26reacties

Maráczi: Vluchtelingenprobleem?

Afgelopen week stonden er 2 veelzeggende krantenkoppen in het Eindhovens Dagblad
03-12-2014: Dubbel aantal vluchtelingen naar Helmond
06-12-2014: Is er nog plaats in de herberg?

De Rijksoverheid bepaalt elk half jaar hoeveel asielzoekers die een verblijfsvergunning hebben gekregen gemeenten moeten huisvesten. In de Prestatieafspraken 2008 – 2015
De gezamenlijke Helmondse woningcorporaties – de gemeente Helmond is dit dan ook als volgt opgenomen: – het voldoen aan de landelijke taakstelling opvang asielzoekers verdeeld naar rato van het woningbezit per 1 januari van het betreffende jaar.

Door de vele brandhaarden in de wereld neemt de instroom van asielzoekers toe. Met als gevolg dat bovengenoemde taakstelling voor gemeenten ook toeneemt. Voor Helmond betekent dit de huisvesting van 92 asielzoekers met verblijfsvergunning vóór 1 juli 2015. De toename blijkt ook uit de cijfers van 2014. Toen betrof de taakstelling opvang asielzoekers in Helmond voor de eerste helft van het jaar 34 en 49 voor de laatste helft van het jaar. Een totaal van 83 asielzoekers voor 2014.

Een eerste reactie “waar laten we al die mensen?” vind ik dan ook niet vreemd. De toename zal zeker wel problemen met zich meebrengen, maar wat ik wel vreemd vind is dat hierbij helemaal voorbij gegaan wordt aan de mensen die het hier betreft. De vluchteling die gedwongen huis en haard heeft moeten verlaten.
Asielzoeker, vluchteling, vreemdeling zijn tegenwoordig allemaal beladen woorden.
Toen mijn vader tijdens de Hongaarse opstand in 1956 vluchtte en in Helmond belandde, werd hij hier met open armen ontvangen. Hij was moe, ontredderd, in een vreemd land waarin hij niemand kon verstaan, maar voelde zich welkom. Er was begrip voor zijn situatie. In Helmond kreeg hij de nodige hulp en opvang, zoals een kosthuis en werk. Hierdoor is het hem gelukt om te integreren en hier een nieuw bestaan op te bouwen. Wat ondanks alle hulp en goede opvang zeker niet makkelijk is geweest. Ook mijn vader droeg, zoals alle vluchtelingen, een verleden met zich mee.

Het jaar 1956 is natuurlijk niet te vergelijken met 2014. Toen was de omvang van de vluchtelingenproblematiek peanuts vergeleken met nu. Het moge duidelijk zijn dat we niet onbeperkt mensen kunnen opnemen. Ook voor de SP gaan hier allerlei stappen aan vooraf. Zoals inzetten op het verminderen van misstanden in de wereld, waardoor minder mensen hun land moeten ontvluchten. En waar mogelijk het opvangen van asielzoekers in de regio waar ze vandaan komen. Maar ook met deze stappen is het niet te voorkomen dat asielzoekers Nederland binnenkomen. Deze asielzoekers hebben altijd recht op humane opvang. In internationale verdragen is vastgelegd dat vluchtelingen recht hebben op bescherming tegen vervolging, terreur of oorlog. De asielprocedure moet snel, zorgvuldig en duidelijk zijn. Wie mag blijven, moet zo snel mogelijk inburgeren. Wie niet mag blijven, moet het land verlaten.

De 92 asielzoekers die in Helmond gehuisvest gaan worden hebben de (strenge) asielprocedure doorlopen en hebben een verblijfsvergunning gekregen. Vluchtelingen die al een hele geschiedenis achter zich hebben. Waarschijnlijk de meest vreselijke dingen hebben meegemaakt en zeker niet met economische vluchtelingen uit het verleden vergeleken mogen worden. Door al onze eigen problemen zoals werkloosheid, woningtekort, zorgen om onze ouderen, etc. gaan we hier helemaal aan voorbij.
Deze vluchtelingen worden dan ook veelal als een bedreiging van onze welvaart gezien en krijgen vaak de schuld van onze problemen.

Maar is dit terecht? Zouden we zonder deze vluchtelingen geen geprivatiseerd zorgstelsel hebben of de grote veranderingen in de jeugdzorg? Misschien toch wat vragen om eens bij stil te staan.

Ik wil hiermee de toenemende stroom vluchtelingen, met alle maatschappelijke problemen van dien, niet bagatelliseren. Maar ik wil ook niet aan het feit voorbij gaan dat we niet over cijfers en aantallen spreken maar over (getraumatiseerde) mensen van vlees en bloed.
Ook daar mogen we in Helmond wel eens wat meer aandacht aan besteden.
Eigenlijk zouden we trots moeten zijn dat we in Helmond, een onbeduidend plekje op de aardbol, een veilige haven kunnen bieden in deze wereld vol geweld en terreur.
Een mooie Kerstgedachte, toch?

Lonneke Maráczi
Raadslid SP