Lucy over het imago van politiek Helmond
Het zomerreces is voorbij! De bal rolt weer in de moordende competitie van de Gemeenteraad Helmond. Nauwelijks heeft het startschot voor het seizoen 2014-2015 geklonken of de eerste rel is alweer geboren. Nadat we eerst ooggetuige waren van het hommeles binnen het CDA (integriteit, of beter, het gebrek daaraan, was daar het sleutelwoord) en binnen D66 (binnen enkele weken werd daar alles met ervaring vakkundig buiten de deur gewerkt) is het nu Helder Helmond dat het bedenkelijke niveau van onze raadsleden tentoonspreidt door een vliegende tackel op haar Grote Roerganger. “In politieke kringen” zoals dat zo mooi heet is al lange tijd bekend dat Michael Rieter bepaald niet lekker ligt: zowel binnenkamers als in de gangen van Boscotondo kan hij tekeer gaan als een oranje olifant in een porseleinkast, en dat lijkt hem nu op te breken.
Sinds de teleurstellende verkiezingsuitslag en het feit dat hij gepasseerd werd bij de Collegevorming loopt Michael rond als een gefrustreerde flapuit: dat hij een relatie heeft met de (intussen afgetreden?) voorzitster van de partij zal de sfeer niet ten goede komen. Tuurlijk kan liefde ontstaan, zelfs in de politiek, maar het is een ongeschreven regel dat fractie en bestuur volstrekt onafhankelijk van elkaar moeten functioneren. Sterker nog, ze zijn elkaars tegenpool: enerzijds de hijgerige scoringsdrift op korte termijn van de politieke actualiteit die de fractie in haar macht houdt, en anderzijds het bewaken van de organisatie en de lange termijn door het bestuur. Een gezonde, volwassen partij bewaakt die taakverdeling, dat lijkt me glasHelder.
Met deze rel krijgt het imago van politiek Helmond wederom een flinke tik. Het blijkt toch keer op keer moeilijk om capabele mensen te vinden. Dat mensen zoals een Theo van Mullekom, een Theo van de Ven en menig ander zich op maatschappelijk gebied keihard en onvermoeibaar inzetten (en daarvoor niets dan lof, oprecht!) maakt hen nog niet tot een geschikt raadslid. Ondoordachte en soms ronduit belachelijke uitspraken in de Raad zijn daar de droeve getuigen van. Erger nog zijn vele nietszeggende pluchebekleders die je 4 jaar lang niet hoort of ziet. Gepeupel in de marge van de zich profilerende hardroepers. Wie hard roept, wordt gehoord, ongeacht wat je roept. Daarmee ben je politiek leider.
Is dit typisch Helmonds? Deels. Het ons-kent-ons gehalte binnen dit kliekje der democraten is ontzettend hoog: een aanzienlijk deel van de raadsleden is wel eens lid geweest van een andere partij of fractie. Oud zeer en persoonlijke frustratie prevaleren over inhoudelijke argumenten of visie. Het vol op het (draai)orgel gaan lijkt belangrijker dan een constructieve houding of een zinvolle opmerking. Het niveau van de Helmondse gemeenteraad is al jaren diep- en dieptriest, en de beloofde verjonging of vernieuwing is simpelweg uitgebleven. Een vervelende conclusie in een stad die continu worstelt, met wisselend maar wel degelijk zichtbaar succes, zoveel beter verdiend. Maar hoe luidt dat gezegde ook alweer? Elk volk krijgt de leiding die het verdient.
Vanaf ‘n benkske:
Lucy d’Uylenspiegel
5 reacties:
Alweer gedoe bij D66? Blijft wel steeds gedoe daar. Jammer.
Zo eens. Ik heb er velen gesproken en ook velen lijden aan gemeenschappelijk geheugen verlies. Vragen durven niet te worden gesteld. Echte discussie is er niet. Dit college moet de lachende derde zijn . Zoveel integriteits vragen zouden voorhanden kunnen zijn. Maar er is of de kennis niet,of men is gewoon te laf. Let op mijn woorden er gaan zaken aan het licht komen waarvan elk raadslid weet dat ze eraan komen. Met een kortzichtigheid die onvoorstelbaar is durft niemand een vraag te stellen. Het systeem moet blijkbaar blijven functioneren. Zou dat zijn omdat iedereen wel iets weet over een ander? Stap alstublieft gemeenschappelijk op. Nog even over Rieter. Hij heeft het in de raadszaal ooit gehad over een beerput. Als enige! De week daarop moest hij van onze tranparante burgemeester vernemen dat dit soort vragen zijn verdere politieke ambities niet ten goede zouden komen. Circus Renz is niet failliet. De voorstellingen zijn weer begonnen. De opperstalmeester laat de zweep weer klappen.
De beste stuurlui staan aan wal..
@Lucy
Veel van de “bankzitters” mogen zich ook gewoon niet roeren in de raadsvergadering. Dat betekent echter niet dat zij geen inbreng hebben binnen hun fractie of tijdens de commissievergaderingen. Verder is de kwaliteit van raadsleden ook afhankelijk van de animo van gekwalificeerde personen om zich kandidaat te stellen. Als slechts 2% van de Nederlanders zich geroepen voelt om lid te zijn van een politieke partij en van die 2% meer dan de helft alleen lid is op papier., dan heeft dat gevolgen voor de kwaliteit van het bestuur. Dus inderdaad,
Wat betreft het gebeuren bij Helder Helmond is niet echt de koninklijke weg bewandeld. De raadsleden die afstand hebben genomen van hun fractievoorzitter waren binnen hun fractie in de meerderheid en hadden dus gewoon kunnen stemmen voor een nieuwe fractievoorzitter. Dan had Rieter op zijn beurt kunnen beslissen of hij zich hier bij neer wilde leggen of kabaal wilde maken. Dat gezegd hebbende ken ik niet de details van de onderlinge spanningen die tot deze uitbarsting hebben geleid. Als de onderlinge verhoudingen te veel verstoord zijn is het soms wijs om echt uit elkaar te gaan. Beter een bom die barst dan een jarenlang slepend conflict.
Politici zijn nou eenmaal mensen die een bepaald ego hebben en gedrevenheid. Soms botst dat. Dan komt bovendrijven hoe stressbestendig mensen zijn en of ze kiezen voor professionaliteit of emotie. Het leidt echter sowieso af van de inhoud, dus erg productief is het niet.
Goede column, graag gelezen.