In het verleden zijn er vaak discussies gevoerd in de gemeenteraad (en daarbuiten) over de verplichting van collegeleden (wethouders en Burgemeester) om in Helmond te wonen. En waar dit bij een Burgemeester een zinvolle discussie is, slaat deze discussie in het geval van Wethouders nergens op. Sterker nog, ik zou er bijna voor willen pleiten dat er een verplichting komt dat een gedeelte van de wethouders – en van de raadsleden – van buiten Helmond komt.

Elk vertegenwoordigend orgaan is gebaat bij wat we noemen diversiteit: een goede mengelmoes van man en vrouw, jong en oud, verschillende culturele achtergronden etc. Waarom deze lijn niet doortrekken naar een diversiteit in woonplaats? Waarom zou iemand van ‘buiten’ niet een zinvolle bijdrage kunnen leveren? Een frisse blik van buiten de Helmondse kaasstolp. Waarom de welhaast incestueuze verplichting om uit Helmond te moeten komen om deze stad mede te mogen besturen?

Als we naar het niveau van de gemeenteraad kijken zou een kwaliteitsimpuls absoluut geen kwaad kunnen. Op vele onderwerpen maakt menig raadslid zich – al dan niet bewust – schuldig aan enige vorm van cliëntelisme, het niet willen schofferen van vrienden/bekenden of het uitvechten van oude vetes. Het uitspreken van drie inhoudelijke volzinnen zonder deze voorgekauwd voor te lezen is een kunst die met het verdwijnen van Ferwerda nimmer meer is waargenomen. Echte debatten waar de vonken vanaf spatten zijn op de vingers van een hand van een zaagploegmedewerker te tellen. De conclusie is hard maar niet minder waar: het niveau van de Helmondse politiek ontstijgt zelden dat van een corrupt Limburgs dorp als bijvoorbeeld Brunssum. Een frisse blik hier en daar zou wonderen kunnen doen en zulks moet dus ook niet door een achterhaalde wet geblokkeerd worden. En kom nu niet aan dat een dergelijk persoon de ‘Helmondse samenleving’ niet aanvoelt: daar zorgen de overige raadsleden, de ambtenaren, de werkbezoeken en de talloze activiteiten en vergaderonderwerpen heus wel voor.

Kijkend naar de Wethouders is Paul Smeulders, hoewel nog jong, een voorbeeld van een dergelijke aanwinst. Opgegroeid in Helmond heeft hij zijn vleugels uitgespreid (Natuurmonumenten-grapje) en woont hij intussen in de toekomstige hoofdstad van Republiek Brabant, Den Bosch. Met de nodige politieke en maatschappelijk ervaring en zijn jonge elan is hij een welkome verfrissing in het bejaardenbastion Boscotondo. Hij pakt door op een voor de toekomst van Helmond belangrijk onderwerp als duurzaamheid en als lokaal schatkistbewaarder is het een kwestie van tijd voordat hij de eerste fraudegevallen uit de CDA-portefeuille Grondzaken zal gaan openbaren.
Het zou zonde zijn als een dergelijk persoon – enkel vanwege zijn keuze om 50 kilometer verderop te blijven wonen – niet in aanmerking zou komen voor een plaats op het pluche in het Helmondse bestuur. In mijn ogen is het dan ook niet meer dan terecht dat er aan de verlenging van de ontheffing om in Helmond te moeten wonen geen woorden worden vuil gemaakt: deze toestemming had van mij direct voor 4 jaar gegeven mogen worden. De reiskostenvergoeding die hierbij hoort is eveneens een hamerstuk en is op basis van openbaar vervoer…dus geen lastige taxi-declaraties.

Vanaf ‘n benkske:
Lucy d’Uylenspiegel