Van de Helmondse kandidaten leek alleen Paul Smeulders een goede kans te maken op een gehoopte promotie naar Den Haag: zijn 13e plek leek met de immer betrouwbare peilingen een garantie voor een enkeltje naar Jesses permanente meetup. Met 14 behaalde zetels van zijn partij GroenLinks stroomden de felicitaties woensdag en donderdag ruimschoots binnen. Paul had onofficieel al afscheid genomen: de overdracht aan zijn opvolgster Antoinette Maas was al volledig voorbereid, de afscheidsvergadering en bijbehorend drinkgelag stond gepland. In lokale en regionale pers liet Paul Smeulders weten zich erg te verheugen op zijn nieuwe werkplek in Den Haag. Helmond was leuk, maar de Tweede Kamer was toch echt zijn bestemming. Natuurlijk zou hij daar de belangen van Brainport en dus ook Helmond gaan verdedigen en zit Helmond voor altijd in zijn hart gesloten, maar de eigen ambitie had hem er toch toe gebracht de sprong in het diepe te wagen. De enkele volksvertegenwoordiger in het Helmondse die mopperde dat het toch wel te denken gaf dat een nog zo jonge bestuurder niet eens zijn eerste termijn als wethouder wil afmaken, werd weggezet als negatieveling en zuurpruim.

Zuur zullen de druiven voor Paul zeker gesmaakt hebben toen bleek dat twee vrouwen hem voorbijgestreefd waren middels voorkeursstemmen. GroenLinks wil graag meer vrouwen in de Kamer, playboy Jesse trok hen en hun stemmen in grote getale aan en aan het eind van de rit staat Paul met lege handen. Het moet toch een beetje voelen als het middelbare schoolfeest waar elke puber zich verheugt op een vingeroefening in het fietsenhok na een fles meegesmokkelde bessenlikeur – maar waar aan het eind van de avond al je vrienden aan het tongworstelen zijn maar jij als enige in je eentje op je fiets naar huis gaat.

Op zaterdag viel in de krant te lezen dat Paul inmiddels over de teleurstelling heen was en zich vanzelfsprekend vanaf nu weer voor de volle 80 procent (want niet fulltime) zal inzetten voor Helmond.

Een eenvoudige vraag is: is dat echt zo, en, voor hoelang?

Feitelijk had Paul Helmond al vaarwel gezegd. En het is niet uit te sluiten dat hij alsnog de overstap naar Den Haag zal maken. Mocht GroenLinks gaan meeregeren, dan is er grote kans dat er mensen uit de Kamer doorschuiven naar het Kabinet en dus komt Paul alsnog aan de beurt. Of, wellicht verkiest de Jessias zijn eigen Paulus wel als naaste in een Kabinet, bijvoorbeeld als staatssecretaris. Het Good New Boys netwerk zoals dat heet.

Waar andere politieke partijen de loyaliteit van een politicus met een dubbel paspoort al in twijfel trekken zonder directe aanleiding, kan in dit geval de loyaliteitsvraag aan Paul Smeulders gesteld worden, mét directe aanleiding. De ambitie van Paul Smeulders is overduidelijk: zijn idealen verwezenlijken op het Haagse pluche. De eerste de beste kans die hij daarvoor kreeg – de verkiezingen voor de Tweede Kamer – greep hij direct aan. Hoe loyaal is Paul Smeulders aan Helmond? Hij weigerde immers al eerder zijn baan bij Natuurmonumenten op te zeggen en ook een verhuizing naar Helmond bleek niet bespreekbaar: hij moest toestemming vragen aan de Gemeenteraad om in zijn woonplaats Den Bosch te mogen blijven.

Hoe sterk is zijn teamspirit en zijn loyaliteit: niet alleen aan het bestuur, maar ook aan de Gemeenteraad en aan GroenLinks in Helmond? Wat heb je nog aan een teamplayer die niet voor zijn eigen team kiest?
Wordt Paul straks niet zoals de voetballer wiens transfer van Helmond Sport naar PSV of Feyenoord op het laatste moment afketst: een teleurgestelde speler die door een gebrek aan motivatie niet meer presteert en daarmee zijn team slechter laat spelen?

De gerechtvaardigde vraag die het College, GroenLinks Helmond en de Gemeenteraad zichzelf en Paul nu moet stellen is: willen we door met een teamspeler die overduidelijk voor zijn eigen belang heeft gekozen, en niet voor het belang van het Helmondse bestuur?

Vanaf ’n benske,
Lucy d’Uylenspiegel