Noemt u mij eens drie, neen twee, nee noem me één stad waarvan u het logo kunt noemen (en nee, Barcelona telt niet)…precies, de stilte regeert. Steden staan bekend om hun attracties, een roemrucht verleden, om hun liefkozende bijnaam. Bij de Lichtstad denkt een ieder aan Parijs of Eindhoven. Bij de Havenstad denken we aan Rotterdam, en de Boergondische hoofdstad van het Zuiden is Maastricht. Maar, kent u een logo van deze steden? Kent u de logo’s van New York, München of Hong Kong? Mijn gok: nee.
Er zijn denk ik maar een handjevol logo’s die direct een belletje doen rinkelen: de grote gele M van het fastfood, de drie strepen van Adidas, dat zijn logo’s die aanspreken, waarbij geen paginalange uitleg nodig is om te begrijpen waar het over gaat. Het zijn oprechte beeldmerken.

Waarom dan een logo? Omdat de wereld – en dus ook ons Helmond – wordt geregeerd door het bedrog van oppergod Marketing. Het overgrote deel van de marketing is een regelrechte leugen, de georganiseerde misdaad van de Loze Belofte. De vage grens tussen een product aanprijzen om zijn daadwerkelijke alledaagse eigenschappen en het overdrijven dat de zaak duidelijk moet maken is al decennia lang geleden met zevenmijlslaarzen overtreden. Het is de leugen die regeert. Of het nu die witte tandpastaglimlach is, het 1 op 35 rijden van de elektrische auto, dat toeristenvrije strand op de Antillen, de nooit vervagende kleuren in de was of een socialer bestuur in Helmond: we weten allemaal dat het in de praktijk een grove leugen is, een parodie op de werkelijkheid, een schone schijnillusie. Maar de macht van de marketing regeert en elke dwarsliggende scheet wordt tot wervelwind der belangrijkheid gepromoveerd. Geen enkel ander vakgebied kent zoveel hypes als de wervelende wereld van de Marketing. Dus als de gorillagoeroes propaganderen dat een logo je existentiële verrijking van de stadse bekendheid in den Lage Landen ondersteunt en dat je zonder logo op het niveau van Koekwousiestan, Capita Luctus of Nuenen acteert, of dan knikken de Wethouders instemmend en zulks zal aldus geschieden. Want een logo is hip, dus moet. Ik vermoed overigens dat de echte hipster-style logodeskundigen zich presenteren als een aan de universiteit afgestudeerde logopedist en daarmee nog weg komen ook.

Of het logo nu gejat is of niet, het zal me echt een worst wezen. En voor het kleine beetje dat ik de immer positieve Ugur Ozdemir ken, heb ik geen enkele twijfel aan zijn oprechte liefde en trots voor Helmond (daar kan menig reaguurder overigens een voorbeeld aan nemen). Maar daar gaat het eigenlijk helemaal niet om. Het gaat erom dat dit College, en deze Raad, allemaal volmondig en aandachtsgeil hebben ingestemd – direct of indirect – in het meegaan met een zinloze missie om een logo te ontwerpen. Dat zij zich hebben laten meesleuren in een hype waarvan de toegevoegde waarde nimmer bewezen is in plaats van zich druk te maken over onderwerpen waar de stad echt iets aan heeft.
Heeft er ooit iemand gevraagd: “Helmond, leuke stad, maar aan welk logo herken ik het?” Hoeveel bedrijven of inwoners zijn er uiteindelijk niet naar Helmond gekomen omdat ons logo niet voldeed of aansprekend genoeg was?
Hoeveel kiezers hebben de vraag “Waar blijft ons nieuwe logo?” bij hun volksvertegenwoordiger aangedragen?

Waar waren de politici die opstonden en zeiden: “Hoezo een logo?”
Geef dat geld aan de Cirkel, de Voedselbank, als bedankje aan vrijwilligers, aan weet ik welk initiatief dat de stad echt vooruit brengt.
Helmond hoeft geen logo, Helmond is niet te vangen in een logo.
Helmond heeft een naam en faam, al dan niet terecht, waar geen logo ook maar ene sikkepit aan zal veranderen. Helmond spreekt voor zichzelf.

Mijn mening over welk logo dan ook?
Iets met vijf vingers waarvan er eentje in het midden bovenuit steekt.

Vanaf ‘n benkske:
Lucy d’Uylenspiegel