Politiek moet je volgens mij ook vanuit je idealen en passie bedrijven. Weten wat je drijft.
Ook hier heb ik de laatste tijd veel over nagedacht. Over het raadswerk wordt nogal eens licht gedacht maar het vergt echt nogal wat van je. Maar het vraagt zeker ook veel van je directe naasten. Tenminste als ik mijn eigen ervaring laat spreken. Ik heb echt moeite om me door alle ambtelijke stukken heen te worstelen, eindeloze vergaderingen bij te wonen, met politiek geneuzel en waarbij we het vaak meer over processen hebben dan over de inhoud of het uiteindelijk genomen besluit. Dit is mijn eerste raadsperiode en misschien ben ik nog een leek, maar volgens mij zou dat allemaal veel beter kunnen. Hier haal ik in ieder geval niet mijn energie uit die ik nodig heb voor mijn taak als volksvertegenwoordiger. Mijn energie haal ik uit mijn idealen, passie en mijn drijfveren om mijn doel te verwezenlijken. Namelijk een betere wereld realiseren voor iedereen. Niet voor maar met elkaar. Niet voor mezelf maar voor de stad. Mijn energie krijg ik dan ook op straat, door de gesprekken met mensen, door aan tafel te gaan bij de Soepbus, op de koffie te gaan bij het repaircafé, een goed gesprek met een bevlogen buurtbeheerder of jongerenopbouwwerker, etc. Zonder mijn idealen en passie zou ik het in de politiek in ieder geval niet volhouden en er veel andere dingen niet voor kunnen opofferen.

Toen ik onlangs het artikel in het ED van oud-burgemeester Jacobs en zijn politieke praatgroep las, dacht ik eerst dat het een grap was, een bericht van De Speld, maar helaas was het bittere ernst. Een praatgroep van notabene poltitiek oudgedienden die “vernieuwing” in de politiek willen.
Het hele artikel (te lezen in de digitale krant) opent met deze zin “Fons Jacobs neemt geen blad voor de mond” en laat ik dat nu ook maar niet doen dan.
Voor mij roept het artikel meteen een gevoel van “de lange arm” op. Geen “vernieuwing” maar juist oudgedienden die het niet los kunnen laten en invloed en macht willen blijven uitoefenen. Zij vertegenwoordigen voor mij nog steeds de politiek die vele mensen het vertrouwen deed verliezen. Waarbij het vooral om eigenbelang gaat, waarbij politieke spelletjes de boventoon voeren allemaal ten koste van het algemeen belang. De politiek van oude-jongens-krentenbrood waarbij steeds dezelfde personen (b.v. in besturen) in onze stad de dienst uitmaken. De uitspraak van Fons Jacobs “Ik zit in een politieke praatgroep en daarin leeft grote ontevredenheid over de kwaliteit van dit gemeentebestuur” is dan ook zeker te begrijpen. Want dit gemeentebestuur heeft een begin gemaakt om het besturen zoals deze oudgedienden jarenlang gewend waren de rug toe te keren. Dit gemeentebestuur bestuurt met een visie en gezamenlijke doelen, waarbij de onderlinge verhoudingen goed zijn, afspraken worden nagekomen, samengewerkt wordt (tussen wethouders maar ook door oppositie en coalitie), van onderaf i.p.v. bovenaf, waarbij iedereen een kans moet krijgen en waarbij het niet uitmaakt wie je wel of niet kent. Oftewel je hoeft niet tot de “elite” van de stad te behoren om mee te mogen praten of in een bestuur plaats te nemen. Plaats geven aan gepassioneerde Helmonders die niet voor de titel maar voor hun idealen gaan. Dat is vernieuwing! En dat juist deze oudgedienden zoveel kritiek hebben op deze vernieuwing zegt voor mij veel. Ik ben dan ook bang dat de nieuwe op te richten partij uit jonge ‘klonen’ van deze oudgedienden zal bestaan. Dat deze “vernieuwing” alleen nieuwe, jonge gezichten betreft die ondanks digitale input het algemeen belang nog steeds ondergeschikt zullen maken aan het politieke belang. Waarbij status belangrijker is dan idealen met bijbehorende passie. Op dat soort “vernieuwing” zit volgens mij niemand te wachten. Daarom lijkt het me beter als Fons en kornuiten hun tijd nuttiger gaan besteden dan dit gemeentebestuur de les te leren. Zoals een grondige analyse maken van de afgelopen bestuursperioden waarin ze zelf aan het roer stonden. Misschien komen ze dan tot de conclusie dat het beter is om los te laten, afstand te nemen, die lange arm in te trekken en plaats te maken voor Helmonders met echte idealen!

Lonneke Maráczi
Fractievoorzitter SP