Peijs: weg met bureaucratie, weg armoede?
Vorige week was ik op bezoek bij de Super Sociaal. De Super Sociaal is een supermarkt waar minima met een gemeentelijke inkomensverklaring tegen lage prijzen hun boodschappen kunnen doen.
Ik verliet de Super Sociaal met een dubbel gevoel. Een rotgevoel, omdat steeds meer mensen financiële problemen hebben. Maar ook trots. Trots dat Helmond zo’n mooie voorziening heeft voor mensen met flinke financiële tegenwind.
Een paar cijfers uit de Helmondse Armoedemonitor:
- In Helmond leven meer dan 5.600 mensen in armoede, waaronder 1.779 kinderen, 503 gepensioneerden, 435 zelfstandigen en 672 werkenden.
- Afgelopen jaar konden 1.320 Helmonders hun zorgpremie niet betalen.
- 17% van de Helmonders is laaggeletterd.
- En volgens het NIBUD kan 40% van de huishoudens een tegenvaller van € 300 niet opvangen.
Cijfers waar ik steeds weer van schrik.
Werk aan de winkel dus, ook voor de politiek. Allereerst moeten we uiteraard voorkomen dat mensen in een armoedesituatie komen. In Helmond hebben meer dan 6.000 mensen een risico op problematische schulden, terwijl maar 511 mensen schuldhulpverlening krijgen. Blijkbaar komt iedereen pas in actie als het water aan de lippen staat. Maar we moeten als overheid van nazorg naar voorzorg. Daar heeft de gemeente Helmond goede plannen voor, waar de nodige vaart achter gezet moet worden. Bijvoorbeeld preventieve begeleiding van mensen die betaalachterstanden hebben op hun huur, nutsvoorzieningen of zorgpremie.
Maar vooral moeten we de wereld minder moeilijk maken, juist voor mensen die het het moeilijkst hebben. Om aan hulp en ondersteuning te komen moet je digitaal vaardig zijn, moet je goed kunnen lezen, moet je inzicht hebben in je financiële situatie en zijn er een heleboel voorwaarden en regels, die ook nog eens vooral uitgaan van wantrouwen. Weg met deze bureaucratie! En laat de gemeente daar zelf het goede voorbeeld in geven. Heel concreet: waarom wordt een Helmonder, die een stadgenoot met problemen onderdak biedt, gekort op zijn bijstandsuitkering vanwege de kostendelersnorm? We zouden zo iemand een – proportionele – beloning moeten geven! We willen in onze participatiemaatschappij toch juist dat mensen elkaar helpen en ondersteunen?
Armoede gun je niemand. Toch zijn er vandaag de dag nog teveel mensen die in armoede leven. Helaas ook in Helmond. Maar ik ben er trots op dat er in onze stad mooie initiatieven zijn, waar mensen zonder schaamte en met respect terecht kunnen!
Nathalie Peijs
Raadslid PvdA Helmond
22 reacties:
Triest in zo,n rijk land een voedselbank kapitaal regeerd
En van de week was het nog, dat Helmond steeds rijker wordt. Nou daar is maar weinig van te merken dan. Voedselbanken groeie als paddestoelen uit de grond. En dan nog steeds ontkennen dat er geen armoede is in Nederland. Pvda Partij voor de arbeid.. my ass zal je bedoelen die is nog meer voor de arbeiders dan jullie hypocriete politieke partij.
Dag Nathalie, zou je ook de bronnen kunnen noemen van de cijfers? (Is bv die 17% laaggeletterdheid gebaseerd op heel recent onderzoek?)
Ik herken trouwens je dubbele gevoel. Vraag me wel af of die toename van gebruik Super Sociaal komt door groei armoede of door het uit de taboesfeer halen van armoede problemen, waardoor meer mensen hulp durven vragen..
Ik lees telkens, we moeten dit en we moeten dat. DOE HET DAN.
Nathalie,
Ik lees regelmatig op deze weblog dat “gemeente” meeleest. Bij deze: als “voormalig” hulpverlener, die door omstandigheden, ook een bijstandsuitkering heeft, stap ik alsnog weer in dit werkveld om deze groep mensen te helpen.
Dus waar, wanneer en hoe laat moet ik me melden zodat we (jij of iemand van een andere partij) concreet aan de slag gaan?
@Jeanne, de cijfers over armoede heb ik uit de Factsheet Lage Inkomens in Helmond (https://infogram.com/1pd3d72gy0kwpqumee6kqdkyrqik52nnd5d?live). Het percentage over laaggeletterdheid heb ik heel recent ontvangen van Robin Verleisdonk, de directeur van Bibliotheek Helmond-de Peel.
En ik ben met je eens, dat de toename van het gebruik van voorzieningen zeker ook komt, omdat deze voorzieningen steeds beter bekend zijn. Maar het gebruik is ook toegenomen doordat de gemeente is gaan werken met de inkomensverklaring voor mensen met een inkomen tot 120% van de bijstand. Dat maakt de doelgroep groter, maar ook de drempel lager om naar binnen te stappen.
@Erik, wat goed om te horen. Ik zou graag eens met je koffie/thee drinken en kijken op welke manier we elkaar kunnen vooruit helpen. Makkelijkste is denk om me even te mailen ([email protected]).
Nathalie,
Als eerste: mijn compliment voor het daadwerkelijk reageren op mijn facebook reactie. Ik zal via e-mail contact met je opnemen.
Ten tweede: ik drink mijn koffie zwart 😉
Dag Nathalie, een goed verhaal! Waar het omgaat is dat we moeten leren ‘omdenken’. Waar liggen de kansen in plaats van waar liggen de moeilijkheden! En, zoals jij aangeeft, weg met al die onnodige (digitale) drempels die het omdenken tegenhouden.
@Hanneke, dank! En helemaal met je eens, de mindset moet om. Wat dat betreft sluit ik me ook aan bij @Joseph: we moeten niet alleen omDENKEN, we moeten vooral omDOEN!
De voedselbank is een sprekend voorbeeld van een tenenkrommende oplossing voor een serieus probleem. Het is alsof je een scheur in de Nachtwacht herstelt met plakband: het zit weer even goed, maar in je achterhoofd knaagt dat er toch een betere manier moet zijn.
Volgens de participatiegedachte gunnen we iedereen die zich naar vermogen inzet een even groot deel van de “koek”, de welvaart die we met elkaar creëren. Ook als door allerlei omstandigheden de inzet van de ene persoon meer of minder oplevert dan die van de andere. Je zou de participatiegedachte versie 2.0 kunnen noemen van “wie niet werkt, zal niet eten”: als jij (niet) je mede-verantwoordelijkheid neemt voor het floreren van de samenleving, neemt de samenleving (niet) zijn mede-verantwoordelijkheid voor het floreren van jou.
Maar op de een of andere manier komen we niet los van versie 1.0: als je inzet niet voldoende oplevert om je eten economisch te verantwoorden, dan is het jouw probleem, niet dat van de samenleving, dat je niet krijgt wat we je gunnen. Had je maar zelfredzamer moeten zijn door minder tegenwind in je leven.
Ik geloof niet dat we moeten om-denken. De participatiegedachte is best wel goed. We moeten er alleen nog dieper over door-denken.
Goed geschreven!
@Sander, dank voor je uitgebreide reactie! En je raakt een aantal heel terechte punten aan mbt de participatiemaatschappij. Eigenlijk zou je kunnen stellen, dat een sterke verzorgingsstaat nodig is voor de participatiemaatschappij. Wat daarbij niet helpt, is dat we willen dat mensen elkaar ondersteunen en helpen, zodat de overheid minder hoeft te doen. Zie mijn voordeel over de kostendelersnorm). De voordelen landen dus alleen bij de overheid. Dat werkt niet stimulerend.
@Sander Lam : toch vind ik jou reactie een beetje kort door de bocht….
Er zijn ook mensen die buiten hun schuld om tussen wal en schip terecht komen,
om wat voor reden dan ook. Is het dan niet fijn dat je in een welvarend land leeft waar men haar inwoners niet laat verhongeren ?
Ook ik vind dat diegenen, die moedwillig misbruik van onze sociale vangnetten maken, best bestraft mogen worden !
Ik vermoed als ze vanuit de overheid er voor zorgen dat werken echt lonend is, er een aanzienlijk deel wel van de bank komt. Het verschil tussen werken of thuis zitten is te klein, dus verhoog de lonen.
Neem als voorbeeld een in de bijstand zittend gezin met 2 thuiswonende minderjarige kinderen, het totale netto inkomen per maand is minimaal 1800 euro (uitkering en toeslagen). Als 1 van de 2 ouders gaat werken en dit bedrag netto in de maand verdient dan is het bruto salaris al dermate hoog dat er géén recht meer is op toeslagen.
M.a.w. de hele maand werken of de hele maand lekker thuis en doen waar je zin in hebt voor hetzelfde inkomen, volgens mij niet zo’n moeilijke keuze voor de
meesten 🙂
We leven in een maatschappij van bureaucratie. Dat is al jaren zo. Je maakt regelgeving zo ingewikkeld dat weinigen het begrijpen. Bij foutieve interpretatie kom je in problemen. De zwaksten als eersten. Die kunnen zich ook nauwelijks verweren. Het is David tegen Goliath.
En inschakelen van professionele hulp, o.a. advocaat, is vaak niet mogelijk of onbetaalbaar. Er wordt snel geoordeeld dat je misbruik hebt gemaakt van (sociale) voorzieningen. ‘Voor een paar centen’.
Je komt automatisch terecht in een mallemolen die eindigt in een schuldhulpverlening. Ook weer bureaucratie. Van de regen in de drup.
Als onze minister-president meent dat in het kader van milieubelang van 130 naar 100 een ‘rot-maatregel’ is is hij niet bezig met het belang van de Nederlanders.
Wat voor Helmond toepasbaar is geldt evenzeer voor talloze andere Nederlandse gemeenten.
@Jan op dinsdag 26 november 2019 om 13:24:
Hoezo kort door de bocht? De punten die jij noemt zijn allemaal goede voorbeelden van “als jij (niet) je mede-verantwoordelijkheid neemt voor het floreren van de samenleving, neemt de samenleving (niet) zijn mede-verantwoordelijkheid voor het floreren van jou”.
-1- “Er zijn ook mensen die buiten hun schuld om tussen wal en schip terecht komen,
om wat voor reden dan ook. Is het dan niet fijn dat je in een welvarend land leeft waar men haar inwoners niet laat verhongeren ?”
Inderdaad. Als je buiten je schuld weinig voor de samenleving kunt betekenen, is het weinige dat je nog wel kunt, voldoende om op steun vanuit diezelfde samenleving te mogen rekenen.
-2- “Ook ik vind dat diegenen, die moedwillig misbruik van onze sociale vangnetten maken, best bestraft mogen worden !”
Inderdaad. Als je niet je mede-verantwoordelijkheid neemt voor het floreren van de samenleving, hoef je niet op steun vanuit diezelfde samenleving te rekenen.
-3- “Ik vermoed als ze vanuit de overheid er voor zorgen dat werken echt lonend is, er een aanzienlijk deel wel van de bank komt. Het verschil tussen werken of thuis zitten is te klein, dus verhoog de lonen.”
Inderdaad. Je mede-verantwoordelijkheid nemen voor het floreren van de samenleving moet beloond worden met meer mogelijkheden om zelf te floreren.
Zo te zien zijn we het over de doelen wel eens, alleen niet over de middelen. Financiële prikkels waardoor de een de bank uit komt, zijn een trap na voor anderen die door omstandigheden echt niet kunnen werken.
Er zou een objectieve meetlat moeten bestaan om vast te stellen in hoeverre iemand zich inzet, als percentage van wat je in redelijkheid van die persoon kan vragen. Hoe hoger dat percentage, hoe hoger het welvaartsniveau waar je in mijn ogen recht op hebt.
Zo’n objectieve meetlat bestaat niet, maar er valt vast wel iets te bedenken wat voldoende in die richting komt om voor een meerderheid rechtvaardig aan te voelen. Bijvoorbeeld: wie volgens de huidige criteria van de P-wet werkt naar vermogen, vertoont een inzet van 100%. En wie overduidelijk kansen laat liggen om aan het werk te gaan vertoont een inzet van 0%. (Dat laatste wil nog niet zeggen dat het inkomen 0 euro moet zijn, want je wilt de mensen ook weer niet de criminaliteit in jagen.)
Als alle mensen gelijk aan elkaar waren, zou je de mate van iemands inzet af kunnen lezen aan de economische waarde van zijn of haar werk. Maar in de weerbarstige werkelijkheid is dat verband niet zo eenvoudig. We moeten dus iets beters bedenken dan je inkomen koppelen aan de economische waarde van je werk, zoals nu gebeurt.
@Sander Lam op dinsdag 26 november 2019 om 16:10:
Zorg als ambtenarij voor duidelijkheid richting burgers voor duidelijkheid. Daaraan ontbreekt het. Als er iets fout gaat krijgt ‘de gewone man’ de schuld.
De ambtenarij wil niets anders. En sociale recherche????
Het is hun broodwinning. Soort ere-galerij bij de gemeente.
Ik herinner me een voorval van iemand die een taakstraf moest uitvoeren.
Daarvoor werd hij door de rechtbank veroordeeld. Via de reclassering verwezen naar een van de meest corrupte organisaties die Helmond ooit heeft gekend.
Ik hoef geen naam te noemen. Die ken jij ook.
@Edwards op dinsdag 26 november 2019 om 17:16:
Ik geloof niet zo in kwade wil, wel in goede bedoelingen die in de weerbarstige werkelijkheid ongelukkig uitpakken. En in wantrouwen doordat mensen (individuen en instanties) elkaar in plaats van de weerbarstige werkelijkheid zien als bron van de problemen. En in oplossingen als je blijft geloven in ieders goede wil.
Dat geldt ook voor de bureaucratie. Elk regeltje apart is ooit met de beste bedoelingen ingevoerd, maar het geheel van regeltjes is een eigen leven gaan leiden dat ongelukkig uitpakt. De preventieve aanpak van armoede die Nathalie bespreekt, lijkt mij een goede reactie hierop.
@Sander Lam op woensdag 27 november 2019 om 09:22:
Goede bedoelingen zijn nooit slecht. De weg is oneindig lang.
Als Joop den Uyl zijn bedoelingen ca. 50 jaar geleden zou hebben kunnen realiseren was de column van Nathalie mogelijk overbodig geweest.
Op elk pad komen weerbarstige tegenstanders je tegemoet. Dat blijft zo.
l’Histoire se répète.
Wij organiseren op vrijdag 20 december een Xmas sing along bij de oude toren in Stiphout. Als entree vragen wij een artikel uit uw voorraadkast. Deze artikelen worden aangenomen door super sociaal en krijgen een plekje in deze bijzondere winkel!
Voor meer info ; http://www.xmassingalong.nl
Xmas sing along
#meteengoedgevoeldekerstin
@Joseph Gruyters op maandag 25 november 2019 om 08:37:
Nathalie en Anke doen toch wat, wat DOE jij behalve een bietje typen??
Ik doe ook niet veel, maar ik ga ‘de goei’ niet zitten afzeiken.
@Anke Rooijakkers op donderdag 28 november 2019 om 05:08:
Wat een geweldig infinitief voor de Super Sociaal! Zo’n pareltje maakt me weer trots op Helmond. Hoorde van de eerste editie goede verhalen. Helaas kan ik niet komen, kon het elke dag maar Kerstmis zijn…
@Edwards op woensdag 27 november 2019 om 10:16:
Probeer het eens. Ik heb er goede ervaringen mee.
Mooi initiatief, Anke! Een leuke avond met een supersociaal randje :).