16reacties

De achterkant van de voorkant

De afgelopen maanden is het spannend op het politieke toneel van Helmond. Er gebeurt van alles dat direct het gevolg is van de bemoeienis van de burger met het bestuur van de stad. De Helmonder wordt steeds mondiger en laat zich de kaas niet van het brood eten. Een paar recente casussen:

In het voorjaar van 2020 kwamen omwonenden van de Weijerweg in Brouwhuis op basis van inhoudelijke argumenten in opstand tegen een daar ‘illegaal’ gevestigde opvang van kinderen met een rugzakje. ‘Illegaal’ in die zin dat de bestemming van het pand (een prachtige villa) van wonen omgezet moest worden naar een maatschappelijke bestemming.

Na veel discussies, briefwisselingen en mislukte pogingen tot elkaar te komen, was het op 20 mei 2021 (!) aan de Adviescommissie van de gemeenteraad om al dan niet medewerking te verlenen aan de wijziging. Vervolgens kwam de raad zelf op 25 mei aan zet. Het waren interessante discussies die achteraf gezien niet nodig waren geweest als er vooraf wat beter was nagedacht. De zorgondernemers van de kinderopvang waren ‘vergeten’ de buurt te betrekken bij hun plannen. Ze kochten een groot pand en dachten ‘nu kan alles wat we willen’ maar dat kwam hen duur te staan. De buurt voelde zich gepasseerd en zette de hakken in het zand.

Tijdens de genoemde politieke discussies kwam een tweede misser naar boven: het college dacht sinds 2011 over het mandaat te beschikken dat hem vergaande bevoegdheid zou geven de gevraagde bestemmingsplanwijziging door te voeren. Het college wilde via een ‘Verklaring van geen bedenkingen’ aan de achterkant het probleem Weijerweg oplossen dat aan de voorkant door de zorgondernemer was veroorzaakt. Op zich een goede zaak, ware het niet dat het college zich hierbij beriep op een raadsbesluit uit 2011 waarvan achteraf bleek dat dit door jurisprudentie was ingehaald. Met andere woorden: het college had kunnen -of wellicht moeten- weten dat dit mandaat om zelf een Verklaring van geen bedenkingen af te geven, door de tijd was achterhaald. Het voorstel viel bij onze raadsleden niet in goede aarde! Zoals Cor van der Burgt (raadslid VVD) opmerkte: “Het is de bevoegdheid van de raad en niet die van het college! Het is ons instrument om het beleid te toetsen. Dat moeten we niet afgeven!”

De Weijerweg kreeg op 25 mei het groene licht van de raad. Het college kreeg huiswerk om de kwestie ‘mandaatregeling’ aan te passen aan de huidige wet- en regelgeving. Op 24 juni lag er een voorstel in de Adviescommissie. Dat haalde het niet. Bottleneck bleek opnieuw dat aan de voorkant niet goed was nagedacht: er was geen inventarisatie van wensen bij de raadsleden gehouden en het was onduidelijk waarvoor onze volksvertegenwoordigers nu mandaat werd gevraagd. Het CDA trok de discussie vlot met de belofte in samenwerking met andere politieke partijen een aangepast voorstel te maken dat recht doet aan de taken en bevoegdheden van de raad als vertegenwoordigend orgaan van alle Helmonders. Op 13 juli bespreekt de gemeenteraad dit voorstel.

Een andere kwestie: de voorgenomen plaatsing van een zonneveld in Stiphout dat meerdere heftige discussies opleverde. Ook hier was sprake van onnodige fouten aan de voorkant die voor vervelende zaken aan de achterkant zorgden. In Stiphout heeft een groep mondige inwoners zich verzameld in de Stichting Geledingszone Stiphout die zich actief inzet in het belang van het groene karakter van de onbebouwde kom van Stiphout. Projectontwikkelaar Solarcentury Benelux BV heeft verzuimd de omgeving vanaf het begin bij de plannen te betrekken. Een inhaalslag later, heeft niet tot het gewenste resultaat geleid. De projectontwikkelaar en compagnons zijn door hun onprofessioneel handelen en het gooien met modder gestuit op een taaie maar deskundige groep Stiphoutenaren die niet tegen zonnevelden is, maar wel aan de randen van de woonkern.

Op 29 juni is de aanvraag voor de vergunning van Solarcentury (Verklaring van geen bedenkingen) in de Adviescommissie besproken. Het college adviseerde de verklaring niet af te geven omdat er aan de voorkant te veel fouten zijn gemaakt: er is geen draagvlak, de financiële participatie van de omgeving is onduidelijk, er is onvoldoende onderzoek gedaan naar zonnepanelen op de Stiphoutse daken, en de zonneweide ruimtelijk gezien niet inpasbaar is in de huidige bestemming van het gebied.

Wat mij in de duidelijk werd is dat de diverse politieke discussies en de inspanningen van de gemeente niet nodig waren geweest als het college tijdig had laten weten dat de aanvraag niet voldeed aan de eisen die de gemeenteraad in de Visie Zonnevelden (2020) heeft opgenomen. De communicatie rammelde niet alleen bij Solarcentury maar ook aan de kant van het college. Hoe het verder gaat? De eerste heeft de stap naar de rechter aangekondigd en het college kan in de gemeenteraadsvergadering van 13 juli opnieuw een stevige discussie over dit onderwerp verwachten.

Wat is de moraal van dit verhaal: We leven in 2021, de burgers zijn mondig en worden dat steeds meer. Wie het, als er meerdere belangen in het spel zijn, aan de voorkant niet goed doet, kan erop rekenen dat hij aan de achterkant een probleem krijgt. Onze volksvertegenwoordigers lijken dit te beseffen en handelen hier steeds meer naar.

Tot slot: moddergooien is een kwestie van disrespect. Wethouder Antoinette Maas kreeg op 29 juni via één van de schriftelijk ingezonden inspreekstukken een zeer onfatsoenlijke persoonlijke boodschap te verwerken. Ze was duidelijk gekwetst. Politiek bedrijven is een spel waarin veel mag. Mensen beschadigen hoort hier niet bij en is bovendien absoluut onnodig. De commissieleden namen terecht afstand van de schriftelijke scheldpartij. Ik sluit me daarbij aan bied hiervoor namens alle Helmonders die het met mij eens zijn, wethouder Antoinette Maas verontschuldigingen aan voor deze domme zet aan de voorkant!

Hanneke Hegeman