag. “Omdat uw ketel inmiddels 18 jaar oud is en we het onderhoud aan dit type ketel niet meer doen.” Ik vind dat we zuinig moeten zijn op onze aardbol en ben daarom voorstander van de kringloop- of circulaire economie. Mijn vraagtekens bij het antwoord van mijn huurbaas kunt u wel raden. En dat niet alleen, mijn hele huis overhoophalen voor iets dat ik niet nodig vind, bood ook geen aantrekkelijk vooruitzicht. Helaas, ik had geen keuze, maar zonder slag- of stoot wilde ik me ook niet gewonnen geven. Er werden dus over en weer afspraken gemaakt om het werk voorspoedig te laten verlopen.

Keurig op het afgesproken tijdstip stond de monteur op mijn stoep. Hij bleek maar ten dele geïnformeerd over de situatie. Een aardig man, wèl met een bepaalde omvang… En die zou via mijn zolderraampje op het dak de afvoer- c.q. ontluchtingspijp (onderdeel van de nieuwe installatie) moeten vervangen? Eh… kunt u daar wel doorheen? Een beetje een gênante vraag misschien die hij gelukkig goed oppakte. Een paar uur later was het karwei geklaard. De ketel was geïnstalleerd maar bij het doormeten van de gasleiding bleek dat er een lek bij mijn geiser zat. Daar kon hij niets aan doen, zei hij. Daar moest ik maar iemand anders voor laten komen. “Tot ziens mevrouw.” En weg was hij. Van de beloofde corona-veilige manier van werken, heb ik niets gezien. Ook niets van de toegezegde “na afloop van de werkzaamheden in uw woning laat onze medewerker de werkplek netjes en gedesinfecteerd achter”. En ook de thermostaat die mij was beloofd, digitaal maar zonder batterijen, heb ik niet gekregen. “Mevrouw, deze is toch ook goed!”
Dat ik nog altijd met een geiser werk ondanks de combiketel op mijn zolder is een ander verhaal. Het komt erop neer dat de woningcorporatie toen ik mijn huis wilde ‘verbouwen’ mij vertelde dat er de eerstkomende jaren geen renovatie zou plaatsvinden. En die kwam er een paar jaar later toch, compleet met combiketel voor warm water… U snapt dat ik daar geen trek in had!
Terwijl de monteur wegreed begon mijn zoektocht naar een oplossing voor de gaslekkage van mijn dure geiser die pas 3 jaar oud is en die vanaf het begin voor problemen heeft gezorgd. Leverancier F., die zoveel reclame maakt op tv met zijn service, had de eerste 10 dagen geen tijd! Hij heeft ook nooit teruggebeld met andere opties.

Afspraken nakomen blijkt tegenwoordig iets van een andere tijd. Wat heb ik nu aan een brief van mijn huurbaas, mede ondertekend door het installatiebedrijf, dat ze corona-veilig werken terwijl daar in de praktijk niets van blijkt? Papier is geduldig! Wat heb ik aan een bedrijf dat mij een dure geiser verkoopt en vervolgens geen tijd heeft voor zijn afnemers of zich verstopt achter ‘beleidsregels’ die er niet voor de klant, maar voor de organisatie zijn? Helemaal niets dus! De stoom kwam bij wijze van spreken, uit mijn oren! Het is maar goed dat de huisbaas achter de beloofde thermostaat aangaat… dat verzacht een beetje.
Door tussenkomst van mijn onvolprezen buurman Frans heb ik een kleine ondernemer gevonden die een dag later tijd had. Hij heeft prima werk verricht voor een prima prijs. Ik heb weer warm water. En passant heeft hij het hele gascircuit van mijn woning nog even doorgemeten.
Ik weet inmiddels ook dat het antwoord van mijn huurbaas waarom ik een nieuwe verwarmingsketel moest accepteren niet volledig is. Het heeft namelijk óók te maken met de heffingsvermindering die aansluit bij de verhuurderheffing, maar dat verhaal wordt niet aan huurders verteld. Dat leest u dus in mijn volgende column die mede dankzij Sacha van Lierop tot stand kan komen. Die komt zijn afspraak om mij te helpen wel na!

Hanneke Hegeman