Waar zou ik zo’n 25 jaar geleden René anders hebben kunnen treffen dan in de kroeg. Dat was zijn 2de huis geworden, enkel slapen deed hij zo nu en dan thuis. René, van rijke komaf, had op een gegeven moment het leeuwendeel van het familiekapitaal ter verkoop aangeboden. Het leverde hem veel, heel veel geld op.

Normaal gesproken kon er weinig gebeuren, hij kon zich aardig wat veroorloven, maar tenslotte werd René armer dan iemand die tot de echte minima behoort. Bredero zei het al: Het kan verkeren. En René liet dat in de praktijk zien.In zijn voortdurende conflicten met de maatschappij, schopte René al vroeg vele heilige huisjes omver. Hij toonde zich betrokken bij mensen die aan de onderkant van de maatschappij leefden. Een groot gezin, kampend met huurschulden, schonk hij een woning in de rijkere buurt.Er waren vrouwen die aan de uitspattingen van René zelfs een eigen woning overhielden. Zijn talrijke uitstapjes kostten hem dan ook een vermogen. Ook in het buitenland kreeg hij conflicten met de overheid. Koppigheid leidde tot processen, die ook handenvol geld kostten.
René hield ervan na een party nog even door te gaan. Strijk en zet dat hij dan te vinden was in zijn stamcafé van Dikke Miet te Aarle-Rixtel. In dat café kon een blind paard niets kapot maken, de glazen waren te vies om uit te drinken, zodat de meeste bezoekers alleen uit de fles dronken. Na een flinke hoeveelheid whisky presteerde René het elke keer weer met zijn snelle Jaguar toch heelhuids thuis te komen.Maar zelfs elke dag feesten wordt een sleur. Bovendien raak je snel door je geld heen. En langzamerhand bleven de profiteurs weg. Toch heb ik bewondering voor René’s levensvreugde, met of zonder geld. Dat kenmerkt de ware levensgenieter. Bovendien hield hij van een grap.

Op een van onze kroegentochten spraken wij over de Koninklijke Familie. René beweerde dat het net zulke mensen zijn als “jij en ik”. In dat geval moest het mogelijk zijn eens een praatje met hen te gaan maken. Wij stapten in zijn Jaguar en reden naar Paleis ’t Loo. De marechaussee aan de poort dacht kennelijk dat de auto van een kennis van de Koninklijke Familie was en wuifde ons zo maar door. Op het Paleis vatte men ons bezoek sportief op. Wij hebben de familie zelfs nog even gesproken en inderdaad, het zijn hele gewone mensen.

Uit privacy overwegingen is de werkelijke naam veranderd in René,
maar Helmonders weten precies om wie het gaat.
Dit verhaal werd in 1996 gepubliceerd door onze stamgast J.E. Mulder.
Deze ‘Gefundenes Fressen’ ontstond door vraag 46 gisteren in ’t WWWWW-spel.

Laatst stond de zus van Porcupine (a.k.a. Noud) bij de slager Hagelaar in de Beelstraat. Een mevrouw bestelt een bieflapje. “Sla er maar een keer op”, zei ze “dan wordt ie wat groter”. De anderen in de winkel keken elkaar aan, zo van
“wa’s dè vur un kakmadam”. De vrouw ging de winkel uit en een volgende vrouw bestelde onder andere 3 ons verse worst. “Trek er maar ne keer an, dan wordt ie wa langer”, zei die vrouw. Volop hilariteit in de zaak natuurlijk.

Jan de Vries (die van het log Schellevis in ‘Gefundenes Fressen’) mailde in juni:

Ik heb een voorliefde voor dure eau de toilettes. Behalve boeken en lekker eten is dat 1 van de geneugten des levens die ik mijzelf toesta. Een bijkomend voordeel is dat vrouwen nog wel eens een compliment willen maken als ze langs me lopen. En elk compliment is er 1; er zijn wel mooiere beesten die het van hun lokgeur moeten hebben. Elke zaterdag ga ik naar de markt, op de fiets, dus flink gesprenkeld om fris te blijven. Na een paar straten voelde ik dat er iemand aan mij wiel kleefde. Honderd meter, tweehonderd meter. Vanuit mijn ooghoek zag ik opeens in rap tempo een voorwiel, een stuur met zwaar beringde handen en het begin van een enorme bortspartij verschijnen. Het tafereeltje ontrolde zich tot een complete fiets, roze slippers, witte kuiten, blauwe aderen, legging, veel te klein groen hemdje, hartje op der arm getatoeëerd, verlopen kop, geblondeerde haren. Helmondse vrouw op fiets. Het creatuur glimlachte uitdagend naar me en zei: “Man, wa ruikte gij lekker, ik ben expres achter oe blijven rijen”. Op dat moment waren we aangekomen op het punt waar we linksaf moesten slaan naar de markt. In een reflex ging ik rechtsaf naar de dichtstbijzijnde supermarkt.

Beide anekdotes zijn waargebeurd! Het deed Porcupine (a.k.a. Noud) besluiten om ons dit logidee aan de hand te doen. In de winkel, op straat, in de kroeg en wie weet waar nog meer maak je onverwacht vaak de leukste voorvallen mee. ‘Wie met open oren en ogen door het leven gaat, heeft altijd iets te schrijven’ zo valt te lezen op de website van Jan de Vries. Laat de bezoekers van De weblog van Helmond meegenieten van iets leuks dat jij in Helmond meemaakte.
Waarschijnlijk en hopelijk overbodig: natuurlijk moeten de voorvallen, eventueel jaren terug, voorgevallen zijn. We gaan het heus niet controleren, we vertrouwen erop.

In deze ‘Gefundenes Fressen’ willen we je deelgenoot maken van onze beste e-mailervaring ooit. Een  gebruiker die er wezenlijk anders over denkt, moeten wij nog ontmoeten.

Wat is Gmail? – De gratis webmaildienst van de makers van Google.
Wat is Gmail? – Ruim 2 GB (je leest het goed) aan opslagruimte.
Wat is Gmail? – E-mail versturen en ontvangen tot ruim 10 MB.
Wat is Gmail? – Zeer gebruikersvriendelijk.
Wat is Gmail? – Bij elk bericht alle bijbehorende reacties.
Wat is Gmail? – Mailtje zoeken & vinden in enkele seconden zonder opbergen
Wat is Gmail? – Binnen 2 jaar, wat Google als zoekmachine al is, Numero Uno.

Zoek je meer informatie, nog meer voordelen of denk je dat het te mooi lijkt om waar te kunnen zijn, kijk bijvoorbeeld eens hier, hier, of hier.Gmail heeft echter 1 nadeel:je kunt het enkel en alleen krijgen op uitnodiging van een Gmail-gebruiker. Maar, elk nadeel heeft zijn voordeel: De weblog van Helmond heeft 36 uitnodigingen.Stuur een mailtje naar [email protected] en we sturen je er 1.Wat heeft deze log en Gmail met Helmond te maken? Niets. Maar dit kónden we jullie gewoon niet onthouden.Wat verdient De weblog van Helmond aan al deze reclame? Ook niets. Tenzij je het ziet in het kader van ‘Give to get’: Helmonders die via ons Gmail gingen gebruiken, zullen zich na jaren nog herinneren van wie zij hun account kregen.

Update vrijdag 24 juni:Zojuist heeft de veertiende Gmail-uitnodigingen het pand verlaten.
Update maandag 11 juli:We hebben er sinds eergisteren nog 11 over.
Laatste update, maandag 25 juli:De overgebleven Gmail-uitnodigingen zijn automatisch aangevuld tot 50. Dus…

De viskraam van firma De Beer op de Helmondse markt is een smeltkroes. Duits sprekende Chinese restauranthouders, Turken, Marokkanen en Helmonders die allemaal in hun moerstaal het hoogste woord voeren.

Een man vraagt om filet de salmon. “Hoeveel”? vraagt De Beer. “Une poind”.”Mag het ietsje meer zijn”?, zegt de visverkoper automatisch.Dat verstaat hij want die zin zit standaard in de cursus Nederlands die hij volgt. “Oui, oui,” zegt hij”Was kostet tseen kilo von dieze visch”?, vraagt een Chinees.”Vumfuntziepzig euro”, roept De Beer. De Chinees pingelt er vijf euro af.

Naast me vergaapt een oudere Helmonder zijn verstand aan de enorme sortering exotische vissen. “’t Is toch skön dè al die..je mense hier wônen,” zegt hij, “andurs zaate wij hiejer naw nog mi z’n alle ân de pietermannen en de schellevis. Gift meen ok mar zunneke vis.” Hij wijst op een diepgevroren barracuda. De visverkoper knikt, terwijl hij twee briefjes van vijftig aanneemt van een Chinese Duitser.”Je moet er wel mee uitkijken,” zegt hij grinnekend tegen zijn autochtone klant.”Da wittekik. Hà..nd op de portemonee mi die boitelaanders in de buurt”, zegt de man.”Nee, met die barracuda. Die is giftig en als je die niet goed klaarmaakt, dan kun je d’r goed ziek van worden,” antwoordt De Beer.
De Helmonder herstelt zich zonder een spier te vertrekken. “Ja, en die..je loi witte precies hoe da moet. Doe main toch mar twee skollekes.” En terwijl hij mij aankijkt: “Doalik in ’t penneke, lekker menneke…”

…. Geschreven door Jan de Vries, journalist bij Omroep Brabant, op 23 juli 2004

Met ingang van vandaag zullen we, in de nieuwe Categorie ‘Gefundenes Fressen’, onregelmatig korte, geinige, interessante of … weetjes over iets Helmonds plaatsen. Er is geen mogelijkheid voor reacties omdat er niets te reageren zal zijn (denken wij).Wat in ‘Gefundenes Fressen’ wordt aangeboden, is voor sommigen oude koek; daarom plaatsen wij het voor die anderen.

We starten dus met een luchtfoto van je woning, met dank aan de gemeente Helmond.Soms (afhankelijk van je woning) een wat vage, donkere, aantal jaar oude foto, maar toch: een luchtfoto van jouw Helmondse woning voor niks, nada, noppes.
Klik hier om snel de gewenste luchtfoto te bemachtigen.
Mócht je moeten inloggen: gebruikersnaam: web Wachtwoord kun je leeg laten. Bij de eventuele vraag naar je beeldschermresolutie kies je Autologon.
Omdat wij het een wat ongebruiksvriendelijke site vinden, volgt nu onze stapsgewijze instruktie om de gewenste foto het snelst boven water te krijgen (er vanuit gegaan dat je de tweede link gebruikte).
1. Linksonder bij ‘Kies een zoekingang.’ selecteer je ‘Adressen’.
2. Daarna selecteer je de straat waarin je woont.
3. Vervolgens slecteer je je huisnummer.
4. Daarna klik je op “Zoek’.
5. Dan verschijnt rechtsonder je straatnaam met huisnummer en boven verschijnt
5.  een getekend overzichtskaartje van je woning en directe omgeving.
6. Druk op F11 om je hele beeldscherm te gebruiken.
7. Rechtsboven vink je dan ‘Luchtfoto’s’ aan.
Et voilà!Links staan nog een aantal functies (zoals inzoomen) die je al dan niet kunt gebruiken.Opslaan van de betreffende foto: klik op de foto met je rechter muiskop, selecteer ‘Afbeelding opslaan als…’. Let op waar je hem bewaard.

Ter illustratie deze verkleinde luchtfoto van Huize d’n Herd.

Update op 31 maart 2007:
Omdat er sinds we het bovenstaande schreven, het e.e.a. is veranderd, uitgebreid (ondermeer met de Bomenkaart, Papierophaalschema en Strooiroutes) en veel gebruiksvriendelijker is gemaakt, konden we het merendeel van de tekst doorstrepen.