Het is opmerkelijk stil aan het ‘formatiefront’ van de gemeente Helmond en dat bevalt de verliezers van de gemeenteraadsverkiezingen niet. Na wat gemor van het CDA omdat de partij hoogstwaarschijnlijk uitgesloten wordt van het nieuwe college, wacht deze club gelaten af. Maar de partijen die minder geduld hebben kunnen hun chagrijn niet verbergen. Hun geklaag is breed verwoord in het Eindhovens Dagblad van 24 april. 

De buitenwacht blijft oorverdovend rustig. Met een verkiezingsopkomst van slechts 42 % is dat niet verwonderlijk. De inwoners wachten (misschien wel ongeïnteresseerd) af met welke betrouwbare partners GroenLinks een politiek huwelijk kan sluiten dat op zijn minst de komende 4 jaar kan overleven. Vrijers die het pluche bed willen delen, zijn er genoeg te vinden. Of het kwalitatief gezien goede partners zijn, merken we vanzelf.Lees verder »

De gemeenteraadsverkiezingen zitten er op! Binnen ons clubje VKM Leo Broers (lijst 10) hebben we hard gewerkt om de Helmonders een alternatief te bieden. Via het systeem Vrij Kiezers Mandaat kies je namelijk niet voor een raadslid, partij of stroming. Nee, je kiest voor hetgeen jij als kiezer zelf belangrijk vindt. En dat 4 jaar lang. Waar vind je dat? Alleen in Helmond! En toch is dat niet met een zetel in de gemeenteraad beloond. Jammer! Gelukkig gaat het leven gewoon door.
Ik kijk met veel plezier terug op de achterliggende maanden waarin we hebben geprobeerd het politieke landschap een nieuwe werkwijze te bieden. We zijn als lijst met niets begonnen en met niets geëindigd. Toch heb ik als mens, als Helmonder veel winst behaald. Lees verder »

Wie wil leren hoe Helmond er ècht voorstaat, kan eens, net als ik, folders gaan rondbrengen. Leerzaam! De laatste weken zijn voor mij bijzonder waardevol geweest. Of we nu als lijst 10 en nieuwkomer in het lokale verkiezingscircus voldoende stemmen halen voor het pluche in de raadszaal of niet! Ik dacht dat ik als geboren en getogen Helmondse mijn stad kende. Dat blijkt maar half zo. Nu ik met flyers letterlijk van deur tot deur ben gelopen, heb ik ook een andere kant gezien. Het heeft me verbaasd. Waarom is me dat niet eerder opgevallen? En het heeft me verontrust. Waar gaat dit naar toe?Lees verder »

Soms heb je dat: even tussen de bedrijven door snel geld pinnen om bijvoorbeeld naar de markt te gaan. Dat ‘snelle’ valt tegenwoordig niet mee. Nog niet zo heel lang geleden had ons winkelcentrum De Bus twee pinautomaten. De ene is al een tijd weg en de andere is geen groot succes! Die heeft in de middag altijd last van het zonlicht. Dat schijnt dan op het scherm en maakt het lezen van de teksten bijna onmogelijk. Als je een flinke vent bent, blokkeert je body het zonlicht. Wie net als ik niet over een gigantisch postuur beschikt, heeft dat voordeel niet. Die moet handigheidjes uitvoeren om de aanwijzingen van het apparaat te kunnen ontcijferen. En ook dat wil niet altijd de sleutel tot succes zijn. Vandaag had ik weer zo’n ervaring. De zon speelde me parten en toen het me eindelijk lukte het scherm te lezen, bleek dat het apparaat buiten werking was… “Sorry beste klant, ik doe het even niet!”Lees verder »

Deze week werd ik om half drie wakker van een ongewoon geluid. Het leek op het gebrom van een elektrische schroevendraaier. Wat raar?! De ochtend bracht opheldering: aan de andere kant van de straat, een kleine honderd meter verderop, was die nacht de complete voorruit van een woning vernield en vervangen door houten panelen. Het zoveelste drama bij deze familie. Nou ja, van een familie of gezin is al lang géén sprake meer. Drie minderjarige kinderen zijn door instanties vorig jaar uit huis geplaatst en de oudste is al tijden weg. De moeder besteedt haar dagen en nachten aan de ontvangst van mannen. Zo genereert ze inkomsten om te voorzien in haar behoefte aan drugs die ze, volgens eigen zeggen, ook verkoopt. Van een vaderfiguur is al jaren niets meer vernomen. De vraag is trouwens: welke vader van welk kind?Lees verder »

U hebt als bezoeker van De weblog van Helmond een paar maanden geen nieuwe column van mij gelezen. Dat kon ook niet, want ik was druk bezig met de voorbereidingen van de Helmondse gemeenteraadsverkiezingen die op 21 maart plaatsvinden. Ik had namelijk het plan alle lijsttrekkers te interviewen met het doel wat meer informatie te krijgen over de persoon achter de politicus/politica. Wat drijft hem of haar, wat vindt hij of zij echt belangrijk, hoe trouw is hij of zij aan zijn verkiezingsbelofte, hoe sterk staat hij of zij in de eigen schoenen? Dit alles met het doel de Helmonders op 21 maart te bewegen naar de stembus te gaan. De opkomst in 2014 was met 44,7% namelijk bedroevend laag: zelfs één van de laagste in Noord-Brabant. Dat is geen goede zaak!Lees verder »

Het is mis met de burgermoeder van Helmond. Elly Blanksma heeft opnieuw de schijn gewekt dat zij het ambt van burgemeester niet op waarde weet te schatten. Ze heeft weer een domme zet gedaan waar, zoals dat nu eenmaal gebeurt bij mensen die een openbaar ambt bekleden, de media bovenop zijn gedoken. Deze zomer was er de NRC-affaire en nu is er de grensmarkering met de buren.Lees verder »

Vrijdag 6 oktober heeft Ponyrijden Patricia de Drive van de nieuwe Burger King geopend. Wat was dat leuk om te zien! 9 ruiters die met hun (leen)pony de lol van hun leven hadden. Het ging in optocht dwars door het Helmondse verkeer van de Stiphoutse Elsdonk naar de Helmondse Europaweg. De beloning: veel bekijks en een Whopper die zeer werd gewaardeerd.Lees verder »

Het gaat weer richting verkiezingen. Op 21 maart 2018, de eerste volle dag van de nieuwe lente, mogen we naar de stembus om te bepalen wie de komende 4 jaar op het pluche van een raadszetel mag zitten. Dat lijkt nog ver weg, maar achter de schermen zijn de politieke partijen al volop bezig hun vertegenwoordigers aan te wijzen en de strategie te bepalen. De teams worden gevormd en de rijen worden gesloten. Daar wil ik het nu niet hebben. Ik wil liever met u eens kijken hoe trots we nu eigenlijk zijn op Helmond, op onze stad. De aanleiding hiervoor is een reeks filmpjes die de gemeente heeft geplaatst op haar site. In elk filmpje krijgt een zittend raadslid de kans te vertellen hoe trots hij of zij is op Helmond. Kijk zelf maar eens.Lees verder »

Zaterdagavond, het laatste rondje met mijn hond. Het treft want het vriendje van mijn krullenbol is ook met zijn vrouwtje op pad. We lopen dus met zijn vieren het bekende blokje. Helaas, de gezelligheid is van korte duur. In het halfdonker ziet mijn metgezel niet de oneffenheid in het trottoir. Ze struikelt en belandt met een harde smak naast de stoep op een grasveldje. De huissleutel vliegt uit haar jaszak en de bril belandt een meter verderop. Ze is bovenop haar gezicht gevallen. Het bloed gutst uit een wond op haar neus waar de brug van haar bril heeft gezeten. Lees verder »

Het ‘kabinetinwording Rutte III’ wil het Wilhelmus als verplichte kost opvoeren in het onderwijs. Iedere Nederlander moet de tekst, de betekenis en de melodie kennen van het lied dat ons allen zou moeten (ver)binden. Zo is de redenering van de betrokken bewindslieden is spé met voorop de eerste man van het CDA, Sybrand Buma.

Dit nobele streven van de mannen die hard werken aan de totstandkoming van een nieuwe regering (ik ben heel benieuwd of die er komt, maar dat terzijde), heeft me ongewild doen denken aan ons Helmondse volkslied. Volgens een stadstemming in het verleden is dit ‘M’n stad’ uitgebracht door ’t Akkoordje’. Ik ben er nog niet zo zeker van of dit wel het herkenbare lied is dat door alle rasechte Helmonders wordt gedragen. De recente gebeurtenissen in onze stad bewijzen opnieuw dat het muziekstukje waar ik mee ben opgegroeid ‘D’n Hellemonder’ (1963) nog steeds van deze tijd is. U voelt het al aankomen: ik heb het nu over ‘de kwestie Elly Blanksma’.Lees verder »

Terwijl heel Nederland, inclusief Helmond, geniet van een welverdiende vakantie, zit ik ziek thuis. Zomerziek. Niet ziek van de zomer, maar ziek in de zomer. Een keel als schuurpapier, een neus die blijft lopen, oren die toeteren, een akelig droog hoestje waarvan ik de tranen in mijn ogen krijg zo zeer dat dit doet. Een constante stroom van water drupt van mijn lijf. En toch geen koorts. Ik voel me als de naam van dat café in Bakel waar wij vroeger veel kwamen.Lees verder »

Bouke Boender mag zich een jaar koning noemen van het St. Catharinagilde. Ik was er bij en mocht meemaken hoe deze jonge god op zondag 9 juli al zijn oudere gildebroeders te slim af was! Bouke kwam, zag en wist behendig het laatste stukje van de houten vogel naar beneden te schieten. Verbaasd, helemaal onder de indruk en met tranen in de ogen nam de bescheiden tamboer de felicitaties in ontvangst. De pastoor van de Lambertusparochie, de oudste Helmondse wethouder, diverse kopstukken uit de gemeenteraad en natuurlijk het ‘gewone voetvolk’ van het gilde haastten zich om de nieuwe koning de eer te betuigen die hij had verdiend.Lees verder »

De meerderheid van de Helmondse gemeenteraad heeft gisteren harde kritiek geuit op het beleid van de twee zorgwethouders. De ene gaat over de faciliteiten, de andere over ‘de zorg’. Nou heb ik me voorgenomen in deze column niet over de politiek te schijven. Dat doe ik dus ook niet! Waar ik wel over schrijf, betreft de afspraken die wij als Helmondse gemeenschap in 2014 met het gemeentebestuur hebben gemaakt over de zorg (WMO en Jeugdzorg} die op 1 januari 2015 ‘over de schutting van de gemeente is gegooid’. Deze afspraken zijn verwoord in een verslag (pdf) dat alle betrokken partijen is toegestuurd en dat op diverse websites is gepresenteerd.
Ik ga nu niet de inhoud van dit verslag oplepelen; u kunt het zelf lezen. Ik wil er wel twee gemaakte afspraken uitlichten:Lees verder »

Het is weer zo ver… voor de zoveelste keer sinds de afgelopen jaren ligt het paaltje op de hoek Abdijlaan – Vinkelaan weer plat. Ome Joop, de buurtbeheerder van Helmond-Noord, kan weer aan de slag om het gesneuvelde straatmeubilair in ere te herstellen. Tja, als dat paaltje op de kruising van de Abdijlaan met de Vinkelaan kon praten, had de Weblog voldoende copy voor de komende weken. Maar paaltjes praten niet, die hebben een andere taak. Welke, weet ik in dit geval niet. Laat ik dan maar de praatpaal zijn van deze maatregel van de gemeente Helmond, van dit houten slachtoffer.Lees verder »

“Als je geen geld hebt, kun je niets kopen” zei ons moeder altijd. “Zorg maar dat je spaart of geld verdient als je iets extra wilt.” Een wijze les die ik altijd heb onthouden. Mijn ouders betaalden mijn basisbehoeften en de rest moest ik zelf doen. Dus werd het na schooltijd en in de vakanties een baantje bij de Edah achter de kassa of achter de lege flessen. Niks mis mee!

In mijn dierbare Helmond is wat rumoer ontstaan over de evenementensubsidie die de gemeente verstrekt. Onze ‘lokale buil’ besteedde hier op 25 mei een artikel aan. Er zouden door geldgebrek in die maand (te) weinig grote publieksevenementen zijn. De auteur van dit artikel kreeg vervolgens een stortvloed van commentaar over zich heen.Lees verder »

Dag Helmond! Vanaf nu heb ik een column en dit is mijn eerste officiële verhaal. Dankzij mijn hond ben ik veel buiten en zie ik nog weleens wat. En ik pik ook soms iets opdat dan weer in een artikeltje terechtkomt! Het is dan ook logisch dat mijn huisvriend prominent deze rubriek siert.

Laat ik mijn eerste column nu ook maar wijden aan mijn driekleurige krullenbol. Het is een heel grappig beestje. Veel wensen heeft hij niet. Eten op zijn tijd, slapen, spelen en als het kan, liefst de hele dag op pad met zijn baasje. Maar dat kan natuurlijk niet! Mijn vriend is een echte ‘vent’. Heel lief naar de vrouwelijke soortgenoten; naar de mannetjes toe….. wil hij soms dominant worden! Blufpoker, want behalve wat lawaai stelt het niet veel voor. Maar goed, aan een mannelijk honden-ego valt niet te tornen, dus hou ik hem bij me als ik een tegenligger van de ‘verkeerde’ sekse tegenkom.Lees verder »