Het clubicoon is opgegroeid in de Heistraat. Op 1 augustus 1970 keerde hij vanuit Australië terug naar Nederland. Op zondag 5 augustus was hij al toeschouwer bij Helmond Sport. Leo beleefde de wedstrijden intens en stond hard te schreeuwen vanaf de tribune. Dit deed hij iedere match. 3 Maanden erna kreeg hij het aanbod steward te worden. “We maken hem steward, dan houdt ie voortaan zinne kop dicht!” De clubman kan er smakelijk om lachen.

Zijn loopbaan als steward bij Helmond Sport kreeg een vervolg. Inmiddels heeft hij van iedere plek binnen het stadion de sleutel behalve van de kluis, grapt hij. Leo is een manusje van alles binnen de club. Hij haalt de post op, doet de boodschappen, heeft in het verleden de netten opgehangen en de lijnen gekalkt. Het mooiste werk om te doen vond hij de jeugdspelertjes ophalen en naar huis brengen. Hij genoot vooral van de categorie 14-15 jaar. De Helmonder wiens hart rood/zwart kleurt, heeft veel zelfspot en maakte dan grapjes. De voetballertjes stonden bijna te smeken dat Leo de keer erop weer hun chauffeur zou zijn.

In die tijd maakte de clubman lange dagen, hij werkte bij Raymakers in de textiel. Hij werkte er van 1972 tot en met 1996. Daar begon hij om 5 uur in de ochtend, na zijn werk deed hij dan het vrijwilligerswerk voor de club. Leo kwam vaak pas om kwart voor 10 in de avond thuis.

Toeval speelt in het leven van de Helmonder een grote rol. Zo was zijn grootvader geboren op 31 december 1836, Leo werd geboren op 31 december 1936. Na de geboorte van zijn dochter in 1962 belde hij zijn moeder op dat die voortaan een Yvonne binnen de familie had en wat denk je? Op dezelfde dag was zijn zus moeder geworden van een dochter. En welke naam had die dochter?……. Yvonne. Een leuk voetbalfeitje is dat Leo bij Sint Leonardus heeft gevoetbald als opkomende rechtsback die goed kon verdedigen. Wat blijkt nu? Berry van Aerle is een ver familielid van hem en wat had die voor positie in het veld? Juist ja!
De familiemens praat met veel liefde over zijn moeder. Zij gaf de kinderen normen en waarden mee zoals je dienstbaar opstellen aan de samenleving. Ook heerste er veel humor binnen de familie. Leo en zijn dochters woonden bij haar in en toen ze in 1981 overleed was het voor zijn kinderen alsof hun moeder overleed.

Voor Leo is het sportieve hoogtepunt de promotie naar de eredivisie tegen Veendam. Er werd volop gefeest en het eindigde bij Hotel West End. Het was een lange dag en Leo kwam kwart voor 2 in de nacht thuis. Leo vindt het jammer dat ze dit kampioensteam niet in tact hebben gehouden en veel spelers van buitenaf haalden. Jan Notermans vond hij een uitstekende trainer en Jos Lacroix een fantastische speler.
Een ander hoogtepunt was de bekerfinale tegen FC Utrecht in 1985. Leo had mee gemogen maar dat was niet mogelijk omdat een dag erna zijn dochter trouwde. Als Helmond Sport had gewonnen had het mogen deelnemen aan de Europa Cup 2 en gespeeld tegen Dynamo Kiev, de latere bokaalwinnaar.

Het clubicoon heeft ook achter de kassa gestaan om entreekaartjes te verkopen. Een grappige anekdote is dat het tweede elftal van Helmond Sport vriendschappelijk tegen een Turkse ploeg speelde. De Turkse gastarbeiders die in West-Europa werkten kwamen van heinde en verre om de wedstrijd te bekijken. Het kaartje kostte 10 gulden en er kwamen zoveel toeschouwers dat Leo het achter de toonbank niet meer bij kon houden en de tientjes voortaan op de grond smeet. De hele vloer lag vol, kortom tientjesregen! Na de verkoop raapte hij het geld bij elkaar en toen bleek het een aardige recette te hebben opgeleverd.

Leo heeft het afgelopen seizoen een mindere tijd gehad. Als Helmond Sport verliest heeft hij geen goeie dag en is hij flink humeurig. En wat denk je? Dit seizoen stonden ze even onderaan maar hebben op de ranglijst de weg naar boven weer gevonden. De man met het rood/zwarte bloed ziet echter lichtpuntjes. “Dit jaar hebben ze een beter team dan het afgelopen seizoen”.
De clubman woont op een steenworp afstand van het stadion. Helmond Sport is voor Leo een manier van leven. Het is voor hem een soort familie. Hij kan met iedereen goed opschieten. Zo roemt hij Antoine Beije en Sam Strijbosch, beiden werken bij de administratie. “Een ideaal koppel, zij zijn goed op elkaar ingewerkt”.

Tot slot vertelt hij het verhaal dat hij als kassier recht had op 7 gulden per keer. Leo hoefde het geld niet en stopte het terug in de clubkas.

Leo van Aerle, een icoon die denkt in clubliefde.

John van Lierop maakte de foto’s.