2reacties

Maráczi: “Mijn” Hortensiapark

Dit jaar is het vijftig jaar geleden dat mijn ouders van de Molstraat naar de Hortensialaan verhuisden. Ik was toen een paar maanden oud en heb er tot mijn 22ste gewoond. In 1998 hebben mijn vriend en ik het huis van mijn ouders gekocht en sindsdien woon ik weer op mijn oude vertrouwde stekkie aan het Hortensiapark.

Heel wat uurtjes heb ik samen met mijn zusjes en onze straat- en buurtgenootjes in het park vertoefd. Verstoppertje spelen, landjepik, elastieken, touwtje springen, rolschaatsen en in de winter waren we allemaal op de schaatsvijver te vinden. Toen we wat ouder werden was het park natuurlijk de ideale plek om wat rond te hangen, met je vriendjes te zoenen en je eerste sigaretjes te roken. En op de St. Jan mavo was het uitzicht op het dierenpark een welkome afleiding voor de saaie lessen.

Het park heeft in de loop der jaren een aantal metamorfoses ondergaan. De vijver liep vroeger onder het bruggetje door tot achter de school. Aan de Narcissenstraat was er een verhard gedeelte met wat speelrekken, bankjes en een zandbak. Ook aan de vijver was er een verhard gedeelte met traptredes en een hekje. Aan de zijde van de Weth. van Wellaan stonden houten banken en een aantal bloembakken. Dat is ondertussen allemaal vervangen door beplanting en gras. Het hertenkamp is uitgegroeid tot een heus dierenpark met diverse dieren. De wallaby’s zijn mijn favorieten. Prachtig om te zien hoe zo’n kleintje opeens met zijn kopje uit de buidel van moeder tevoorschijn komt.

Het is al weer twintig jaar geleden dat de St. Jozef Gedachtenis kapel herbouwd werd in het Hortensiapark. Het monument “Sint-Joris en de draak” staat inmiddels ook al tien jaar op een prominente plek in het park te pronken. Een prachtige, indrukwekkende plek waar ook de jaarlijkse dodenherdenking op 4 mei plaatsvindt.

Maar er is nog iets veranderd, het is niet meer de speelplek zoals wij die vroeger kenden. De kinderen die nu in onze straat wonen kun je op één hand tellen en de spelletjes die wij speelden zijn natuurlijk ook niet meer van deze tijd. Begrijpelijk dus, maar ik blijf het toch jammer vinden dat het buiten spelen, zoals wij dat vroeger kenden, uit het straatbeeld is verdwenen. Wel wordt er de laatste jaren in de zomermaanden volop gevist aan de vijver. Officieel alleen toegestaan voor jongeren tot 14 jaar met 1 hengel en dat mag geen werphengel zijn. Helaas worden deze regels niet nageleefd met alle gevolgen van dien. Regelmatig moet er weer een eend of gans bevrijd worden van een angel of vislijn en blijft er een hoop afval liggen. Triest om te zien dat er door sommigen zo respectloos met de natuur wordt omgegaan en de dieren er vooral onder lijden.

Het park mag dan in de afgelopen 50 jaar wat veranderd zijn maar voor mij is het nog steeds één van de het mooiste plekken van Helmond. “Mijn” Hortensiapark waar ik mijn jeugd heb doorgebracht en waar ik oud hoop te worden.

Lonneke Maráczi
Raadslid SP