Nederland is vol. Te vol zelfs volgens een politicus wiens kapsel ik niet door mijn strot kan krijgen. Of dat waar is, vraag ik me af maar op één plaats lijkt dat schrikbeeld werkelijkheid te worden: op onze kerkhoven. Op steeds meer plaatsen, ook in Helmond, worden in hoog tempo graven geruimd om plaats te maken voor nieuwe bijzettingen. Kunnen ze onze doden niet gewoon met rust laten, vraag ik me af. Met name op het kerkhof aan de Hortsedijk slaat de kaalslag wel heel erg toe. Hele delen zien eruit als Helmond in 1970.
Begraven is niet goedkoop. Na de kosten voor een uitvaart en wat daar allemaal aan vast zit, komen de grafrechten. Het standaardtarief voor de eerste twintig jaar is al snel 800 tot 1.000 euro. Daarna moet per vijf of tien jaar fors in de buidel getast worden voor verlenging. Tarieven die de afgelopen jaren regelmatig verhoogd zijn bovendien. Anno 2010 zien we het beoogde effect daarvan: wie die bedragen niet kan of wil betalen, ziet de resten van zijn voorvaderen, partners of kinderen naar de verbrandingsoven verdwijnen.
Grond in Helmond is (net als in de rest van Nederland) schaars. Maar moet daarom ook op kerkhoven kaalslag en ‘vernieuwing’ toeslaan? Ik vind dit ’n wel heel oneerbiedige manier van met stoffelijke resten omgaan. Wat blijft er zo over van de ‘eeuwige rust’?

                                                          Was getekend,