Jong en dakloos: dit is een nieuwe ontwikkeling die ook in Helmond speelt. De roep om meer opvangmogelijkheden is begrijpelijk, maar beter nog is om het probleem te voorkomen.

Hoewel het begrip dakloze van alle tijden is, is er de laatste tijd een verandering in de daklozenwereld gaande. Uit onderzoek blijkt dat steeds meer jongeren, gewild of ongewild, deel uitmaken van deze subcultuur. Volgens recent onderzoek van de Algemene Rekenkamer zijn er op dit moment in Nederland zo’n 9000 deels dakloze zwerfjongeren in de leeftijd tot 23 jaar.

Eerder deze maand besteedde het Eindhovens Dagblad aandacht aan het onderwerp. De artikelen “Toename zwerfjeugd Helmond” (13 juli) en “Helmond praat over zwervers” (14 juli) bevestigen het beeld dat eenzelfde ontwikkeling ook in Helmond gaande is.

Bij de traditionele dakloze gaat het vaak om mensen die op latere leeftijd de grip op hun leven zijn kwijtgeraakt. Bij de jongeren lukt het niet eens om grip op hun leven te krijgen. Waarom groeit dit probleem?

Laten we eerst vaststellen dat het gelukkig met de meeste jongeren wel goed gaat. Maar iedere dakloze jongere is er één teveel. Een valse start waardoor het niet goed gaat op school, gevolgd door een opeenstapeling van problemen is meestal de oorzaak van deze situatie.

Ook jeugdhulpverleners zoeken naar verklaringen voor deze toenames. Wat zij van de jongeren horen is dat de wereld steeds ingewikkelder wordt en de drempel naar hulpverlenende instanties steeds hoger. Immers, dakloze jongeren moeten vanaf hun 18e, het moment dat zij voor de wet volwassen zijn, steeds meer regelen. Dat, terwijl zij in de meeste gevallen niet terug kunnen vallen op hun ouders.

Om deze cirkel te doorbreken is het zaak dat de gemeente signalen zoals die van bijvoorbeeld het Jongeren Inlooppunt (JIP) serieus neemt en behalve daklozenbeleid ook aandacht heeft voor goed jeugdbeleid. Hierop als gemeente reageren door jeugdaccommodaties te sluiten, hen op straat op te zoeken en op te nemen in multi functionele accommodaties werkt volgens mij averechts. Het lijkt op het afdwingen van maatschappelijk geaccepteerd gedrag en heeft niets te maken met voorkomen van de problemen in hun essentie!

Nathalie van der Zanden
Raadslid

Ongetwijfeld zullen er een aantal lezers onder u zijn die wel eens kennis genomen hebben van de website van onze partij. We staan er om bekend, en als partijleden zijn we er trots op, dat we als SP er alles aan doen om niet alleen een goede website te hebben maar ook regelmatig vernieuwende elementen hieraan toevoegen. Onlangs hebben we een nieuw initiatief gestart, het zogenaamde Crowdsourcen.

In het kort komt het erop neer dat je mensen vraagt mee te denken over onderwerpen die belangrijk zijn. Je vraagt ze om advies en de tips die je krijgt kun je gebruiken bij het maken van beleid of voor het doen van onderzoek. Verder is het kenmerkend dat er een integratie plaatsvindt met zoveel mogelijk sociale media zoals Hyves, Twitter, Facebook enzovoort.

Op onze landelijke website vragen we deze keer mensen om tips voor goede bezuinigingen in de (gezondheids-)zorg en voor verbeteringen, die relatief snel en zonder hoge kosten kunnen worden ingevoerd. Terwijl ik deze column schrijf hebben er al zo’n 787 mensen ideeën en suggesties gedaan en mogen we tot dusverre concluderen dat het al een heel aardig resultaat is. Het belangrijkste echter is dat er een aantal tips zijn gegeven waarvan ik nu al denk dat het zeer de moeite waard is om hiermee aan de slag te gaan. En daar gaat het om.

Toen we als raadsleden de afgelopen week de jaarlijkse marathonzitting rondom de Voorjaarsnota aan het afwerken waren, moest ik toch even aan het experiment van crowdsourcen denken.

Bij wijze van experiment is er de mogelijkheid geweest voor de Helmondse burger om, de week voorafgaand aan de raadsvergadering rondom de Voorjaarsnota, in te spreken. Een soort crowdsourcing avant la lettre zal ik maar zeggen. In zeer beperkte mate, 4 mensen, is hier gebruik van gemaakt. Graag had ik meer insprekers gezien, meer ideeën en suggesties gehoord over hoe het in Helmond anders of beter zou kunnen.

Ik pleit ervoor dat onze gemeente serieus de mogelijkheid gaat bestuderen om crowdsourcen, of een vergelijkbaar initiatief, in te zetten voor onze plaatselijke politiek. Voor de inwoners van onze stad een unieke, laagdrempelige gelegenheid om zich rechtstreeks tot de politiek te wenden met goede suggesties.

Voor meer informatie over het SP experiment crowdsourcing zie: www.sp.queetz.com

Oh ja, natuurlijk kunt u daar ook al uw ideeën kwijt.

Nathalie van der Zanden
Raadslid

Aanstaande woensdag 4 mei is het weer de jaarlijkse dodenherdenking. Overal in het land, in dorpen en steden, staan mensen een moment stil bij de slachtoffers uit die donkere periode uit onze geschiedenis, de tweede wereldoorlog.

Hoewel de groep van mensen die deze oorlog nog aan den lijve hebben ondervonden toch ook kleiner aan het worden is, is er geen sprake van een afnemende belangstelling. Op een natuurlijke manier is de betekenis van deze dag dusdanig geëvolueerd dat ook jongere generaties zich betrokken blijven voelen bij de betekenis ervan.

Elk jaar weer ervaar ik het als een positief signaal van onze samenleving als ik nieuwe gezichten zie tijdens de Helmondse 4 mei plechtigheid. Jong en oud herdenken samen en zijn het bewijs dat een betekenisvolle traditie zeker niet per definitie oubollig hoeft te zijn.

Ik denk wel dat er sprake is van een verschuiving van intenties, hoewel de grondwaarden gelijk zijn gebleven. Waar het voor ouderen waarschijnlijk geldt dat zij stilstaan bij de verschrikkingen welke hun families, hun vrienden of wellicht zijzelf tijdens de tweede wereldoorlog hebben ondervonden en ervaren, denk ik (hoop ik) dat de jongere generaties zichzelf andere vragen stellen. Vragen als "kan mij dat ook overkomen?" Hoe zou ik zelf in zo'n situatie handelen? Zou ik de moed hebben het onrecht te bestrijden, mijn verantwoordelijkheid te nemen? Kortom, wat zou ik zelf doen?

Voor mij persoonlijk zal ik met bovenstaande gedachte deelnemen aan de bijeenkomst. En, naar ik hoop, met mij velen ongeacht leeftijd, huidskleur of geloof.
Niet eerder had ik ook zo nadrukkelijk de behoefte om politiek stelling te nemen tegen dat wat tegenwoordig blijkbaar het gedrag is van de nieuwe politiek en wat wij worden geacht te gedogen.

Als lid van de SP probeer ik mijn antwoorden en reacties te formuleren door vraagstukken te toetsen aan de uitgangspunten en de grondbeginselen van onze partij, te weten menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit.
Deze grondbeginselen zijn voor mijzelf de meetlat om te bepalen hoe het staat met de menselijke maat in onze samenleving. Een samenleving die naar mijn mening op dit moment onnodig veel onder druk staat.

En, net zoals de oudere generatie troost vond in de oorlogsgedichten van onder meer Campert en Vroman, heb ik mijn eigen (SP) voorbeeld Karel Glastra van Loon met zijn tekst: "Blijf niet mokkend aan de kant staan, stel een daad en toon je moed, laat je woede hand in hand gaan, met het goede dat je doet".

Misschien komen we elkaar woensdagavond wel tegen bij het bevrijdingsmonument in het Hortensiapark. Tot dan!

Nathalie van der Zanden
Raadslid

Tienduizend handtekeningen voor behoud van de filialen van de bieb mochten niet baten. De collegepartijen plus Helmond Aktief toonden zich ongevoelig voor het massale protest. Eind dit jaar worden de filialen gesloten. Waarom? Om jaarlijks vier ton te bezuinigen. Maar over het peperdure centrumplan – kosten: ruim 25 miljoen euro – wordt gezwegen.

We praten over de city-sporthal, de woningen aan de Waard en de Bleek, het Obragasgebouw en de supermarkt met parkeerplaats. Dit is grofweg het gebied waarvoor het centrumplan is opgesteld. Nieuwe woningen en meer winkels is de planning.

Het plan heeft een lange voorgeschiedenis. De eerste stap werd gezet toen de gulden nog bestond. In 1999 werd voor twee miljoen Buro van Riek (stedenbouwkundig bureau) ingehuurd. Het plan dat dit bureau bedacht, is de jaren erna – zoals dat gaat met planologische procedures – verder uitgewerkt tot er uiteindelijk een bestemmingsplan op tafel lag.

Als SP hebben we het plan steeds afgewezen. Argumenten: het is een maatje te groot (zo erg zijn de problemen niet) plus het kost een flinke berg geld dat onttrokken wordt aan andere belangrijke zaken. Maar goed, een ruime meerderheid van de gemeenteraad stemde wel steeds in met het plan en zo lagen de kaarten. Totdat juli vorig wethouder Tielemans bekend maakte dat de investeerders afhaakten.

Die investeerders zijn ING en Amstelland. De gemeente werkt al sinds 2002 met hen samen; zij waren nauw betrokken bij de ontwikkeling van het centrumplan. Daarnaast is ING eigenaar van de Elzas Passage. Kortom, die jongens weten van de hoed en de rand. Waarom haken zij af na zo’n lange samenwerking?

Onze fractievoorzitter Erik de Vries vroeg vorig jaar meteen om de kwestie op de agenda te zetten. Na de nodige vijven en zessen – en zeven maanden later – is het ervan gekomen. Vorige week stond het op de agenda van de raadscommissie.

Wethouder Tielemans herhaalde zijn eerdere verklaring: partijen konden het niet eens worden over de prijs van de gronden die ING en Amstelland van de gemeente over zouden nemen. Wij vinden deze verklaring onbevredigend. Zijn andere uitspraak, dat vijf nieuwe investeerders staan te trappelen om het over te nemen, moeten we vertrouwen, maar controleren kunnen we het vooralsnog niet.

V & D keert terug naar Helmond op de plek waar nu nog appartementencomplex De Bleek staat, schrijft het Eindhovens Dagblad. Bron is wethouder Tielemans, hij zei het vorige week in de raadscommissie. Het typeert de discussie. Welke winkel komt waar? Maar geen fundamentele bezinning op het centrumplan.

Als gezegd: de miljoenen voor het centrumplan worden onttrokken aan andere belangrijke zaken. Daar niet kritisch naar willen kijken betekent, vrees ik, dat méér pijnlijke kwesties (na de biebfilialen en het leerlingenvervoer) zullen volgen.

Nathalie van der Zanden
Raadslid

Vaagtaal! Kent u het? Woorden die onduidelijk, dubbelzinnig, misleidend, overbodig of storend zijn. Woorden waar geen duidelijke betekenis voor staat maar waar u een bepaalde verwachting of voorstelling bij krijgt.
Bij "klare taal" ligt dat anders. Klare taal is ondubbelzinnig, duidelijk, direct.

Vreemd dat we in een tijd waarin we toch vooral onze eigen keuzes willen bepalen, het toelaten dat "vaagtaal" onze keuze zo nadrukkelijk beïnvloedt.

Enkele voorbeelden.
Als u leest: "Wij beloven het onderwijs terug te geven aan de leraren en stellen het kind centraal" denkt u dan aan grotere klassen, leraren op sms-afstand of het afschaffen van leerlingenvervoer?
Wanneer u hoort: "De warmte van een baan is beter dan de kilte van een uitkering", denkt u dan aan massaontslagen bij TNT, jongeren die worden uitgebuit met flexcontracten of bijvoorbeeld de Helmondse pilot loondispensatie waarbij mensen worden verplicht tot werken onder het minimumloon?

Vaagtaal, wat mij betreft!

Binnenkort mag u weer een nieuw Provinciaal bestuur kiezen. Vaak baseert u uw keuze op wat u ziet, hoort of leest via radio, tv, schrijvende pers en het foldermateriaal dat politieke partijen in uw brievenbus (laten) stoppen. Tijd dus voor u om na te gaan welke onderwerpen uit de Provincie voor u belangrijk zijn en of ze in heldere en duidelijke taal worden gepresenteerd. En niet onbelangrijk, sluiten de woorden aan bij de daden uit het verleden?

Wat waren de Brabantse onderwerpen die u het meest aanspraken?
De komst van megastallen, de bestrijding van Q-koorts die veel ophef veroorzaakte in Helmond (zie: www.hellemond.web-log.nl/hellemond/2009/12/q-koorts-slaat/) en de invloed die dit heeft op uw gezondheid? Instemming, ook door Helmond met de verkoop van onze eigen energiemaatschappij Essent aan het buitenland en de miljoenen daarvan die nu naar Brabant Culturele Hoofdstad gaan (te reserveren door Helmond 10 miljoen tot 2018)? Of misschien toch het onvoldoende handhaven van milieucontroles in onze provincie? Aan u de keuze, oprukkende industrie- en golfterreinen of betere bescherming voor water, natuur en landschap. Kortom, er valt wat te kiezen.
Daarnaast speelt er deze keer nog een belangrijk ander aspect mee. Met uw stem bij de Provinciale verkiezingen kunt u laten merken wat u van de regering vindt.

Als u gebruik gaat maken van uw stemrecht, en ik hoop dat u dat massaal gaat doen, wens ik u veel succes bij het scheiden van informatie, en uw zoektocht naar het onderscheid in 'klare taal' en 'vaagtaal'.

Wanneer u de moeite neemt om de verschillende standpunten op en rijtje te zetten, wijs ik u toch even op ons eigen verkiezingsprogramma in heel klare taal.
U vindt het op: www.brabant.sp.nl/VerkiezingsprogrammaSPNB.pdf of doe de "protest" op: www.sp.nl/2011/pro-test/SP_PRO-TEST.swf

Nathalie van der Zanden
Raadslid

Vorig weekend heb ik een flinke winterwandeling gemaakt. Ik moest er gewoon even uit. De aanhoudende sneeuwval had onze achtertuin, de Brouwhuisse heide, in een prachtig winterlandschap omgetoverd. Ik had de keuze, achter mijn computer blijven zitten voor het schrijven van mijn 6 wekelijks column of de natuur in.

Wandelend door het bos zag ik dat ondanks het donkere weer het bos door het ontbreken van de bladeren lichter was. Bijna doorschijnend. En dat het licht de sneeuw op de grond raakte waardoor de schemering langer leek weg te blijven. De frisse lucht deed me goed en zorgde ervoor dat de accu weer wat werd opgeladen.

Natuurlijk hoort het opladen van de accu ook bij deze tijd van kerst en Nieuwjaar.

Ik gebruik deze periode dan ook graag om even stil te staan bij wat het afgelopen jaar ons heeft gebracht en het nieuwe jaar ons hopelijk zal brengen. We hopen allemaal het beste, voor onze kinderen, voor onze familie en vrienden, ons zelf en voor alle mensen.

Maar gelukkig, we hoeven het niet bij hopen te laten. Samen kunnen we ons land, onze stad, onze buurt beter maken. Ja, zelfs de wereld kan en moet beter, eerlijker, vreedzamer. Dit was, is en blijft de inzet van onze partij.

Daarom verzamel ik mijn krachten om me op te maken voor een strijdbaar jaar en wens iedereen fijne dagen en een goed en gezond 2011.

Nathalie van der Zanden
Raadslid

Kent u het begrip 'bouwpastor'? Tot ongeveer de jaren 60 van de vorige eeuw was een bouwpastor een beproefd middel van de katholieke kerk bij de ontwikkeling van nieuwe wijken in een stad. Hoewel het bouwen van een nieuwe kerk prioriteit had, reikte de opdracht verder. Vaak nam zo'n pastor het initiatief om ook 'andere noodzakelijkheden' te realiseren. Op deze manier ontstonden verenigingen en werden vele initiatieven van bewoners opgepakt om hun wijk sociaal en menselijk te maken.

Ook de politiek kende zo'n soort van 'bouwpastors'. Weliswaar met een totaal andere inslag, maar toch. Rijpelberg ontstond bijvoorbeeld tijdens het wethouderschap van Remmen. Een wijk waarin het goed wonen moest zijn met voldoende voorzieningen in de wijk zelf.

Wrang is het dan te moeten constateren dat de rechtse afbraakwind ook in Helmond waait. Sluiting van politiebureaus en bibliotheken in de wijken en beperking van de inspraak van de bewoners bij klankbordgroepen zijn onder anderen het gevolg. Te duur, of niet meer onze verantwoordelijkheid, aldus het college.

Dat besturen meer betekent dan 'boekhouden' en men ook verantwoordelijk is voor de kwaliteit van onze Helmondse samenleving, zie je in de gemeenteraad niet altijd terug. Zelfs partijen die er prat op gaan wijkgericht te werken en te denken, schromen niet om bij te dragen aan de afbraak.

Is het dan vreemd dat ik me als socialist soms meer kan vinden in een aantal initiatieven die in het verleden door vertegenwoordigers van de katholieke kerk werden uitgevoerd? Dat ik moeite heb met het feit dat ik zowel landelijk als lokaal steeds minder verneem over: samen delen, samen bouwen en samenleven?

Nee, integendeel. Hoe negatief de huidige ontwikkelingen op sociaal maatschappelijk terrein, economisch of cultureel gebied ook zijn, zij sterken mij in de gedachte dat we ons daar als SP voor in moeten blijven zetten.

Meer dan ooit is het noodzakelijk op te komen voor het behoud van de betrokkenheid van mensen bij hun omgeving, het bestrijden van de ieder-voor-zich mentaliteit en het verder terugtrekken van onze overheid. Streven naar inspraak en betrokkenheid is hierbij van essentieel belang.

Dat onze inzet door sommigen een linkse hobby wordt genoemd beschouw ik als een compliment, in de wetenschap dat 'opbouwen' onze samenleving meer oplevert dan 'afbreken'. Ik denk dat de bouwpastors van vroeger er precies zo over dachten.

Nathalie van der Zanden
Raadslid

Vanaf vandaag heeft SP-raadslid Nathalie van der Zanden hier elke 6 weken haar column met haar bespiegelingen over Helmond. Wij wensen Nathalie alle succes.
_______________________________________________________________________________

Ik kies ervoor mijn boodschappen altijd in dezelfde winkel te doen. Lekker makkelijk, dichtbij en het personeel is vriendelijk. Als je aangekochte waar niet goed is kun je het omruilen of je krijg je geld terug. Je voelt je er een gewaardeerde klant.

Je staat er niet altijd bij stil hoe vaak je per dag, bewust of onbewust, een keuze maakt. Kunnen kiezen is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Soms heb je geen keuze omdat je ermee geboren bent of het je overkomt.

Vanaf 1 oktober verplicht de Zorgpoort alle klanten die een scootmobiel nodig hebben tot het betalen van een eigen bijdrage. In de toelichting die bij het besluit zit staat "Als u de eigen bijdrage voor de toegekende voorziening te hoog vindt heeft u de mogelijkheid om geheel van uw WMO voorziening af te zien".

Dat is vreemd, dacht ik, om iemand voor te stellen om er maar vanaf te zien. Want een scootmobiel via de Zorgpoort krijg je alleen als het nodig is. Je hebt een indicatie nodig! Hoezo ervan afzien?

Als gemeenteraadslid spreek ik steeds vaker mensen die niet meer begrijpen wat ze overkomt en waarom ze bepaalde keuzes moeten maken. Ik heb veel voorbeelden, maar noem er maar een:

Een jong gezin dat weinig mogelijkheden meer ziet en waarvan de vader door ziekte aan huis gekluisterd is. De ziekte van hem brengt hoge kosten met zich mee waardoor de reserves opgaan aan bijvoorbeeld medicijnkosten. Ontsnappen uit deze situatie is nauwelijks mogelijk omdat geen werkgever hem wil. In deze situatie is de partner kostwinner geworden die in ploegendiensten moet werken om de vaste lasten te kunnen blijven betalen. Het gezin behoort niet tot de minima maar tot de doelgroep "werkende armen" die geen recht hebben op bijzondere bijstand!

Gelukkig is het voor hem mogelijk dagelijks de kinderen met de tweedehands scootmobiel van de Zorgpoort naar de basisschool te brengen. In het begin schaamde hij zich ervoor maar inmiddels heeft deze schaamte zich vertaald in een dagelijks klein moment van geluk.

De Zorgpoort is geen winkel. Jij bent geen klant maar een cliënt. Je scootmobiel geen gadget maar een noodzakelijke voorziening. Een voorziening waarvoor je de eigen bijdrage vanaf 1 oktober MOET betalen. Maar waarvan? Uit de spaarpot van je kinderen?
Hoezo keuze?

Nathalie van der Zanden
Raadslid