Als directeur van Lakei – een Helmondse culturele instelling – heb ik natuurlijk weinig sympathie voor de exorbitante bezuinigingen welke het nieuwe kabinet in petto heeft voor de kunst en cultuursector. Aan de andere kant vind ik het niet meer dan normaal dat ook de cultuursector haar steentje bijdraagt als het gaat om het brengen van financiële offers. Ik heb de afgelopen jaren zowel de welzijnssector als de zorg (na de invoering van de Wmo) offers zien brengen. Deze verzakelijking kwam overigens ook al vanuit deze sectoren zelf; de welzijnssector bijvoorbeeld zag in dat fusies van organisaties ervoor zorgen dat deze organisaties uiteindelijk sterker werden. Hetzelfde geldt voor de zorg: er werden nieuwe methodieken ontwikkeld die de kosten sterk reduceerden. De cultuursector kan hier nog wel wat van leren. De verzakelijking heeft slechts ten dele haar intrede gedaan binnen de wereld van de kunsten. Van synergie door samenwerking wordt maar mondjesmaat gebruik gemaakt; men is heel sterk in zichzelf gekeerd. Het geldt overigens ook niet alleen voor de culturele organisaties, maar zeker ook voor de 'kunstenaars', de uitvoerenden binnen kunst en cultuur. Sommigen lijken niet te beseffen dat we anno 2010 in een crisis leven. Als dat besef er namelijk wel zou zijn, zou een band dan nog steeds vragen om 'versgemaakte salsa van aubergine, paprika, tomaat (geen gezeefde) en nacho cheese tortilla chips (geen B-merk)'?
U zou eens moeten weten wat bands aan cateringeisen durven te vragen. Eisen die totaal niets te maken hebben met de dienst (het verzorgen van een muzikaal optreden) wordt geleverd. Nee, De Dijk wil geen gewone witte wijn, dat moet een Chardonnay zijn, uit de meest geprezen streken van de Bourgogne, met een voorkeur voor het jaar 2006. En nee, wij drinken geen blikjes bier, wij drinken slechts flesjes. En meneer Strijbosch van Lakei, wij hadden gevraagd om 21 broodjes met zalm en roomkaas (kaas en ham wordt niet geaccepteerd), maar ik tel er slechts 20. Verder had ik ook aangegeven een kaasplankje te willen en een fles Kahlua. En nee, wij gaan niet slapen in Hotel Lambert, want die hebben geen ster. Op deze manier draait de sector zichzelf de nek om. Wanneer komen bands van die roze wolk af en gaan ze zich als normale mensen gedragen? Laat ik u dit zeggen: Lakei doet niet mee aan deze flauwekul. Wij hebben het beleid dat wij geen contract meer tekenen, alvorens we de cateringeisen etc. hebben gezien. Zijn die buitensporig of onzinnig, dan komen ze er bij ons niet in. Want laten we wel gewoon normaal tegen elkaar blijven doen: podia hebben bands nodig, maar het omgekeerde geldt evenzeer. Dus laten we binnen onze eigen sector ook vooral naar elkaar gaan schreeuwen: blijf normaal doen (muzikanten en hun managers) en zoek elkaar eens wat vaker op (culturele organisaties).

Wim Strijbosch
Directeur poppodium Lakei