5reacties

Tuerlings: Kunst, een Helmonds dilemma

Een vervolg op Kunst, een duivels dilemma.

In de reacties op mijn vorige column werd de vraag gesteld hoeveel euro GroenLinks vindt dat er per voorstelling bijgelegd mag worden. Achterliggende gedachte van die reactie was dat een voorstelling liever niet teveel geld kost en bij voorkeur zelfs winstgevend is. Zo niet, dan kan het geld eigenlijk maar beter naar andere kunst. Kunst die dus waarschijnlijk ook zonder financiële steun al ‘break even’ draait of zelfs winstgevend is. Dan hoeft juist dáár toch geen geld meer bij?

Precies daartegen zet ik me in de vorige column af. Het klopt helemaal dat sommige voorstellingen (of andere vormen van kunst) meer geld kosten dan ze opleveren, maar dan kijk je sec naar de euro’s op de balans. De strekking van mijn column was dat er veel meer op de balans staat dan enkel die euro’s. Recent is bijvoorbeeld uit onderzoek gebleken dat dementerende ouderen én hun begeleiders veel profijt hebben van een bezoek aan het museum. Ze worden er blijer van en het geeft familie en begeleiders meer inzicht in hun emoties, omdat ze meer gaan praten terwijl ze normaal stil blijven… Dit soort dingen staan ook op die balans, maar kennen geen prijskaartje.

Het is niet aan GroenLinks of zelfs aan de gemeente om te bepalen welke voorstellingen getoond worden en wat dat mag kosten. Daarvoor heeft iedere culturele instelling een programmeur in dienst die een doordachte afweging maakt en een divers programma in elkaar zet. Daar zitten financieel winstgevende voorstellingen tussen, maar ook voorstellingen waar iets moet worden bijgelegd. Als je als gemeente de eis stelt dat het iedere keer winstgevend moet zijn, dan wordt het erg lastig diversiteit te bieden en loop je het risico op een eenheidsworst. Je hebt dan misschien wel een winstgevend theater, maar het biedt de bezoekers geen kans op een nieuw perspectief en daagt niet uit om eens anders naar de wereld te kijken en dat is toch wel een belangrijk deel van het concept kunst.

Wat betreft het betrekken van diverse groepen in de stad, mag het Helmondse aanbod best sterk genoemd worden. Iedere instelling weet daarbij een eigenheid te behouden. Als je kijkt naar ons Gemeentemuseum bijvoorbeeld, dan vind je daar keer op keer zeer unieke exposities. Weinig musea weten de essentie van hun stad zo scherp te vatten als het Gemeentemuseum. Zelfs een landelijk thema als honderd jaar De Stijl wordt daar op bijzondere wijze gekoppeld aan de Helmondse identiteit. De Cacaofabriek host eind september voor de derde keer Urban Matterz, een hiphop event dat niet alleen jong en oud uit Helmond weet aan te trekken, maar ook (inter)nationaal op de kaart staat. Het KunstKwartier zit misschien in een wat ruim jasje, maar ook zij gaan met de tijd mee en organiseren uiteenlopende activiteiten om een zo groot mogelijk deel van de Helmonders te bereiken. Met het Speelhuis heeft Helmond nog zo’n unieke instelling in huis. Zij programmeert landelijk aanbod en stelt zich tegelijkertijd zeer uitnodigend op naar lokaal talent. Bovendien is het niet alleen vanaf de tribune een prachtig theater. Van mensen uit de theaterwereld weet ik dat het ook op het podium een feest is om er te mogen zijn. Naast deze vier grote instellingen hebben we ook nog het Annatheater dat zich heel erg inzet voor talentontwikkeling en educatie en dan heb ik het nog niet eens over de tientallen grote en kleinere evenementen en initiatieven in de stad die ook allemaal bijdragen aan een erg divers kunstenveld voor een stad van slechts 90.000 inwoners…

Veel dingen hebben hun prijs, maar sommige dingen zijn onbetaalbaar.

Thomas Tuerlings
Burgercommissielid GroenLinks