10reacties

Tuerlings: Geiten uit de buurt (deel 2)

Veiligheid is de laatste maanden een terugkerend thema geweest in de commissie B&E. De stadswacht kwam ter sprake, waarover ik eerder al een column schreef. Afgelopen donderdag stond het aanvalsplan veiligheid op de agenda, over de bestrijding van criminaliteit in Helmond en op 16 maart, exact een maand geleden, werd het risicoprofiel van de Veiligheidsregio Brabant Zuidoost (VRBZO) besproken. Op dit risicoprofiel kom ik later terug.

In juni 2016 was het thema van mijn column geiten en Q-koorts. Hier pak ik nu op terug, omdat het nog steeds zeer actueel is. Vorige week was er een informatieavond in wijkhuis Parkzicht in Dierdonk, over de nog altijd ontbrekende duidelijkheid rond de komst van een nieuwe geitenboerderij met 2300 geiten tussen Bakel en Dierdonk.

Ter sprake kwam ook een eerdere bijeenkomst met de GGD en omwonenden. Tijdens deze bijeenkomst had de GGD op de mondelinge vraag of deze geitenboerderij, gelet op de gezondheidsrisico’s, wel op deze locatie kon komen, een resolute nee geantwoord. Als omwonende en Q-koorts patiënt weet je dan wel hoe laat het is. En dat nog los van de komst van een nieuwe varkensboerderij met minimaal 10.000 varkens, ook in deze omgeving.

In mijn vorige column sprak ik al over de grote risico’s van zoönosen (van dier op mens overdraagbare ziektes). In de zes Peelgemeenten, met de op 2 na hoogste concentratie vee ter wereld, is dit risico nog nét wat groter. Met 40 dieren per inwoner is de verhouding ver te zoeken. Als al het vee in deze gemeenten gelijk verdeeld zou worden, stond om de 7 meter een koe, kip, geit of varken. Overal om ons heen, alle kanten op. Voor een gemiddelde straat dus ongeveer bij iedere boom. Stel je dit even voor. En al die beesten poepen… In heel Brabant leven 37 miljoen stuks vee. Daarvan leeft 23% in de zes Peelgemeenten, terwijl die maar 10% van de oppervlakte van Brabant vormen.

foto Eric de RedelijkheidDie 37 miljoen dieren poepen zo’n 15 miljard kilo per jaar bij elkaar. Waar laten we dat? Precies. Een groot deel (6 miljard kilo) wordt uitgestrooid op het land om ons heen. Per vierkante meter van Brabant is dat gemiddeld iets minder dan anderhalve kilo. In de Peelgemeenten is het ruim 3 kilo. Dat is over de complete regio een laag van een centimeter. Stel je ook dit even voor… Van de overgebleven 9 miljard kilo raakt ieder jaar zo’n 3 tot 5 miljard kilo “zoek”. Best knap, al kunnen we wel raden waar we zouden moeten zoeken. De rest wordt verwerkt of naar het buitenland gestuurd. GroenLinks afdelingen in heel Brabant hebben hierover gezamenlijk een brandbrief naar het Provinciebestuur gestuurd, om te voorkomen dat dit beleid nog verder versoepeld wordt en we nog verder wegzakken in de shit.

Met 3 kilo poep per m² en bij iedere boom een dier in het achterhoofd gaan we nu kijken naar het risicoprofiel van de VRBZO. Daarin wordt een pandemie als meest catastrofaal en ook nog eens als zeer waarschijnlijk gekenmerkt. Overdraagbare dierziekten hebben minder heftige impact en zijn minder waarschijnlijk, al hebben de duizenden Q-koorts patiënten daar geen boodschap aan. Voor zoönosen heeft de VRBZO voldoende bestrijdingscapaciteit, maar een pandemie gaat ze nu nog boven het hoofd. Het is dan ook goed dat zo snel mogelijk verder geanalyseerd wordt hoe de bestrijdingscapaciteit voor een pandemie verbeterd kan worden.

Wetend dat de grootste ziekte-uitbraken van de laatste tijd (de Mexicaanse, de Spaanse en de Hongkong griep) voortkwamen uit dierziekten en via verschillende diersoorten konden muteren tot iets levensgevaarlijks, én dat ziekten ook verspreid kunnen worden via uitwerpselen, is het wellicht verstandig om de komst van íédere nieuwe boerderij in Zuidoost Brabant nog eens serieus te heroverwegen.
Het is namelijk niet de vraag óf er een keer een mega-uitbraak van een resistente bacterie of virus uit de intensieve veeteelt komt, maar wanneer! De grens tussen een pandemie en van dier op mens overdraagbare ziekten is flinterdun. Als het mis gaat, gaat het dus echt goed mis en dan zou Zuidoost Brabant wel eens niet het slachtoffer kunnen zijn, maar de bron van het probleem…

Deze column is niet om angst te zaaien, maar om bewustwording te creëren over de megarisico’s van intensieve veeteelt dicht bij mensen.

Thomas Tuerlings
Burgercommissielid GroenLinks

In de reacties hieronder staan weblog-updates.