Vandaag wil ik eens met u praten over de achterkamertjes van de stad. Ditmaal niet over de herbenoeming van de burgemeester. De beraadslagingen over F. J. te H. waren besloten, de stemmingen geheim en het devies aan de raadsleden was: u hebt niets te kiezen dus kiezen op elkaar. Het was me het debatje wel. Wie zijn zegeningen niet tellen kan, telt maar zijn knopen. Al naar het gelang men de spelregels respecteert begint men met ja, nee, ja, nee enzovoort. Ik kan u verklappen dat mijn knopenaantal even was.

Nee, beste Helmonders, ook het sportbeleid wordt in de achterkamertjes, de bestuurskamers en waar men zo al bijeenkomt, gemaakt. Ambtenaren schrijven het later onder goedkeurend oog van wethouder en burgemeester weer aan elkaar, zodat u en ik denken dat het er democratisch aan toegaat. Het sportbeleid van Helmond wordt gemaakt onder de tribunes, in de catacomben, zonder publiek. Het beleid wordt gemeten naar gelang de maat der dingen, lees het belang van de mensen die in de kleine clubs bijeenkomen. De spelregels worden naar gelang de wedstrijd veranderd, zo naar het uitkomt.
Nu vraagt u mij: "Van Mullekom, geef eens voorbeelden". Vooruit dan, drie voorbeelden.

Helmond Sport, wel of niet op De Braak? Het laatste achterkamertjesoverleg vindt van wel. Dat betekent een aangepaste "nieuwbouw" of renovatie voor een beperkt aantal jaren. Club Mulo moet haar vierde veld opgeven om parkeren voor Helmond Sport te realiseren. Een aantal jaren terug kon dat veld niet naar, het om gras verlegen zittende, Klein Arsenal. Nu kan er asfalt worden ingezaaid voor de bolides van de sport- en de partijbonzen. De supporters van bezoekende clubs mogen voortaan nog steeds heerlijk vendelend en vandalerend vanaf het station door de stad naar het stadion marcheren.

Brandevoort wil sportvelden! De wethouder zegt ja, omdat iedere nieuwe wijk een sportveld moet hebben. Mooi gezegd, maar de Suytkade is ook een nieuwe wijk. Voor deze wijk moest een voetbalclub wijken en mocht niet terugkeren en kreeg als dank ook geen veld toegewezen. Oorzaak: de bestuurders van deze club wisten de weg niet naar de achterkamertjes. Voetbal was voor hen het gras ruiken.

Zo zou je nog meer voorbeelden aan kunnen dragen van het sportief meten met twee maten. Wat te denken bijvoorbeeld van de Ploegentijdrit voor de Pro Tour, die de regio in de maag gesplitst is na een borrel- en bittergarnituur van twee heren na afloop van een sportwedstrijd. De ene heer vertrok vanuit Helmond naar den verre, de ander kwam naar Helmond om er tot aan zijn pensioen te blijven. Buurman Eindhoven draait uiteindelijk op voor de kosten van dit onsportieve fiasco, product van ruzie en achterkap in de wielerwereld.
Toch handig gespeeld van die twee "Helliemonders".

Theo van Mullekom
Fractievoorzitter

Als columnist en cartoonist heb je de vrijheid om voorvallen en karaktertrekken van personen uit te vergroten of ze zelfs uit te gummen. De komende maanden zal ik regelmatig een prikkelende bijdrage leveren aan het debat in de stad. Ik wens ieder bezoeker een fijn 2008 toe en de stad bestuurders die met gelijke maat meten!

Ik zelf wil u deelgenoot maken van het diepst mijner gedachten. Ik wil een ander station Helmond Centraal. Als op enig moment de nachttrein van mijn collega-columnist Smeulders Helmond aandoet, dan wens ik de reiziger geen aankomst op een desolaat, verlaten, en verloederd station in een steenwoestijn.

Het heeft meer weg van een drenkplaats voor de paarden van de interlokale postkoets tussen Eindhoven en Deurne. Het Stationsplein heeft wat van een decor uit een cowboyfilm. De gevelwanden zijn van oer- Helmonds, van Dams- bordkarton. Je verwacht ieder moment Clint Eastwood of Lucky Luke te zien verschijnen om een of andere lokale bestuurlijke slechterik het persoonlijk aan te wrijven dat het Stationsplein zo weinig met de tijd is meegegaan.

Iets meer dan zes jaar geleden heb ik het dure bureau van Riek Bakker geadviseerd de stationsomgeving aan te pakken en zo de nieuwe Suytkade met de stad te verbinden. Een nieuw station Helmond Centraal leek me passen bij de ambities van de stad. Nu zes jaar later, bijna de ambtstermijn van een burgemeester, zien we dat het plein nog meer verslonst is. Het is een aanfluiting voor de reizigers, de passanten, die zich voor zullen nemen nooit in Helmond uit te zullen stappen. De stad verdiend beter. Na deze zes jaar had misschien iemand met pek en veren besmeurd de laatste intercity naar Eindhoven moeten nemen. Dat over het steen, nu de ziel.

Ik had graag gezien dat de Helmonders hun oordeel hadden kunnen geven over een nieuwe ambtstermijn van onze eerste burger. De gemeenteraad wilde er niet aan. Als ik nu de poll van Helmonds weblog als richtinggevend mag beschouwen, herken ik in de pek- en verendrager, geloof ik, onze burgervader die nooit met een vaderlijke hand over Helmonds bol heeft gestreken.

Maar Eindhoven dan: op 23 januari een burgemeesterreferendum waar de winnaar bij voorbaat vaststaat. Het is bij onze buren lood om oud ijzer, de burger wordt daar een rood PvdA-carnavalscostuum aangenaaid. Ik was laatst in Eindhoven en zag in deze bruisende stad de affiches van het burgemeestersreferendum hangen. Het leek op iets in de trant van: kies uw eigen prins carnaval, uw eigen dictator voor drie dagen. We weten nu ook dat de regiogemeenten samen zullen moeten werken onder leiding van een prins carnaval voor de duur van zes jaren. Helmond zal in dit regionale orkest de komende zes jaar de herbenoemde tweede violist mogen leveren.

Theo van Mullekom
Fractievoorzitter