3reacties

Geen stijl

Mijn ouders hebben me opgevoed als ‘een net meisje’. Vloeken mag niet, met twee woorden spreken moet en schelden is helemaal uit den boze! Als kind was het soms moeilijk me daaraan te houden. Vooral schelden was in mijn jeugd een ‘normale’ bezigheid als we op straat speelden en in het vuur van het spel de bijgebrachte normen van fatsoen vergaten. Ja, wij speelden nog op straat, en soms ging het er hard aan toe. Wij waren niet zo bang voor kapot gevallen knieën en als die verwondingen te wijten waren aan een buurkind dan kreeg die dat in onvervalst Helmonds te horen…

Ik ben al lang geen kind meer. Niet schelden en andere verboden die ik in mijn jeugd heb meegekregen zitten diep in mij verankerd. Ik begrijp nu wat ons moeder, bij ons thuis was nog het patroon zij voor de kinderen zorgde en hij voor het inkomen, toen bedoelde. Desondanks stak die oerdrift om mijn verontwaardiging recht voor zijn raap te uiten recent de kop op. En nog wel midden in de nacht. Stelletje…..!!!!

Medio april, van woensdag op donderdagnacht, werd ik om kwart voor één met een hels kabaal uit mijn slaap gerukt. Of was het van dinsdag of woensdag? Het maakt voor mijn diepe verontwaardiging niets uit. Afijn, vanuit mijn slaapkamerraam zag ik nog net een buurtgenoot naar een blauw Golfje rennen dat tegen een verkeerslicht stond geparkeerd. Aan de scheefheid van de paal was te zien dat de auto niet met opzet daar was neergezet. Meer buren stroomden toe. Uit het voertuig stapten drie jonge gasten die zonder kleerscheuren het accident hadden overleefd. Onvoorstelbaar want het was toch een rotklap geweest. De bestuurder had een camera of telefoon in zijn hand waarmee hij filmde. Hij stond er een beetje lachend bij terwijl hij met zijn apparaat de schade in beeld bracht want meneer was tijdens zijn autorit al aan het video-streamen en ging daar gewoon mee door. Even later stapte hij in de auto van één van zijn inmiddels gearriveerde video-volgers en weg was hij.

De schade: twee grote lantaarnpalen in stukken op het wegdek, twee verkeerslichten helemaal naar knoppen, eentje scheef en een gele verkeerszuil met daarop een verwijsbord óók beschadigd. De resultaten van een dollemansrit van jonge volwassenen die absoluut geen respect hebben voor het leven van anderen, noch voor hun eigen leven! Ze hadden zo maar iemand kunnen doodrijden!

Nog dezelfde nacht werd dit normaal drukke kruispunt ontruimd met groot materieel. Veiligheid voorop! En binnen een week werd de schade hersteld: twee nieuwe lantaarns en twee nieuwe verkeerslichten. Ik zag het opnieuw vanuit mijn woning en met gemengde gevoelens legde ik het herstel vast op camera.
Ik heb geen idee wat de kosten van deze operatie zijn. Verkeerslichten zijn niet goedkoop en ze moeten ook weer ingeregeld worden. Groot materiaal laten uitrukken heeft, met name in de nacht, een enorm prijskaartje. De gemeente Helmond, die door de corona al voor enorme uitgaven staat, zal deze gedwongen ‘investering’ gaan verhalen op de verzekering van de veroorzaker. Een voorzichtige schatting: € 30.000,–?? En dat is dan exclusief het zwaar beschadigde Golfje dat mogelijk ook voor rekening van de verzekeraar komt.

Begin dit jaar kreeg ik bericht van mijn autoverzekeraar dat de premie zou stijgen “… omdat er zoveel schade was gereden in Nederland”. Net als iedere andere brave Nederlander betaal ik dat gewoon omdat ik solidair wil zijn met collega weggebruikers. Iedereen kan pech hebben, toch!? In dit geval denk ik er anders over. Als het aan mij ligt, komen de kosten voor dit dollemansgedrag helemaal voor rekening van die idioot achter het stuur. Laat ik het maar netjes houden en niet gaan vloeken: Het is absoluut geen stijl wat hier gebeurd is. Dat hij zelf maar voor de consequenties opdraait!

Hanneke Hegeman