Woensdag las ik via Twitter het trieste bericht dat mijn jeugdheld Ad de Wert een dag eerder, geheel onverwachts, overleden was. Ik heb Ad nooit persoonlijk gekend, maar het bericht kwam behoorlijk hard aan bij mij. Slechts 62 jaar is hij geworden. Zo’n 10 jaar was hij een betrouwbare en vaste kracht in de verdediging van Helmond Sport. Hij was niet bang voor een blauwe plek, gele kaart, vies broekje of zweetdruppel meer of minder, niet lullen maar poetsen was het credo van de noeste vriendelijke fabrieksarbeider. Al was Ad beslist meer dan een ordinaire skupper, hij had prima spelinzicht en kon ondanks zijn lengte goed koppen. Ik heb net als veel supporters altijd genoten van zijn spel en mentaliteit. Vanaf 1974 droeg hij met trots het Helmondse shirt en later ook de aanvoerdersband. Hij was één van de stuwende krachten van het kampioenselftal van het seizoen 1981-1982. Mede door hem beleefde Helmond Sport dat seizoen een topjaar met de promotie, het kampioenschap en het behalen van drie van de vier periodetitels met slechts 30 tegendoelpunten.Ad speelde altijd in het belang van het team en was ook, wat ik van betrokkenen begrepen heb, buiten het veld een sociaal en eerlijk mens.Lees verder »

Voor aanvang van de carnavalskraker Helmond Sport – FC Den Bosch had ik een gesprek met Helmond Sport. Er lag nog wat oud zeer dat besproken moest worden onder het genot van een kopje koffie. Men had het druk en verzocht mij even te wachten aan de bar van de business club. De voorbereidingen voor het gebruikelijke diner voor sponsoren en genodigden waren volop bezig. Plotseling viel mijn oog op een grote kolossale beker die midden op de bar stond. Toen ik goed keek zag ik dat er een merkwaardige rode vloeistof in de beker zat. Even later merkte ik dat alle gasten die binnen kwamen vriendelijk verzocht werden een slokje te nemen uit deze beker. Aan de gezichten van de genodigden kon ik zien dat het bepaald geen lekker drankje was, wat men te drinken kreeg. Net op het moment dat ik aan iemand wilde vragen wat voor merkwaardig drankje er genuttigd werd, werd ik binnengeroepen voor mijn afspraak. Over het prettige gesprek wat volgde kan ik kort zijn. Men laat in principe geen mensen zonder NSP-kaart (journalistenkaart) toe op de perstribunes of bij persconferenties. Helmond Sport wil geen uitzondering maken voor De weblog van Helmond en/of Buurman. Bovendien vindt men Buurman vaak te kritisch en te negatief.Lees verder »

Al enige tijd is het bij Helmond Sport de gewoonte om vlak voor de wedstrijd een geluidsband te starten waarbij het, in mijn ogen, enigszins ontbreekt aan realiteitszin. Als de spelers het veld opkomen klinken door de speakers teksten als: “Helmond is klaar voor topvoetbal” en “het Lavans stadion trilt op haar grondvesten”. Dat alles aangevuld met bombastische muziek waardoor je je even in de Vogelrok van de Efteling waant. Zo ook afgelopen vrijdag tegen FC Emmen, waar slechts 1.617 kleumende toeschouwers klaar zaten en stonden voor een potje topvoetbal. Veel van die toeschouwers bleven overigens in de warme kantine zitten. Ikzelf trilde en rilde echter wel op de tribune. Moest ik vroeger lachen als ik een opa zag met een lange witte onderbroek tot z’n enkels, zo was ik vrijdag maar wat blij dat ik er zelf een aan had. Lees verder »

Als je boos bent doe je wel eens dingen waar je later spijt van krijgt. Afgelopen vrijdag stond ik met een schaar in de ene en mijn seizoenkaart van Helmond Sport in de andere hand. Ik was zo kwaad dat ik op het punt stond mijn kaart door midden te knippen. De reden van deze wanhoopsdaad was niet het teleurstellende gelijkspel tegen hekkensluiter RKC, nee deze woede zat een stuk dieper. Een aantal weken eerder had ik een aanvraag gedaan bij RKC Waalwijk voor een plekje op de perstribune voor deze topper. Dit werd door RKC goedgekeurd en vanaf dat moment was de voorpret bij mij begonnen. Een kinderhand is immers gauw gevuld. Ik ben wel vaker welkom op de perstribune bij andere clubs. Vorig seizoen was Sierd de Vos een keer mijn buurman bij Willem II en ik heb me toen kostelijk vermaakt.Lees verder »

Als ik Roel van de Sande zie voetballen, moet ik altijd aan het tv-programma Boer zoekt vrouw denken. Voordat ik heel agrarisch Nederland en de Roel van de Sande-fanclub over me heen krijg, “Ik heb niets tegen boeren”. In een ver verleden had ik zelfs een singeltje van Normaal in mijn platencollectie. Bovendien was ik op de basisschool bevriend met iemand die lid was van de KPJ (Katholieke Plattelands Jongeren) en heb daar zelfs een keer, geheel vrijwillig, carnaval gevierd. Dit om maar aan te geven dat ik volledig geïntegreerd ben in het plattelandsleven.Lees verder »

Een visser ben ik niet, maar ik kan, zonder dat ik een dobber nodig heb, goed dagdromen aan de waterkant. Mijn gedachtes dwalen dan vaak af van belangrijke dingen in het leven, naar wat minder belangrijke zaken, zoals voetbal. Zo ook afgelopen zondag; ik begon te piekeren over weer een verloren wedstrijd, tegen Achilles ’29. Ondanks het verlies in Groesbeek had ik een leuke middag. Veel Helmonders waren al vroeg aanwezig in de knusse en kneuterige kantine van Achilles. Supporters van beide ploegen liepen gemoedelijk door elkaar. Een pilsje erbij, niets aan de hand. In de rust was er een spontane huldiging voor ex-trainer Eric Meijers in dezelfde kantine. Een aantal bestuursleden van Helmond Sport probeerden Eric jammerlijk en pijnlijk te ontwijken. Gelukkig wordt de sympathieke Meijers door de supporters nog altijd letterlijk en figuurlijk op handen gedragen. De onterecht ontslagen trainer genoot zichtbaar van de hartelijkheid van zijn Red Black Army. Lees verder »