Kort gezegd: het is een verkennende rol. Gisterenavond werd de nieuwe functionaris voorgesteld aan de buurtbewoners die hun ervaringen met de opvang mochten delen met (burger)leden van de gemeenteraad in de commissiekamer van Boscotondo.

Van de uitnodiging (675 stuks) werd maar mondjesmaat gebruik gemaakt; er waren meer politici dan burgers waarvan het aantal op 11 (inclusief mijzelf) bleef steken. Toch werd het een waardevolle bijeenkomst die duidelijk maakte dat enkele buurtgenoten in 2022 veel overlast hebben ervaren van de komst van de 300 gevluchte mensen uit Oekraïne.
Spijtig genoeg zijn de signalen die zij hierover uitten toen niet opgepakt en verdween het plezier in hun leefomgeving. Raadslid Serge van de Brug (VVD) vroeg in het november van dat jaar het college schriftelijk aandacht ‘’voor de zorgelijke situatie” maar kreeg nul op zijn request. Het college herkende zich niet in het geschetste beeld. Van de Brug voelt zich door dit antwoord tot op de dag van vandaag weggezet als ‘gekke Henkie’. Uiteindelijk is er na een aantal incidenten toch een kantelpunt gekomen waarna de beveiliging is opgeschroefd en het interne regiem strenger is geworden met als resultaat dat het ook direct naast de opvang in Helmond Noord weer prettig wonen is.

Meer negatieve signalen heb ik gisteren niet gehoord. Wel verhalen van ‘horen zeggen’. Het waarheidsgehalte van dit soort meldingen is altijd dubieus. Belangrijker zijn de onbeantwoorde vragen waar het met de opvang van onze Oekraïense vluchtelingen naar toe moet. Hoelang het nog gaat duren? Blijven ze of gaan ze terug? Dat weet natuurlijk niemand of het moet die meneer in Rusland zijn die doorgaat tot hij geslaagd is in zijn missie (wat die ook mag zijn) of wordt verslagen.
Tot die tijd “zullen wij in Helmond humaan en naar eer en geweten handelen” zei de burgemeester waarbij ze ook aangaf dat “we in een lerende situatie zitten waarin geen garanties mogelijk zijn”.
De Nederlandse staat betaalt tot en met 2025 de kosten van de opvang. Daar hoeft Helmond zich geen zorgen over te maken. Dat geldt ook voor de uitkeringen, het leefgeld, waar de vluchtelingen recht op hebben. 80% van hen werkt en verdient hier zelf de kost.

Helmond vangt verdeeld over de stad grosso modo 500 vluchtelingen op. Soms gaat het goed, soms minder. Hoe langer de oorlog duurt, hoe groter de kans is dat het gaat schuren. Afgelopen weekeinde ging het bijvoorbeeld fout in de opvang aan de Mierloseweg waardoor een gezin (ouders met 3 jonge kinderen) het verblijf daar werd geweigerd en ze op straat stonden. Een vrijwilliger bood hen die avond en nacht onderdak in haar eigen huis. Op zondag heeft het gezin zijn toevlucht gezocht en gekregen bij de opvang in Eindhoven. Dit soort zaken mag niet gebeuren en daar mogen wij onze ogen niet voor sluiten.
Dat was ook de boodschap die ik zondag via de mail aan onze raadsleden heb gemeld. Hoe jammer is het dan dat raadslid Lonneke Maráczi (SP) mij gisteren vroeg waarom ik dit bericht had gestuurd. Blijkbaar heeft zij niet begrepen dat, zoals de burgemeester het gisterenavond zei, ‘verbinden’ het sleutelwoord is. Ik sluit me daar graag bij aan.

Hanneke Hegeman