Stijkel: Raadsleden zijn ook mensen
Er wordt meer dan genoeg geschreven over het gestuntel in de gemeenteraad. “Niet zelden hebben ze hele avonden en meerdere schorsingen nodig om tot een fatsoenlijk besluit te komen,” klinkt het. Toch wil ik nu wel een lans breken voor mijn collega’s in de politiek. Want wij worden bekeken als professionals, terwijl een raadslid veel vaker iemand is met een (fulltime) baan en een passie voor politiek in zijn of haar woonplaats.
Natuurlijk zijn er professionals betrokken bij de gemeenteraad. Een uitgebreid ambtenarenapparaat en de griffie. Voor zover ik weet is geen enkel raadslid fulltime aan het werk voor de gemeenteraad. Toch verwachten burgers wel een goede bijdrage en dat we (bijna) elke millimeter van een dossier kunnen benoemen.
Je zult maar raadslid zijn, we krijgen het steeds drukker omdat de landelijke overheid steeds meer taken bij de gemeenten neerlegt, de dossiers worden steeds dikker en ingewikkelder, en beslissingen worden veelal in groter regionaal verband genomen. Waardoor de rol van de raad verandert. Vanwege al dat werk komt het contact met de burgers onder druk te staan, terwijl die op hun beurt steeds luider om actie roepen.
“Als je zegt dat je goed bent ben je arrogant, weet je iets niet dan ben je zwak.”
Heel veel reacties krijgen wij naar ons hoofd geworpen, en eigenlijk niet of nauwelijks wordt er door politici op gereageerd. Omdat zij bezig zijn zich in te zetten voor hun stad. Onze stad waar wij allen zo bij betrokken zijn en de politiek ingegaan zijn omdat wij allen maatschappelijk betrokken burgers zijn. Over die betrokkenheid wil ik het graag hebben, veel raadsleden zijn niet alleen actief in de politiek maar ook daarbuiten. Zij vervullen bestuursfuncties bij clubs en verenigingen, coachen het team van hun zoon of dochter, helpen mee op school en doen vrijwilligerswerk.
Nee, wij houden 4 jaar lang het pluche warm en weten niet wat werken is. Raadsleden zitten 1e rang in theater het Speelhuis etc. Nou, ik kan u één ding vertellen, ook ik heb ruim twee en een half uur in de rij gestaan voor mijn kaarten voor het Speelhuis. En dat is helemaal niet erg, wij zijn ook gewoon burgers in deze stad.
Een keer wil ik toch graag reageren op de reacties die komen en ik zal het bij mezelf houden en u een kijkje geven in mijn leven, wat doe ik eigenlijk voor de ouderen? Dat is een vraag die ik regelmatig krijg. Weet ik wel hoe het er allemaal aan toe gaat in de zorg. Nou, beste lezers, dat weet ik. Ik werk namelijk ook, in de zorg, nee geen goedbetaalde managersfunctie, maar gewoon met de handen aan het bed. Ik zorg met heel mijn hart en ziel voor de ouderen in de Peel. Voor die cliënten waarvan wordt gevraagd hun zelfredzaamheid te verbeteren of ten minste te handhaven. Voor cliënten die eenzaam zijn en die gekort worden op hun huishoudelijke zorg. Alle verhalen hoor ik aan uit de eerste hand. Ik trek steunkousen uit, vervang incontinentieluiers en maak warme melk als een bewoner niet kan slapen omdat het de sterfdag is van haar overleden partner. Ik begeleid families in het rouwproces bij het overlijden van hun ouders. Ik zit op de rand van het bed en luister naar mijn cliënten. Naar alle verhalen die mensen je te vertellen hebben, prachtige, ontroerende verhalen . Zij vertrouwen volledig op jou en geven je een kijkje in hun leven. Ik zorg voor hen zoals ik voor mijn eigen ouders zou zorgen. Ik weet ook dat met een uurtje huishoudelijke hulp erbij het huis leefbaarder wordt en met een extra bezoek van familie het geluksgevoel komt bij de mensen of dat ze minder eenzaam zijn. Al deze ervaringen neem ik mee, neem ik mee in mijn werk als raadslid. Ik weet dat ik niet alles kan veranderen, wat ik graag zou willen, maar ik doe wel mijn best, mijn uiterste best. Voor onze ouderen en ook voor onze mooie stad Helmond. En ik weet dat al mijn collega’s dat ook doen. Met hart en ziel zich inzetten om het raadslidmaatschap zo goed mogelijk te vervullen.
Ik wens u allen een heel mooie zomervakantie toe, waarin veel tijd is voor uw naasten. Bezoek uw oude vader of moeder of buurman een keertje extra, u maakt er mensen gelukkig mee.
Sandra Stijkel
Raadslid Senioren 2013
3 reacties:
Bedankt Sandra, eindelijk iemand die op durft te staan voor haar collega`s,
ook de zorg is allemaal onze zorg. Eigenlijk telt dat voor alles waar we voor staan en leven. Ook ik kom uit de zorg, het gaat echt allemaal niet van een leien dakje. En de veranderde zorg begon al in mijn periode eind jaren 70 begin 80. Alleen dat had nog niet echt iedereen in de gaten, als alleen de mensen op de werkvloer. De stakingen toentertijd om op te komen voor je medemensen om je baan te behouden, dat toen voor 5% meer salaris.
Maar ook toen was men not amused, wat dachten ze wel zei men toen.
Afijn het is helaas uitgekomen. En nu weer als je dan hoort dat men bij rechters je gelijkheid haalt voor het behouden van je rechten op de huishoudelijke zorg uren, zijn er toch nog gemeenten die dit gewoon langs zich neerleggen. Schandelijk. Hoe gaat Helmond hiermee mee om?
Rest mij iedereen een fijne vakantie te wensen, maak er wat moois van
Volgens mevrouw STIJKEL zijn raadsleden ook mensen. Dat klopt helemaal! En in een column in “De Traverse” van woensdag 6 juli pleit HUUB voor “meer loon voor raadsleden”! En dan begint bij mij het probleem. Als er sprake is van een coalitie van een aantal politieke partijen die samen het College van B&W vormen met een dichtgetimmerd coalitie – akkoord, dan wordt de speelruimte van de gemeenteraadsleden die lid zijn van de coalitie – partijen én van de gemeenteraadsleden van de oppositie wel erg beperkt – die speelruimte bestaat gewoon niet – en dit gaat ten koste van het democratisch proces en van de controlerende en corrigerende taak van de voltallige gemeenteraad. En om dan te pleiten voor een verhoging van de financiële vergoeding voor leden van de Helmondse gemeenteraad – zeker nu BEZUINIGINGSDRIFT het toverwoord is geworden (ook in Helmond) – lijkt me dan niet op zijn plaats. Politici zoals gemeenteraadsleden worden geacht een maatschappelijke voorbeeldfunctie te vervullen + dat geldt in mijn ogen ook in financieel opzicht! Een hogere vergoeding trekt volgens mij juist “hobbyisten” – woordkeuze van columnist HUUB – en “avonturiers” – mijn woordkeuze – aan. Het mandaat van de Helmondse gemeenteraad duurt nog minder dan 2 van de vier jaar en dan zijn er weer gemeenteraadsverkiezingen. Het lijkt me beter om deze af te wachten en dan te kiezen voor een minder knellend “keurslijf” dan waar de coalitie nu voor gekozen heeft en een beslissing over de financiële vergoeding voor de leden van de gemeenteraadsleden uit te stellen tot na de volgende verkiezingen.
@Jolanda op maandag 4 juli 2016 om 14:24:
Tranen biggelen uit mijn ogen.Wat zijn het toch een geweldenaren.