Op de weblog kun je over Helmond praten, huilen en lachen.
Alle berichten op onze voorpagina zijn actueel of gaan langer mee dan de waan van de dag. Vrijwel dagelijks plaatsen wij iets nieuws.
Onder elk bericht staan de reacties (inmiddels al 117045 sinds de start van de weblog in mei 2005) van andere Helmonders. Alleen lezen wat anderen schreven kan, leuker is het natuurlijk als jij ook jouw on-topic (?) reactie geeft.
Mijn buurman had laatst ruzie met een jonge gast uit de flat om de hoek. Wat nu precies de aanleiding is geweest, weet ik niet. Ik heb de discussie pas gevolgd nadat de politie al was gearriveerd. En dat ook nog bij toeval omdat mijn Ollie moest plassen. Er schijnen over en weer scheldwoorden te zijn gevallen, maar wie het gelijk nu wel of niet aan zijn kant had, is mij nog steeds niet duidelijk. Het is ook niet relevant.Lees verder »
Woensdag 17 maart 2021 mogen alle Nederlanders met stemrecht de samenstelling van de Tweede Kamer voor de eerstkomende 4 jaar bepalen. Om het risico op verspreiding van het vermaledijde covidvirus te beperken heeft de regering besloten de stembureaus ook op maandag 15 en dinsdag 16 maart open te stellen. Nieuw is dit jaar de uitnodiging aan 70-plussers schriftelijk te stemmen. De intentie hierachter is deze kwetsbare groep beter te beschermen tegen mogelijke corona-infecties. Goed bedoeld en toch heeft mijn buurvrouw van een eind verderop er moeite mee.Lees verder »
Daar is hij dan Koning Winter! En hij komt niet alleen. Een flink pak sneeuw is zijn beloning voor ons lange wachten op een ‘echte winter’. Het was al voorspeld: met een snijdende oostenwind wordt het koud en krijgen we de lichte variant van een sneeuwjacht. Nederland heeft te maken met code rood en Helmond krijgt daar ook zijn deel van. Binnenblijven is het dringende advies dat massaal wordt opgevolgd. Wie er niet uit wil, heeft van tevoren gezorgd dat hij voldoende in huis heeft om de eerste week te overleven. Ik ben wat dat betreft beslist geen uitzondering. Alleen dat binnenblijven is wat moeilijker want mijn Ollie B. Bommel heeft geen boodschap aan de waarschuwingen van het KNMI. Die moet er gewoon uit om te plassen, te poepen en zijn energie kwijt te raken. Met name dat laatste is voor hem een levensbehoefte waaraan ik weer of geen weer tegemoet moet komen. Mijn kamerplanten weten daar inmiddels alles van…Lees verder »
Januari is een vervelende maand. De feestdagen zijn voorbij, de kilo’s zitten eraan en de portemonnee is leeg. Dan is het ook nog eens een koude, natte maand waarin niks te doen is. Leve het internet dat wat leven in de brouwerij brengt! Heerlijk dat we vanuit de warme huiskamer vertier kunnen zoeken zonder daar veel voor te doen. Tijdens één van die zoektochten ontdekte ik op Facebook de pagina “Je bent Helmonder als….. de Gezelligste Groep Van Helmond“. Er ging een wereld voor mij open, een Helmondse wereld wel te verstaan.Lees verder »
Het is een nationale sport aan het einde van het jaar lijstjes te maken en mensen te rangschikken naar hun al dan niet bijzondere prestatie. Wie is de invloedrijkste Nederlander, wie heeft het meeste vermogen, wie is de beste sporter, wie is de beste politicus. Noem maar op. We hebben overal lijstjes voor en als je bovenaan staat ben je op één of andere manier ergens heel goed in (geweest). De stad Helmond, daarin gesteund door de Rabobank, doet al 25 jaar mee in deze race naar publieke waardering. Daar is nu een einde aan gekomen want de vraag is ontstaan of dit soort appreciaties nog wel van deze tijd is. Er is iets voor te zeggen… Naast mensen rangschikken we gebeurtenissen graag op relevantie of belangrijkheid. Daar heb ik dit jaar geen lijstje voor nodig.Lees verder »
Bij ons thuis werd Nederlands gesproken doorspekt met Helmondse woorden en de bijbehorende lokale intonatie. Dus je kunt wel zeggen dat ik ’tweetalig’ ben opgevoed. Alle taalkundige zinspelingen mochten onder voorwaarde dat ik het netjes hield. O, wat heb ik zin om dat nu niet te doen en eens hartstochtelijk te mopperen op degenen die verantwoordelijk zijn voor het dagelijks bestuur van Helmond. In de wetenschap dat dit me niets brengt, hooguit persoonlijk negatieve beeldvorming, doe ik het niet. Wat dan wel en waarom? Laat ik bij het begin beginnen:Lees verder »
Het contrast kan niet groter: op het moment dat de parlementaire ondervraging naar de uitvoering van de kinderopvangtoeslagen was gestart, discussieerde de Helmondse politiek over de uitvoering van de ‘huishoudelijke ondersteuning’, onderdeel van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning. Beide kwesties gaan over toepassing van de geldende wetgeving. Het verschil is dat men in Den Haag de wet te strak hanteerde en in Helmond daar juist lak aan heeft.Lees verder »
Volgt u wel eens de jaarlijkse discussies over de Helmondse begroting? Moet u dit jaar toch eens doen! In deze tijd van corona-waanzin wil ons gemeentebestuur flink uitpakken met grote projecten die de grandeur van onze stad een surplus moeten geven. We willen immers snel naar de 100 duizend inwoners! Hiervoor moeten er nu geen 500 maar 750 huizen per jaar worden bijgebouwd. Om dit mogelijk te maken wordt er 1,4 miljoen euro gereserveerd, niet voor het bouwen zelf, maar om extra ambtenaren aan te trekken die de plannen voorbereiden en het proces begeleiden. Voor wie deze huizen zijn, vertelt het verhaal niet. Ik zou zeggen: eigen volk eerst. Wedden dat dit niet gaat gebeuren?Lees verder »
Mijn achterbuurvrouw is gestorven. Ze was 83 jaar jong. De kinderen vertelden mij het verhaal van haar overlijden terwijl ze de flat van hun moeder leeghaalden. Heel zorgvuldig en met respect voor het voorbije leven selecteerden ze de spulletjes die een nieuwe bestemming moesten krijgen. Tussen de tranen door werden de zaken geregeld die nu eenmaal bij het overlijden van een dierbare geregeld moeten worden. En dat alles met in gedachte ‘zoals zij dat gewild zou hebben’. Dadelijk als de drukte voorbij is en het definitieve afscheid is genomen, begint voor de zussen en hun dochters de volgende fase: opnieuw beginnen, zonder moeder en oma, de persoon die zo centraal stond in hun leven.Lees verder »
Mijn huisarts, Nicole van Dommelen, gaat er mee stoppen. Na 15 jaar draagt ze de zorg en haar praktijk ‘De Eeuwsels Huisartsen’ (Helmond Noord) over aan een collega. Begin deze maand stuurde ze mij en al haar andere patiënten een emotionele brief waarin ze uitlegt waarom ze dit besluit heeft genomen. Een opmerkelijk besluit van deze gepassioneerde huisarts in een even opmerkelijke brief.Lees verder »
Stel je voor: je bent een avondje op stap in het Helmondse centrum. Je fiets is je vervoermiddel want wie een glaasje op heeft, laat de auto staan. Dat geldt ook voor de fiets, alleen je moet wat als je favoriete kroeg niet op loopafstand van je thuiskwartier ligt. De tweewieler is dan een goed alternatief. De jeugd heeft dat al jaren geleden ontdekt. Zo lang als ik me kan herinneren, komen hele groepen jonge Helmonders in het weekeinde al kwebbelend en trappend voorbij mijn huis. Soms met iemand achterop en altijd luidruchtig. Ach ja, je bent jong en je wilt wat. Zo waren wij vroeger toch ook!Lees verder »
Op 7 juli maakte ik via de Helmondse Buil (die helaas de naam van onze stad niet meer draagt) kennis met Ton van de Weerd, voormalig bestuurslid van Huurders Belangen Organisatie De Peel in Deurne. Hij schreef een fel protest tegen de verhuurderheffing die hij beschouwt als een oneigenlijke indirecte belasting die de bewoners van een sociale huurwoning betalen. Geld waar zij niets voor terugkrijgen. Ik heb me, samen met ons raadslid Sacha van Lierop (plan!), in de materie verdiept met het doel daar een column over te schrijven. Die komt er ook, alleen de materie is nogal ingewikkeld en voor dat ik het zelf allemaal begrijp, moet ik nog even doorstuderen. Wordt aan gewerkt.Lees verder »
Onze stad heeft de twijfelachtig eer bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 qua opkomst ergens onderaan op het nationale lijstje te eindigen. Een dieptepunt! Het stadsbestuur heeft daar samen met de politieke partijen lering uit getrokken en probeert actief het tij te keren via publicaties, lijfelijke aanwezigheid en directe lijntjes met de media. De politieke partijen hebben net als de gemeente een website waarop informatie wordt gedeeld. Van de bestuurskant is de intentie inwoners beter bij het beleid te betrekken omgezet in daden. De bal ligt nu bij inwoners van Helmond.Lees verder »
Dressuuramazone Dana van Lierop is 25 jaar en woont sinds een jaar of 10 in Helmond. Op de leeftijd van 3 jaar begon ze met ponyrijden. Vijf jaar later reed ze op de pony haar eerste Nederlands kampioenschap en in 2009 haar eerste Europese. In 2011 scoorde zij op het EK meer dan 80%. Die megascore had een ponyruiter nog niet eerder behaald. Het werd ook dik verdiend goud. Na de overstap op de paarden heeft de jonge Dana meerdere gouden EK- medailles gewonnen. Toen was het wachten op haar internationale doorbraak op het hoogste niveau bij de senioren. Daar is het nog niet van gekomen. Het gebrek aan geld nekt de ambities van deze Helmondse. Lees verder »
Sinds kort stapt de bereden politie dwars door het centrum van Helmond. Wat eerder te zien was bij evenementen kun je nu op een gewone doordeweekse dag tegenkomen: politie te paard. Ik vind het een heerlijk gezicht en met mij veel Helmonders getuige de positieve reacties die de bereden agenten van het publiek krijgen.Lees verder »
Mijn ouders hebben me opgevoed als ‘een net meisje’. Vloeken mag niet, met twee woorden spreken moet en schelden is helemaal uit den boze! Als kind was het soms moeilijk me daaraan te houden. Vooral schelden was in mijn jeugd een ‘normale’ bezigheid als we op straat speelden en in het vuur van het spel de bijgebrachte normen van fatsoen vergaten. Ja, wij speelden nog op straat, en soms ging het er hard aan toe. Wij waren niet zo bang voor kapot gevallen knieën en als die verwondingen te wijten waren aan een buurkind dan kreeg die dat in onvervalst Helmonds te horen…Lees verder »
Nog efkus en dan heb ik weer ’n heundje. Nou is dat op zich geen wereldnieuws. Er zal geen enkele Helmonder beter door slapen. Toch zijn het juist mijn stadsgenoten die mij met hun vraag ”… hoe lang nog” inspireerden tot het schrijven van dit verhaaltje dat begint bij mijn vorige vriendje. Zijn portret prijkt op mijn ‘postzegel’ en dat blijft hij doen, ook al is hij 12 oktober naar de hondenhemel gegaan. Ik heb hem daarbij moeten helpen want zijn ziekte (een dierlijke variant van MS) maakte de kwaliteit van zijn leven onacceptabel. Hij staat nu in een potje op mijn studeerkamer.Lees verder »
Ons gemeentebestuur tast flink in de beurs om de gevolgen van de coronaproblematiek te beperken. Legegelden, betaald voor evenementen die niet door kunnen gaan, worden terugbetaald. Voor gemaakte voorbereidingskosten wordt een oplossing gezocht. Kermisondernemers krijgen het reeds betaalde staangeld terug. Hulpverleners in de Wmo krijgen hun inkomstenderving in ieder geval over 3 maanden gecompenseerd en voor kwetsbare kinderen is opvang geregeld. Helmond heeft inmiddels een gemeentelijk Ondernemersloket waar bedrijven voor hulp terecht kunnen. Dit is een kleine greep uit de maatregelen die nu al genomen zijn. Er zullen ongetwijfeld meer voorzieningen komen die Helmond, ook na de heersende pandemie, overeind gaan houden.Lees verder »
Wij Helmonders zijn een vreemd volkje. Ik ben zelf een rasechte, dus ik mag dat zeggen. En ook al mag ik het niet, dan doe ik het toch want wij Helmonders ‘hebben een graute smoel en ginne skrik’. Eerlijk gezegd ben ik daar hartstikke trots op! Gewoon recht voor zijn raap, maar dan wel met behoud van fatsoen en met respect voor de ander. Naast het feit dat wij in Helmond geen blad voor de mond nemen, geven we bij voorkeur graag commentaar op zaken die ons niet bevallen. We kankeren nogal wat af en ik doe daaraan mee. Nou en? Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Dat mopperen dat we massaal doen, heeft ook een functie: het houdt de zaken scherp en het voorkomt dat wij met z’n allen wegdommelen in genoegzaamheid. Ledigheid is des duivels oorkussen.Lees verder »
Mijn vriendinnetje heeft een probleem. Een levenslang probleem waardoor ze is aangewezen op ondersteuning vanuit de Wmo. Die krijgt ze sinds 9 jaar in de vorm van begeleiding aan huis. Het is gemiddeld maar een uurtje in de week en toch helpt het haar het leven zo volwaardig mogelijk in te richten. Ze werkt (beschermd), neemt deel aan het sociale leven en is daardoor een gelukkig mens. Haar bestaan is van ‘luctor et emergo’ doorgegroeid naar een leven in balans en dat is precies wat de doelstelling van de Wet maatschappelijke ondersteuning beoogt. Niets aan de hand zou je zeggen. Toch wel: de ambtenaar, verantwoordelijk voor de jaarlijkse verlenging van de ondersteuning (het afgeven van een nieuwe beschikking) vond dat een ‘maatje’ de professionele hulp zou kunnen overnemen. U begrijpt het: weg balans en paniek alom!Lees verder »
