Lucy is jaloers op Maastricht
Helmond levert de eerste partij-onafhankelijke burgemeester. Een mooie krantenkop die zowel een joekel van een contradictie in zich heeft, alsook pijnlijk blootlegt waar het in vele steden, Helmond voorop, aan mankeert. Aan een onafhankelijk bestuur.
Een Burgemeester wordt geacht boven alle partijen te staan in de uitvoering van zijn of haar ambt. Dat dit statement een puur theoretische aangelegenheid is, is voor een ieder buiten de raadszaal zo helder als wat. Zo lang je lid moet zijn van een politieke partij om in aanmerking te komen voor deze functie, is het een – laten we het politiek correct zeggen – weeffoutje in het systeem. Temeer daar een Burgemeester voor die volgende mooie functie, in dat iets grotere dorp of die stad met een net iets beter salaris, nog steeds met diezelfde beperking te maken heeft: het lidmaatschap van diezelfde politieke partij. En welke partij schuift nu een kandidaat naar voren die zich wel erg onafhankelijk ten opzichte van de eigen gelederen heeft opgesteld … juist. Geen enkele.
Voor een stad als Helmond zou een partij-onafhankelijke burgemeester een ware redding zijn. Dit geldt trouwens ook voor de wethouders. Gewoon eens 4 jaar een stel vakbekwame mensen aan het roer. Mensen ‘uit het veld’. Misschien zelfs wel een stuk of twee van buiten Helmond. Gewoon. Iemand die niet eerst 10 jaar braaf de partijlijn heeft moeten volgen en vooral binnen de lijntjes heeft moeten kleuren. Iemand die geen broer heeft die voorzitter is bij de lokale hockeyclub en daarom wel even dat extra veldje of die parkeerplaats regelt. Iemand die niet een voetbalclub hoeft te sponsoren om zo de nodige stemmen te vergaren. Iemand die niet ook een beleidsbepalende rol heeft bij de plaatselijke woningbouwvereniging. Die geen familiebanden heeft met een lokaal bouwbedrijf. Of ijscozaak. Of coffeeshop. Of horeca. Of sportschool. Of wat dan ook. Gewoon, iemand die zo onafhankelijk als mogelijk is bij het maken van beleid en het uitgeven van ons aller belastinggeld. Is zo iemand een garantie voor succes? Nee, maar het verkleint wel de kans op belangenverstrengeling en vergroot de kans op een integer bestuur. Alleen dat al lijkt me de poging waard.
Integriteit is en blijft de Achilleshiel in Helmond. Geen enkele club, geen enkel bestuur of bedrijf is gebaat bij een te langdurige eenzijdige invloed. Dat vertroebelt. Troebel water stinkt, en is ongezond. Troebel water moet gezuiverd worden. Ik wil niet zeggen dat de Helmondse raadszaal gezuiverd moet worden – dat klinkt wel erg radicaal, en radicalisme is enkel negatief – maar een flinke opschoning in het bestuur is een broodnodige voorwaarde voor het herstel van vertrouwen van de inwoners in de politiek.
In een stad waar het CDA al sinds mensenheugenis aan de knoppen draait, de ene keer met hulp van PvdA en de andere keer met de VVD, is het welhaast onvermijdelijk dat integriteit – en alles wat daaraan gerelateerd is – verwordt tot een inhoudsloze kretologie, talloze malen gebezigd in beleidsstukken en themabijeenkomsten, doch zelden als Leitmotif voor het alledaags handelen wordt aangewend.
Ongetwijfeld is Helmond trots op het feit dat ‘wij’ de nieuwe Burgemeester van Maastricht leveren. Liever had ik die eer aan ons eigen Helmond gegund.
Vanaf ‘n benkske:
Lucy d’Uylenspiegel
4 reacties:
Aangezien haar man voorzitter is van de grootste partij van Maastricht (de seniorenpartij) valt het “onafhankelijk” wel mee lijkt me.
Wederzijdse (en daarmee verstrengelende belangen) is van alle tijden en zal altijd blijven bestaan. Doch werkelijk integer en oprecht zijn is een keuze die je zelf moet maken. De dag dat je dat begrijpt is de dag dat je voor anderen iets gaat betekenen. Die dag geeft je veel voldoening…
Hebben we het hier over Vrije Politiek”??
@Jean Pierre Poppeliers op maandag 27 april 2015 om 11:14:
Mooi gesproken!