Bezuinigen… maar toch zeker niet op onszelf?

‘We zitten nog midden in de gevolgen van de crisis. We zullen met zijn allen een steentje bij moeten dragen. De kloof tussen burger en politiek moet verkleind worden!’ U zult deze woorden ongetwijfeld al vaak gehoord hebben uit de mond van politieke partijen. In Helmond is dat niet anders. Een kleine greep uit enkele Helmondse verkiezingsprogramma’s:

• PvdA: ‘Ondanks enkele lichtpuntjes zit onze economie nog in een crisis. De wereld verandert, en de overheid en burgers zullen een stapje terug moeten doen.’
• VVD: ‘Het gemeentebestuur moet sober en doelmatig met haar middelen omgaan.’
• CDA: ‘De economische crisis heeft veel onzekerheid gebracht. De afgelopen jaren hebben veel mensen het vertrouwen verloren. In bestuurders en bankiers, politici en managers – en in elkaar.’Lees verder »

Als inwoner van Brouwhuis/Rijpelberg ontvang ook ik met de regelmaat van de klok (compliment!) ons wijkblad De Corridor. En, geloof het of niet, elk exemplaar wordt door mijn man en mij van voor naar achter gelezen.
Twee van de vaste rubrieken in ons wijkblad worden met bijzondere aandacht gelezen en hebben vaak elementen in zich waarmee onze fractie politiek gezien iets kan of moet.

Als eerste wil ik noemen de maandelijkse column van PINNIG. Met tomeloze inzet houdt de schrijver ons keer op keer een spiegel voor. Scherp, recht voor de raap en getuigend van een grote mate van betrokkenheid bij het wel en wee van onze wijken. Vaak ook omdat het gewoon klopt! De column van februari liegt er opnieuw niet om!
Lees verder »

Ook al ben je maar een beetje geïnteresseerd in lokale politiek dan weet je dat de campagne voor de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen al weken geleden is gestart. In tegenstelling tot wat misschien officieel geldt als campagneperiode, zeg maar de periode vanaf nu tot en met 19 maart, hebben “kenners” al sinds de begrotingsbehandelingen in november 2013 de nodige schermutselingen gezien en gelezen in heel veel media. Oude posities zijn verlaten, nieuwe zijn ingenomen en voor het oog lijkt er wat veranderd te zijn. De gezichten zijn veelal hetzelfde gebleven. Nu gaat het officieel beginnen. De campagne!Lees verder »

Het is geen gewoonte, maar deze column wordt toch wat persoonlijker!
Afgelopen week was een drukke week. Maar ondanks deze drukte werd de combinatie van mijn dagelijkse, politieke en vrijwillige werkzaamheden en de opeenstapeling van verschillende emoties een hele bijzondere week die eindigde met een positief gevoel.

Maandagavond was er de bijzondere raadsvergadering. Nadat zowat het hele weekend in het teken had gestaan van de op de vrijdag daarvoor ontvangen rapporten van BDO, volgde maandagavond het debat. En hoewel de discussie rondom integriteit zich vooral richtte op één persoon, heb ik het meer ervaren als een proces waar we als hele gemeenteraad en college lering uit moeten trekken.Lees verder »

Op de agenda van de eerstvolgende raadsvergadering, dinsdag 5 november, staat weer eens een Houts onderwerp: De Geseldonk.
Het ligt in de bedoeling om van De Geseldonk een bloeiende wijkaccommodatie te maken waar de jonge, maar ook oudere wijkbewoner zich in de toekomst thuis gaat voelen. Na een grondige renovatie zal de gemeente het beheer weer op zich gaan nemen nadat het jarenlang zelfstandig is gerund door een commerciële uitbater.
Het heeft lange tijd geduurd maar naar het schijnt zijn er voldoende initiatieven in de wijk die het rechtvaardigen deze stap te zetten in de ontwikkeling naar een eigen wijkaccomodatie en met voldoende uitzicht op nog andere voorzieningen zoals Westwijzer, de brede school.
Lees verder »

Medio 2006 waren er in Nederland naar schatting 150.000 scootmobielen. In 2009 waren dit er 250.000 tot 300.000. Naar verwachting stijgt dit aantal naar 600.000 in 2030. Dat blijkt uit onderzoek van Consument en Veiligheid.
Scootmobielen zijn bedoeld als oplossing. Een oplossing voor het vervoerprobleem van mensen met een beperking. En gelukkig zijn ze dat ook: een oplossing. Maar het aantal scootmobielen is zo explosief toegenomen dat een keerzijde in beeld komt. Waar laat je ze allemaal?
Er is nog een ander probleem. Scootmobielen worden gezien als een mogelijk brandgevaarlijk object. De veiligheidsregio Haaglanden heeft een handreiking voor beheerders en gebruikers geschreven. Citaat:

“Een scootmobiel is een mogelijke ontstekingsbron met brandgevaar. Bij brand levert de scootmobiel een hoog brandvermogen en is een directe bedreiging voor bewoners. Daarnaast geeft de brand een aanzienlijke (giftige) rookproductie die veilig vluchten kan belemmeren.”

Lees verder »

‘We gaan samenwerken met de Peelgemeenten’. Anders samenwerken, ‘6.1’ samenwerken! Dat is de strekking van de notitie die onlangs werd besproken in de commissievergadering van de gemeenteraad. De notitie is nogal positief geschreven en, buiten een opmerking ‘dat er wel rekening gehouden moet worden met de uitwerking’ was er afgelopen maandag maar één partij die kritische opmerkingen maakte, die van ons, natuurlijk. Terecht? Ja, wij vinden van wel.

Natuurlijk zijn we als SP voor samenwerking. Als we elkaar als gemeenten kunnen helpen, dan moeten we dat niet nalaten. We doen dat in de Peel ook al op verschillende gebieden bijv. op het gebied van zorg en werk. Nu wordt voorgesteld hier een forse stap verder in te gaan.
Als SP hebben we behoorlijk wat vraagtekens bij dit advies. Vragen zoals ‘wat betekent deze samenwerking voor onze democratische uitgangspunten? Hoe gaan we besluiten nemen? Welke  samenwerkingsvorm gaan we kiezen? Gaan we een nieuwe organisatie inrichten? Wat betekent dit voor het betrokken personeel? Hoe ziet het proces van planontwikkeling  en besluitvorming er de komende maanden uit? ’
We vragen ons ook af of we niet te snel willen gaan.  Al voor de zomervakantie wil men de knoop doorgehakt hebben terwijl eind maart het advies pas bekendgemaakt is. Geen geringe opgave als alle 6 gemeenteraden hier afzonderlijk over moeten besluiten. Waarom deze haast? Is het niet beter te kiezen voor zorgvuldigheid boven snelheid?
Als samenwerken straks gevolgen heeft voor de zeggenschap van de raad over bepaalde dossiers lijkt het ons verstandig zo’n besluit eerst voor te leggen aan de inwoners of op z’n minst uitleggen waarom deze samenwerking nodig is. Welke voor- en nadelen kleven hieraan en wat zijn de gevolgen ervan voor de lokale democratie?

Onlangs lazen wij nog over het beëindigen van de nauwe samenwerking tussen de gemeenten Asten en Someren. De berichten die ons daarover bereikten waren niet positief en erg lijkt veel geld over de balk gegooid.  Vooraf inzichtelijk maken welke indirecte kosten met de samenwerking gepaard gaan lijkt, alweer, een wijze les.
Hamvraag lijkt te gaan worden: hoe gaat besluitvorming in de toekomst tot stand komen? Willen we als gemeente zelf maximale zeggenschap blijven behouden, dan kiezen we voor tragere besluiten. Of gaan we voor het overdragen van bevoegdheden zoals bijvoorbeeld nu bij het SRE, en daarmee minder democratie. Wat is het belangrijkst?

Wat de SP betreft is het democratisch gehalte het belangrijkste. Wij zijn volksvertegenwoordigers van Helmond, gekozen door onze inwoners. Op het moment dat wij op belangrijke onderwerpen (jeugdzorg, AWBZ, participatiewet) de zeggenschap uit handen geven, dan kunnen wij die rol moeilijker waarmaken. Wij zijn daar geen voorstander van. Wij zien samenwerking vooral als nuttig op het gebied van de uitvoering. Je maakt als raad van Helmond beleid, kijkt om je heen en ziet dat bijvoorbeeld Deurne hetzelfde beleid heeft. Dan zeg je tegen elkaar: we willen allebei hetzelfde, laten we het samen doen!

Nathalie van der Zanden
Raadslid

De laatste weken stond het Eindhovens Dagblad er weer vol van ‘overlast en vandalisme in onze stad’. Dit onderwerp dat veel wordt genoemd in vette krantenkoppen, leidt ook vaak tot grove en kwetsende reacties die we in de krant, maar ook op internet kunnen lezen.
De krantenkoppen logen er weer niet om: “Bewoners Kasteel-Noord klagen over overlast”, De Wissen voert pasjes in voor avondzwemmen vanwege overlast”, “Ook in bieb Helmond overlast allochtone jeugd”.

Laat ik duidelijk zijn, ik ben tegen elke vorm van vandalisme en overlast en voor het straffen van de verantwoordelijken. Ook ontken ik niet dat er op dit gebied iets fundamenteels mis is in onze huidige samenleving. Maar tegelijkertijd ben ik ook tegen het ongefundeerd beschuldigen en het roepen zonder feitenkennis.

Maar er is ook iets anders aan de hand waar ik mij op dit moment kwaad over maak. Regerende partijen die tijdens de verkiezingen kwamen met leuzen die een harde aanpak beloven als het gaat om criminaliteit en overlastbestrijding, zorgen er tegelijkertijd voor dat handhaving van de openbare orde en veiligheid onder grote personele en financiële druk komen te staan. Want is het niet zo dat de politie vanwege bureaucratie en regelzucht onvoldoende toekomt aan haar primaire taak: het handhaven van de openbare orde en veiligheid in wijken en buurten?
Op gemeentelijk niveau doen we er nog een schepje bovenop. Onder anderen door het sluiten van wijk- (jeugd-)accommodaties wordt de controle over een aantal jongerengroepen en de communicatie bemoeilijkt. Sluiting maakt het voor de begeleidende jongerenwerkers veel moeilijker om contacten te onderhouden met deze groepen? Een ernstige handicap voor jongerenwerkers die graag een bijdrage willen leveren om overlast en vandalisme te voorkomen.

Ik ben ervan overtuigd dat politieagenten en jongerenwerkers die, net zoals ik, de berichtgeving hebben gevolgd hier een nadrukkelijke mening op nahouden en dat zij maar wat graag over meer middelen, mensen en uren zouden willen beschikken om een structurele verbetering van dit probleem te bereiken. Ondertussen doen zij, vaak bij nacht en ontij, als wij genieten van onze nachtrust al het mogelijke om problemen te voorkomen of in de kiem te smoren.

Dat ons stadsbestuur nog in een ‘ontkenningsfase’ verkeert zoals het ED schrijft, betwijfel ik. Ja, voor het merendeel is het een gevolg van Haags beleid waar ‘niet doorschuiven maar aanpakken’ alleen in verkiezingstijd wordt beleden. Dat zij daarbovenop nog de keuze maken om te bezuinigen op o.a. wijkaccomodaties is een keuze die ik niet kan begrijpen!

Nathalie van der Zanden
Raadslid

De unieke collectie draaiorgels, nu nog te vinden in de Gaviolizaal, verdwijnt uit Helmond als het aan het college van B en W ligt. Dat mag niet gebeuren. Helmond moet de draaiorgels behouden!

De collectie bestaat uit zeven draaiorgels. De ouderen onder ons zullen zich herinneren dat ze vroeger in de Paterskerk in de Molenstraat stonden. Daar moesten ze weg vanwege de uitbreiding van de Jan van Brabant school. Ze verhuisden naar de Gaviolizaal.

Behalve dat de orgels van zichzelf bijzonder zijn, hebben vele Helmonders er prettige herinneringen aan. Ze horen bij het cultureel erfgoed van de stad. En noemde de huidige wethouder Tielemans niet in 2008, toen hij centrummanager was, de orgels de “culturele identiteitdragers voor Helmond”?

Kortom, het belang van de orgels is onomstreden. Vorig jaar nam de gemeenteraad unaniem een motie aan met de opdracht aan het college om “een maximale inspanningsverplichting te doen om de monumentale draaiorgels voor Helmond te behouden en op een nader te bepalen plaats in Helmond te herhuisvesten”.

Toch ligt er nu een voorstel om de orgels uit de stad te laten verdwijnen. Ja, twee blijven hier en gaan naar de Cacaofabriek, maar de overige vijf verhuizen naar Cranendonck. Aldus het voorstel van het college.

Twee jaar geleden speelde een pijnlijke discussie rondom de sluiting van de filialen van de bibliotheek. Helmond wil Culturele Hoofdstad worden en daar een flinke berg geld aan uitgeven, maar de filialen openhouden? Ho maar! De discussie wordt nu zo mogelijk nog gênanter. Want welke Culturele Hoofdstad stuurt haar “culturele identiteitsdragers” nou de laan uit, om met de woorden van wethouder Tielemans te spreken?

Is het een fluitje van een cent om de draaiorgels te behouden? Nee, huisvesting moet aan allerlei voorwaarden voldoen (ruimte, temperatuur, vochtigheidsgraad). Maar is het onmogelijk? Natuurlijk niet. Behoud van deze unieke collectie draaiorgels voor Helmond lijkt mij een mooie opdracht in het kader van Culturele Hoofdstad 2018.

Nathalie van der Zanden
Raadslid

Je hoort het vaker! Mensen voelen zich niet meer betrokken bij de politiek. Er is wantrouwen tegenover de volksvertegenwoordigers waarop zij hebben gestemd omdat deze in campagnetijd veel beloftes doen die zij later als ze aan de macht zijn niet waarmaken.

De spreekwoordelijke “kloof tussen burgers en politiek” wordt pijnlijk duidelijk als blijkt dat er sprake is van andere spelregels. Politici ontvangen namelijk geen WW maar nog steeds riante wachtgeldvergoedingen als ze hun baan verliezen. Onkostenvergoedingen voor gemeenteraadsleden in Helmond zijn maandelijks hoger dan een bijstandsuitkering voor levensonderhoud. Tot slot zijn er politici die hun functie misbruiken om er zelf beter van te worden. Die voorbeelden zijn de laatste maanden weer volop in het nieuws geweest. Denk aan Jos van R. uit Roermond, Wilma V. uit Schiedam en Ton H. uit Noord-Holland.
Dit laatste heeft alles te maken met integriteit. Een onderwerp dat in Helmond weer hoog op de agenda staat, mede omdat de nieuwe burgemeester, mevr. Blanksma – Van den Heuvel, er in haar toespraak bij haar installatie ook veel aandacht aan besteedde. Zij hekelde deze ‘Rupsjes Nooitgenoeg’ en benadrukte dat zorgvuldig met gemeenschapsgeld moet worden omgegaan. Terecht: politici hebben veel macht en dragen grote verantwoordelijkheid. Misbruik past hier niet bij! Integriteit moet het uitgangspunt zijn bij al het handelen van politici. Zij moeten zich daar bij alles wat ze doen bewust van zijn.

De Tweede Kamerfractie van de SP heeft al veel voorstellen gedaan voor heldere en transparante spelregels. Wij willen dat politici gewoon WW ontvangen en de wachtgeldregelingen afschaffen. Betaalde bijbanen verbieden om belangenverstrengeling te voorkomen en bestuurders hoofdelijk aansprakelijk stellen bij aantoonbaar verwijtbaar handelen. Voorstellen waarvoor in de Tweede Kamer helaas nog geen meerderheid te vinden is!
Ook lokaal zijn wij van mening dat er geen afwijkende spelregels mogen gelden. Daarom stelde de SP fractie eind vorig jaar voor om zo min mogelijk in beslotenheid te vergaderen. Dit gebeurde in Helmond steeds vaker en past wat ons betreft niet in een open bestuurscultuur. Het college heeft dit voorstel overgenomen, en ook ons voorstel om declaraties van de leden van het college voortaan openbaar te maken. Zo heeft iedereen inzicht in wat er gedeclareerd wordt, en waarom. Het heeft een zelfreinigende werking: kosten moeten te verklaren zijn in het belang van de stad, anders heb je wat uit te leggen!

Ik hoop dat de burgemeester zich aan haar duidelijke woorden uit haar eerste toespraak houdt en het college de voorstellen snel uitwerkt. Dan praten we niet alleen over integriteit, maar maken we er ook echt werk van. Zo kan de “kloof tussen burgers en politiek” in Helmond in ieder geval weer een beetje kleiner worden!

Nathalie van der Zanden
Raadslid

Op 12 juni 2012 kopte het ED: “Helmonders in bijstand ‘succesvol’ aan het werk gezet” . Een krantenbericht van de afgelopen maanden wat ik als SP-raadslid met de nodige scepsis heb gelezen en waarover wij vragen hebben gesteld aan het college die onlangs zijn beantwoordt.
Het artikel lijkt zo op het eerste gezicht een successtory voor onze stad en met successen is niets mis, toch? Maar mogen we Helmond@Work hiertoe rekenen?
Uit de beantwoording van de door de SP fractie gestelde vragen , zie: http://www.helmond.nl/BIS/2012/VA/VA%2027%20SP%20HelmondatWork.pdf. blijkt dat onze belangrijkste vragen onbeantwoord zijn gebleven. Nog steeds is niet duidelijk of men wel een baan vindt, en wat voor baan dit dan is? Hoe duurzaam deze baan is en of men misschien een maand later weer opnieuw bij Helmond@Work staat.

Laten we eens kijken naar een presentatie die onlangs op verzoek van de SP door de gemeente is gegeven, zie deze en deze PowerPoint-presentatie. Zijn de cijfers inderdaad representatief genoeg om te claimen dat het project ‘succesvol’ mag worden genoemd?
Volgens informatie zijn er vanaf 6 september 2011 221 klanten aangemeld. Van dit aantal waren er na 6 maanden 109 deelnemers ‘gediagnosticeerd’. En hoewel diagnose het hoofddoel is, lukt het niet om voor meer dan 50% van de klanten deze diagnose te stellen. Overigens is dit hoofddoel sowieso opmerkelijk omdat je zou denken dat dit “het vinden van werk” is. In werkelijkheid probeert de gemeente in korte tijd – 6 tot 8 weken – duidelijk te krijgen wat kansen en beperkingen van klanten zijn ten aanzien van het aanvaarden van werk.
Voor 77% van de wel gediagnosticeerde klanten heeft de gemeente onderzocht dat deze binnen één jaar “zicht hebben op werk” en dat 23% niet naar werk kan binnen 2 jaar. Maar wat leveren deze cijfers op? Wordt er wel daadwerkelijk geïnvesteerd in mensen of gaat het enkel om het verzamelen van cijfers?
Wij vinden dat om onze welvaart te behouden het nodig is dat iedereen die kan werken, dat ook doet en er de mogelijkheden voor krijgt. Wij zijn geen voorstander van projecten waarbij het gaat om cijfers en waarin de menselijke maat ontbreekt.
Voor de Helmondse SP fractie is het laatste woord over dit project nog niet gezegd. Er blijven voor ons nog teveel vragen over. We zullen nog meer eigen onderzoek moeten doen iets wat onze partij ook nadrukkelijk vraagt aan haar volksvertegenwoordigers. Op basis van goed onderzoek, het maken van goede analyses en het aandragen van reële alternatieven proberen wij fundamentele kritiek te leveren op de gevestigde orde.
Natuurlijk blijf ik dit doen, ook in het nieuwe jaar. Het blijkt goed gereedschap in de politieke arena en…….voor mezelf als individu.

Prettige feestdagen en een gezond en gelukkig Nieuwjaar.

Nathalie van der Zanden
Raadslid

Onze partij bestaat dit jaar 40 jaar. Ook de Helmondse afdeling van de SP, een van de oudste bestaat 40 jaar. Op een bescheiden manier wordt zo links en rechts aandacht geschonken aan dit jubileum.

In ons “tweede huis” aan de Molenstraat 95 houden we wekelijks op woensdagavond van 19:00 tot 20:00 uur een inloopspreekuur. Iedereen, lid of geen lid, kan dan binnenlopen met een vraag of een probleem. In een aantal gevallen kunnen we concreet iets betekenen, in andere gevallen ontbreekt het ons aan voldoende kennis maar gaan we ermee aan de slag. Immers, we zijn vrijwilligers en geen specialisten en de verscheidenheid van de vragen is erg groot. (Overigens is het spreekuur van onze partij niet uniek. Er zijn meer politieke partijen die iets gelijksoortigs organiseren en recentelijk hebben we ook kunnen lezen dat ook de Helmondse PvdA een ombudsteam is gestart.)
Een aantal jaren heb ik het SP-spreekuur gedaan. Nu val ik zo nu en dan even in wanneer mijn assistentie wordt gevraagd.

Afgelopen maand werd ik weer eens gevraagd aanwezig te zijn bij een gesprek.
Terwijl ik samen met een andere SP’er met iemand in gesprek zat , viel plotsklaps, bijna letterlijk, een jongeman met de deur in huis. Uit zijn wat moeilijk verstaanbare woorden maakte ik op dat hij informeerde naar het NS station. Terwijl ik luisterde naar zijn enigszins verwarde en onsamenhangende zinnen en opmerkingen, nam ik hem eens goed op en gaf hem een stoel met de woorden “….ga er eens even bij zitten en neem een kop koffie”.
Als snel werd me duidelijk dat hem simpelweg de weg naar het centraal station uitleggen niet voldoende zou zijn. Hij had de dag ervoor te horen gekregen dat hij ontslagen was en zag zijn toekomst donker in want ook zijn financiële situatie en de relatie met z’n vriendin lieten te wensen over. Het was allemaal even te veel. Zo veel te veel dat hij een hele cocktail van medicatie, drank en drugs had genomen! Een combinatie waarvan we weten dat niemand die echt kan bekomen.
Na een tijdje met elkaar gepraat te hebben zijn we samen opgelopen naar het station en heb ik hem op de trein gezet. Ik heb contact opgenomen met zijn ouders om door te geven welke trein hij had genomen en de volgende dag heb ik een goed gesprek gevoerd met zijn vader.

Hoewel de jongeman simpelweg iemand leek te zijn die de weg vroeg, bleek tijdens het gesprek dat er meer speelde. Door te luisteren naar zijn verhaal, niet meteen te oordelen en door betrokkenheid te tonen voelde hij zich na dit gesprek een stuk beter. Maar zeg eens eerlijk, is dit zo bijzonder? Betrokkenheid kunnen we toch allemaal tonen zonder dat we gekwalificeerd hulpverlener zijn?

Nathalie van der Zanden
Raadslid

Wie kent ze niet, de VRIJWILLIGER? Ongetwijfeld kennen we allemaal in onze familie- of vriendenkring wel een of meerdere mensen die vrijwilligerswerk doen. Kenmerken van deze vrijwilligers: betrokken bijna gepassioneerd, geïnteresseerd, altijd aanwezig, voor dag en dauw klaar voor de ‘zaak’, kortom…bijna professioneel bezig.

Sinds jaar en dag heeft onze maatschappij veel voordelen gehad van deze grote groep mensen. Waar even wat extra’s moest worden geleverd, net dat beetje meer om iets te maken tot wat het moest zijn, konden organisaties, instellingen en verenigingen terugvallen op vrijwilligers. Kortom een garantie voor gemeenschapszin en, eerlijk is eerlijk, vaak en in veel gevallen een uitkomst voor de opdrachtgever.

De laatste tijd bereiken mij signalen waaruit ik niets anders kan afleiden dan dat het steeds moeilijker wordt vrijwilligers te vinden. Ik zie activiteiten en taken die in het verleden zonder onderbreking werden uitgevoerd door vrijwilligers, vaker afgelast worden en soms zelf helemaal niet meer plaatsvinden.

Een slechte ontwikkeling. Zeker omdat veel vrijwilligerswerkzaamheden traditioneel plaatsvinden binnen het maatschappelijke en culturele vlak. Taken van onze overheid die tegelijkertijd onevenredig hard worden getroffen door de golf van bezuinigingen die op dit moment over ons heen komt.

Diezelfde overheid heeft dit heel goed in de gaten en realiseert zich drommels goed wat dit voor veel initiatieven kan betekenen. Immers, bedoeld of onbedoeld, hebben veel vrijwilligerswerkzaamheden de afgelopen jaren de plaats ingenomen van reguliere arbeidsplaatsen. Afname van vrijwilligers vormt voor een aantal van die instellingen en organisaties een reële dreiging voor het voortbestaan van die activiteiten.

Omdat onze overheid zich dit terdege beseft probeert ze te anticiperen op de tekorten die links en rechts ontstaan. En, zoals zo vaak wanneer alleen de financiële aspecten overheersen en het daadwerkelijke doel niet meer lijkt te tellen, dreigt ze daarin door te slaan.

Onze overheid probeert op creatieve manieren groepen mensen uit onze samenleving verplicht vrijwilligerswerk te laten doen. Een nieuw fenomeen doet in toenemende mate zijn intrede: de vrijwilliger met het ‘rugzakje’.
Daarbij lijkt onze samenleving zo snel te veranderen dat er op termijn nauwelijks nog tijd over lijkt te zijn voor vrijwilligerswerk. Wat als we straks meerdere baantjes nodig hebben om rond te komen? Heb je dan nog tijd over?

Steeds minder lijken de oorspronkelijke eigenschappen van de vrijwilliger van betekenis te zijn en lijkt enkel het resultaat, de invulling van de vrijwilligersvacature te tellen. De snelheid waarmee de ‘nieuwe vrijwilliger’ zijn intrede doet lijkt ook geen pas te houden met de noodzakelijke aanpassingen in wet en regelgeving. We zijn bezig met het scheppen van meerdere categorieën van vrijwilligers en van gelijkschakeling is nog geen sprake.

Maar bovenal, passie en betrokkenheid laten zich niet verplichten!

Nathalie van der Zanden
Raadslid

Nog nagenietend van mijn vakantie in Noorwegen is een van mijn eerste werkjes het aanleveren van een column voor De Weblog. Welk onderwerp zullen we nemen?

Voor de hand ligt om iets te schrijven over de Kamerverkiezingen op 12 september maar nee, daarmee wordt u de komende weken nog volop geconfronteerd. Ik wil u in het kort informeren over één van de zaken die mij tijdens mijn vakantie is opgevallen: Statkraft, de Noorse, door de staat beheerde, energiemaatschappij.
Hoewel ik zeker geen expert ben op dit gebied zijn me wel een aantal zaken opgevallen. Inmiddels heb ik hierover wat meer gelezen en kom ik tot de voorzichtige conclusie dat Statkraft z’n zaakjes aardig geregeld heeft en dat de Noorse bevolking hier wel bij vaart. Statkraft is niet alleen energieleverancier maar vervult tegelijkertijd een aantal functies op het gebied van cultuur, sport, natuur, respecteren mensenrechten …………kortom een maatschappelijk verantwoorde ondernemer. Anders gezegd: een nutsbedrijf in dienst van de gemeenschap.

De reden waarom dit bedrijf mijn belangstelling heeft vindt zijn oorsprong in de stadsverwarmingproblematiek in de wijken Rijpelberg en Brouwhuis (zie De Weblog).
Al maanden probeert de SP fractie duidelijk te krijgen wat er in godsnaam toch aan de hand is met deze vorm van energievoorziening in onze stad. Natuurlijk hebben wij wel een idee, maar wij zouden onze vermoedens graag beantwoordt zien door het college. Daarom hebben wij weken geleden schriftelijke vragen gesteld waarop wij tot op heden nog steeds geen antwoorden hebben mogen ontvangen.

Gedurende deze periode ben ik lichtelijk geïrriteerd geraakt over de reactie op mijn telefonische navraag bij het gemeentehuis naar de stand van zaken. Tot mijn verbazing kreeg ik te horen dat “….de gemeente hierin geen partij is omdat de energiemarkt toch is geprivatiseerd”. Fout!
Ik ben van mening dat de verantwoordelijkheid van onze gemeente niet ophoudt bij het besluit tot privatiseren van een voorziening. Daar waar andere partijen ‘voorzieningen’ graag afschilderen als ‘uitkeringen of subsidies uit de zak van de belastingbetaler’, ben ik van mening dat je als overheid altijd verantwoordelijk blijft voor de kwaliteit van de basisvoorzieningen van je burgers. Of het nu gaat om de kwaliteit van de gezondheidszorg, het onderwijs, de woningmarkt, het openbaar vervoer of de energiemarkt. Ik wil nog verder gaan door te stellen dat het je verantwoordelijkheid is om daarbij alleen een keuze te maken op basis van de uitgangspunten van verantwoord maatschappelijk ondernemen.

Dus Gemeente Helmond, neem je verantwoordelijkheid op het gebied van de Stadsverwarming. Dwing duidelijkheid af bij de uitvoerder en communiceer op een duidelijke manier met je burgers.

Nathalie van der Zanden
Raadslid

Enkele weken geleden was ik aanwezig op een avond waar geautomatiseerde hulpmiddelen voor de zorg werden gedemonstreerd. In het jargon wordt dit domotica ofwel huisautomatisering genoemd. Nu lijkt mij het begrip huisautomatisering wel veel omvattend. Je kunt je daar natuurlijk van alles bij voorstellen zoals het op afstand regelen van verwarming, verlichting en huisbeveiliging. Waarschijnlijk zal de lijst nog veel langer zijn en kun je ook op afstand je kopje koffie zetten.

Wat opvalt is dat deze projecten vaak ‘slimme projecten’ worden genoemd. (Zijn er dan ook ‘domme’ domotica projecten?) Omdat het onderwerp van de avond slimme ‘zorg’ betrof, was mijn nieuwsgierigheid extra gewekt. Wat zou men laten zien of mededelen over ‘geautomatiseerde zorg’, welk doel dient het en, belangrijkste van alles, hoe reageert de doelgroep ouderen op dit soort projecten? Als SP-raadslid met zorg in je pakket is dat belangrijk om te weten.
De doelgroep ouderen was die avond redelijk vertegenwoordigd. Niet dat het een uitverkochte zaal was, maar er zaten toch een 25-tal bezoekers te wachten op wat komen ging. Zo’n kleine 2 uur heb ik geluisterd naar wat het domotica verhaal van de zorg had moeten zijn, maar ik heb het niet gehoord. Aan het eind van de avond ben ik, en zover ik kon zien een meerderheid van de aanwezigen, vertrokken met meer vragen dan ik binnenkwam, want de antwoorden kwamen niet.

Hoewel mijn indruk niet representatief zal zijn voor een demonstratie van ‘zorg domotica’, heb ik voor mijzelf een voorlopige conclusie getrokken. Ik wil deze graag met u delen en als u ze voor verbetering vatbaar acht, lees ik graag uw reacties op deze column.
Ik lees vaak dat slimme zorgprojecten vooral bedacht worden als mogelijk antwoord op de stijgende kosten voor de zorg. Ze lijken van ouderen te verwachten dat ze langer zelfstandig blijven wonen en noemen dan domotica omdat die hierbij behulpzaam is én omdat zij tevens een bijdrage zou leveren aan het voorkomen van vereenzaming.
Om meer dan een reden deel ik bovenstaande niet. Belangrijkste reden is wat mij betreft dat domotica de zorg door mensen van vlees en bloed nooit kan vervangen, het is hoogstens aanvullend. Daarnaast, als domotica een antwoord moet zijn om de kosten van de zorg te drukken, mag dit mijn inziens nooit worden doorberekend naar de afnemer. Want dan wordt het een voorziening die alleen is weggelegd voor mensen met een dikke portemonnee.

Met alle berichtgevingen rondom domotica lijkt het een wedstrijd te worden: welke zorginstantie weet samen met een ICT-firma zo snel mogelijk domotica te leveren? De verplegers en de ouderen lijken hierbij nauwelijks betrokken te worden,…en da’s niet slim!

Nathalie van der Zanden
Raadslid

In de lokale politiek nemen we met de regelmaat van de klok beslissingen. Meestal laten we die beslissingen vooraf gaan door een politiek debat waarin we meningen en argumenten uitwisselen.
Dit politieke debat staat naar mijn mening onder druk omdat we, gegeven de omstandigheden van de financieel economische crisis, te snel denken aan maar één ding: bezuinigen! We nemen volgens mij dan te gehaast een beslissing zonder goed na te denken over de consequenties. De kans dat verkeerde beslissingen worden genomen neemt hierdoor toe.
Soms denk ik wel eens dat het ‘beslissen zonder goed na te denken’ door de overheid in toenemende mate wordt gekopieerd door het particulier initiatief. Snelle, botte overheidsbezuinigingen lijken het particulier initiatief uit te dagen om maar vooral te komen met creatieve oplossingen om de financiële tekorten op te vangen.

Zo hoorde ik onlangs, zij het oppervlakkig, van het initiatief ‘Stichting Vrienden van de Ameide’. Voor zover ik heb begrepen gaat de stichting zich richten op het welzijn van de bewoners van de Ameide.
Als raadslid met onder meer zorg in het takenpakket, spits ik dan altijd mijn oren. Wat is de reden van dit initiatief? In het bijzonder: heeft de politiek in dit specifieke geval te snel beslist, een gat laten vallen misschien, en is het daardoor noodzakelijk geworden financiële tekorten op te vangen via een stichting?
Ik hoop dat de oprichters van de stichting voldoende tijd nemen om goed na te denken. Dat ze niet als de politiek alleen maar denken aan het geld dat hun initiatief op moet brengen. Dat ze kritisch kijken naar andere verantwoordelijke partijen zoals de zorgaanbieder. En kijken naar de consequenties voor de andere (Savant) complexen in Helmond te weten De Eeuwsels, Rozenhof, Rivierenhof en Alphonsus.
Zodat er geen rare verschillen ontstaan tussen het ene complex, waar van alles wordt georganiseerd, terwijl in het andere complex bewoners verstoken blijven van activiteiten. Of dat er rare verschillen ontstaan als het gaat om een financiële bijdrage die van bewoners wordt gevraagd. Het vragen van een financiële bijdrage is overigens sowieso al een heikele kwestie. Niet iedereen zit er even warmpjes bij.

Met creatief nadenken over (financiële) alternatieven is niets mis. Maar zowel voor overheid als particulier geldt dat verstandig nadenken loont . Het particulier initiatief voert geen politiek debat. Het particulier initiatief hoeft zich niet te laten leiden door politieke standpunten. Voor het particulier initiatief geldt: neem de tijd en gebruik je verstand!

Nathalie van der Zanden
Raadslid

Onlangs stond er een artikel in het ED met de kop “Helmond subsidieert elektrische scooters”. Meteen daarop ontvingen wij een mailtje met de vraag wat wij hier als SP van vonden. De schrijver vroeg zich af hoe het toch kon dat de gemeente subsidie verstrekt voor de aankoop van een elektrische scooter terwijl mensen die afhankelijk zijn van een scootmobiel hiervoor sinds enige tijd een eigen bijdrage moeten betalen.

In onze ogen een meer dan logische reactie. Wat betreft de eigen bijdrage voor scootmobielen zijn wij het helemaal met de schrijver eens. Wij vinden dat mensen die noodzakelijkerwijze gebruik van zorg moeten maken, niet nog eens extra op kosten gejaagd moeten worden. Op 4 oktober 2010 schreef ik hierover mijn allereerste column op de Weblog met de titel “voor het blok gezet”.

Maar de schrijver maakt ook een vergelijking met de gemeentelijke subsidie op de aankoop van elektrische scooters. Wat hij leest is dat plezier wordt gesubsidieerd en een handicap wordt bestraft met een eigen bijdrage.

Kun je die vergelijking op deze manier wel maken? Ik denk van niet..

Het verhaal van de scootmobielen vergelijken met dat van de elektrische scooters, is appels met peren vergelijken. Een kort maar duidelijk antwoord hierop geven is niet eenvoudig, deze column biedt daarvoor met 400 woorden onvoldoende ruimte.

De meeste mensen zullen bij het lezen van de kop van het artikel niet direct dezelfde vergelijking maken en het een goed initiatief vinden terwijl een andere kleinere groep dit besluit als niet eerlijk ervaart. Misschien wat kort door de bocht, maar begrijpelijk in deze tijd waarin nieuwsberichten met grote snelheid op ons afkomen én heel snel weer uit beeld zijn verdwenen. Maar ook een tijd waarin het ons lijkt te ontbreken aan tijd en mogelijk interesse om de plaatselijke politiek werkelijk te doorgronden.

Wij als raadsleden, wij als SP moeten er dan ook alles aan blijven doen om onze manier van besluiten nemen en de argumenten die wij hierbij hanteren zo duidelijk mogelijk te maken. Zodat de briefschrijver begrijpt dat wij als SP geen bezwaren hebben tegen het verstrekken van subsidie op elektrische scooters….

Overigens, deze zaak is niet in de gemeenteraad besproken. Het college van B&W mag dit zonder tussenkomst van de gemeenteraad regelen. De meeste Helmondse raadsleden hebben dit besluit uit de krant moeten vernemen. Hoe dit kan? Dat is een mooi onderwerp voor een volgende column.

Tot ziens in de raadzaal.

Nathalie van der Zanden
Raadslid

“We zijn naar Amerika geweest!” Met woorden van deze strekking beëindigde de heer Schreurs van de GGz de presentatie die tijdens de openbare bijeenkomst op 29 februari in de bibliotheek plaatsvond over veranderingen in de maatschappelijke opvang. Inwoners van Helmond waren hiervoor uitgenodigd en ook de leden van de gemeenteraad, waaronder ondergetekende.

Doel van deze bijeenkomst was samen met aanwezigen nadenken over hoe er in de toekomst 25% kan worden bezuinigd op de uitgaven voor opvang van daklozen. Een gevoelig onderwerp, zowel voor de dakloze als zijn omgeving.

Voor de daklozen en thuislozen in Helmond is nachtopvang geregeld bij De Oversteek aan de Kasteel Traverse of bij D’n Herd aan de Bindersestraat. Verslaafden kunnen voor de nacht terecht bij De Oversteek, alle anderen bij D’n Herd in het passantenverblijf. Als iemand hier een plaatsje zoekt voor de nacht, moet hij of zij zich elke dag opnieuw melden bij D’n Herd en wordt er gekeken of er een plaatsje vrij is. Het komt voor dat vanwege plaatsgebrek enkel plaats is bij De Oversteek of zelfs helemaal geen plek.

Vooral de dagelijkse toeloop naar de passantenverblijven van D’n Herd zorgt voor problemen en overlast bij omwonenden. Omdat de vraag met regelmaat groter is dan het aantal bedden en daklozen vooraf niet weten of ze plek hebben zorgt de toeloop voor een steeds weer terugkerende vorm van overlast in de woonwijk.

Hoe is het dan nog mogelijk hierop te bezuinigen zonder erger te voorkomen?

Voorbeelden en ervaringen worden gezocht in, jawel Amerika! Het land waar het sociaal opvangnet zulke grote mazen heeft dat je er direct doorheen valt. Een land waar de kans op dakloosheid als je werkloos bent geworden velen malen groter is dan in ons land. Wekelijks worden er in dit land 10.000 huizen in beslag genomen en de bewoners ervan dakloos. Hulpverlening is er niet of nauwelijks waardoor men gedwongen wordt tot een leven als “homeless” aan de zijlijn van de samenleving.

Mijn voorlopige conclusie: “ik wil geen Amerikaanse toestanden in Helmond, een degelijk vangnet voor de kwetsbaren in onze samenleving, voldoende mogelijkheden bieden voor terugkeer naar de maatschappij en voldoende bedden voor opvang en dus minimale overlast voor de buurt.

Als we dit samen kunnen invullen is sluiting van D’n Oversteek een mogelijke keuze. Nog suggesties?

Nathalie van der Zanden
Raadslid