Weet u dat ik in de eerste alinea van deze column meer dan 10 verwensingen, uitdrukkingen en gezegdes heb gebruikt die te maken hebben met ziektes en aandoeningen? Helmonders zijn creatief in het beledigen van anderen. Onze neiging om er flink op los te schelden met de meest dodelijke ziektes, lichamelijke aandoeningen en geestelijke afwijkingen is iets waar wij met onze grauwte smoel ook een beetje uniek in zijn. In andere landen en regio’s gebruiken ze hiervoor liever geslachtsdelen en uitwerpselen of zijn God en het oudste beroep ter wereld populair, maar bij ons kan iemand de tering krijgen of noemen we een stadsgenoot die een bril draagt een skele wiewaw. Zelfs als iets helemaal goed is worden er aandoeningen bijgehaald (dé klopt as unne zwerrende vinger, du allein nie zo zér).

Nou kun je stellen dat het hier alleen maar om woorden gaat die bijna niemand meer kent en de meeste van ons niet meer met iets ernstigs associëren. Als we ons na vier weken in quarantaine de pleuris vervelen realiseren we ons immers niet dat we daarmee een vergelijking maken met een borstvliesontsteking.

Toch worden verwensingen met ziektes door veel mensen ook als schokkend, kwetsend en confronterend ervaren. Zo krijg ik en velen met mij een hartverzakking en boikping als mensen het K….woord gebruiken.
In een tijd vol angst en verdriet zou ik daarom alle Helmonders willen adviseren om te stoppen met deze typische gewoonte. Het is niet wat je overkomt dat je leven vormt, maar hoe je er mee omgaat. We hebben een grote bakkes maar ook een klein hartje. Dus laten we ons gezond verstand gaan gebruiken en elkaar met de hand op dat hart beloven dat we de komende maanden iedereen een warm hart toedragen en ondanks die 1 ½ meter afstand hartstikke lief zijn voor elkaar. Want samen kunnen we ook de verzieking van onze taal verslaan!. 

Theo Manders
Raadslid VVD