De oud-Rotterdammer was verdedigende middenvelder. Zijn sterke punten waren een goed overzicht, mentaal sterk en een groot loopvermogen. Hij zou na zijn voetballoopbaan teruggaan naar Rotterdam. Toen hij echter zag hoezeer de havenstad veranderd was besloot hij in Helmond te blijven wonen. Het gezin was in hun bestaan meer dan 20 keer verhuisd en wilde de 2 dochters vastigheid geven. Jan woonde in de Kortenaerstraat (Helmond Oost) en in de Rijpelberg vlakbij het terrein van Rood Wit ’62. Nu woont hij in een flat in Helmond Noord. De oud-speler vindt het fijn om in Helmond te wonen. “Het is dorps met de voordelen van een stad.” Jan heeft nog gewerkt bij de griffie van het kantongerecht in Helmond. Hij kwam hier terecht na een tip van de penningmeester van Rood Wit ’62. “Leuk werk! Je zag er veel verschillende mensen en er was altijd wel wat te doen.” Nadat die locatie in Helmond werd gesloten, ging hij werken als bode bij het kantongerecht in Eindhoven.

Zijn gezin is zijn basis. Jan kreeg op zijn 16de verkering met zijn vrouw en ze waren bijna 45 jaar getrouwd. Toen zijn echtgenote ziek werd nam Jan ontslag als bode en verzorgde haar tot aan haar dood. “We wisten precies wat we aan elkaar hadden. We hoefden slechts 1 blik met elkaar te wisselen en begrepen exact van elkaar wat we bedoelden.” Er staat een zilveren schoen op de vensterbank. Is dat een voetbaltrofee? Nee, het is nog mooier. Het betreft de voetbalschoen van de bekerwedstrijd tegen FC Utrecht, de laatste schoen die Jan als speler droeg. Zijn vrouw heeft die zilver geschilderd. Ontzettend authentiek. “De veters zijn nog gestrikt en de modder zit er nog aan!”

Helmond Sport is nog steeds zijn favoriete eerste divisieclub. Buiten coronatijd zit hij om de 2 weken op de eretribune. Verder is hij goed bevriend met Eric Clynk, het hoofd van de jeugdopleiding, waarmee hij regelmatig gaat golfen.

De bekerfinale was een prachtige afsluiting van zijn loopbaan. Het werd bijna nog mooier. René van Tilburg kreeg op het einde van de wedstrijd een grote schietkans maar raakte de bal compleet verkeerd. Zonde! Saillant detail is dat Jan de wedstrijd speelde met een hernia. Op het einde van zijn voetballeven had de oud-speler namelijk veel last van rugklachten. Tijdens de rust moest hij daarom in de kleedkamer blijven lopen anders kwam hij niet meer overeind.

Jan werd voetbaltrainer, hij begon deze loopbaan in 1985 bij Rood Wit ’62 en beëindigde er die in 2007. “De cirkel was rond.” Verder was hij in de tussenperiode ook coach van onder anderen HVV Helmond en Mierlo-Hout. Bij de laatste kreeg hij bij zijn afscheid als blijk van waardering een tekening waarop hij afgebeeld staat als speler van Tampa Bay Rowdies (Florida). Jan werd verscheidene malen kampioen. Een leuk weetje is dat het 1ste, 2de en 3de elftal van Rood Wit in 1 seizoen kampioen werden. Jan had hier als trainer een groot aandeel in.

De oud-speler is geboren in 1948 en maakte deel uit van de gouden lichting. Het straatvoetbal vormde hiervoor de bakermat. “Daar krijg je balgevoel van, men wordt er fysiek wendbaar door en mentaal sterk.” Jan speelde van zijn 10de tot en met zijn 28ste bij Sparta in Rotterdam. De Spartanen waren begin jaren zeventig zelfs een Angstgegner voor de Europese top. Zo won het in 1974 met 0-1 van Barcelona met ene Johan Cruyff in de gelederen.

Jan heeft ook in de Verenigde Staten gevoetbald. Hij heeft er tegen de grootsten van de aarde gespeeld zoals Pelé, George Best, Franz Beckenbauer en Willem van Hanegem. “Amerika was de mooiste tijd van mijn leven. Zo heb ik ook bij Phoenix Inferno in Arizona gespeeld. Je weet niet hoe mooi een woestijn is in bloei.”
Jan is muziekliefhebber en met name fan van The Rolling Stones. Wat blijkt? De bandleden hebben eens in de VS een wedstrijd bezocht waarin Jan meespeelde. Het leven in de Verenigde Staten beviel de familie Van der Veen zo goed dat ze er zelfs wilden blijven wonen. Het gezin had de benodigde greencard al binnen. Een overlijdensgeval binnen de familie gooide roet in het eten. Ze vertrokken naar Nederland en zijn vrouw kreeg er heimwee. Toen besloot het gezin Van der Veen alsnog in Nederland te blijven wonen.

De oud-Spartaan had bijna een toptransfer gemaakt. Ajax wou hem hebben maar het bestuur van Sparta vroeg een te hoge transfersom. Toen kozen de Amsterdammers voor een ander. “Jammer, want dan was ik waarschijnlijk ook in aanmerking gekomen voor Oranje.”

Op de vraag of humor een must is binnen de voetbalwereld antwoordt hij resoluut ja. “Anders eindig je dood in een hoekie.” Hij voegt de daad bij het woord en vertelt een anekdote. De verdedigende middenvelder zat in de kleedkamer altijd tussen Hans Meeuwsen en Hans Vincent. Jan als oer-Rotterdammer kon hun Helmondse dialect niet verstaan. “Ik dacht ooit bij mezelf, waar hebben jullie het over?” De oud-speler had mooie voetbalschoenen van Nike. Meeuwsen vond ze zo prachtig dat hij aan Jan vroeg of hij ze in mocht lopen. Dat mocht hij maar Meeuwsen had zulke kromme voeten dat ze Jan daarna helemaal niet meer paste. De verdedigende middenvelder reageerde hierop kort maar duidelijk. “Hans, ik kan er niets meer mee doen. Hou ze maar.” Jan moet er nog om lachen.

De oud-trainer was graag coach betaald voetbal geworden. Hij was reeds begonnen met deze cursus en zat in de lichting Adrie Koster. Hij kreeg een baan bij de Tweka in Nuenen waar hij werkte als logistiek medewerker. Hij zou een jaar met de cursus stoppen. Hoe je het wendt of keert, Jan moest ook een gezin onderhouden. Helaas is hij er daarna nooit meer aan begonnen. Jan heeft daar nu nog spijt van. Voetbal blijft zijn levensadem.

De eerste 3 foto’s door John van Lierop.