Tuerlings: Kunst, een Helmonds dilemma
Een vervolg op Kunst, een duivels dilemma.
In de reacties op mijn vorige column werd de vraag gesteld hoeveel euro GroenLinks vindt dat er per voorstelling bijgelegd mag worden. Achterliggende gedachte van die reactie was dat een voorstelling liever niet teveel geld kost en bij voorkeur zelfs winstgevend is. Zo niet, dan kan het geld eigenlijk maar beter naar andere kunst. Kunst die dus waarschijnlijk ook zonder financiële steun al ‘break even’ draait of zelfs winstgevend is. Dan hoeft juist dáár toch geen geld meer bij?
Precies daartegen zet ik me in de vorige column af. Het klopt helemaal dat sommige voorstellingen (of andere vormen van kunst) meer geld kosten dan ze opleveren, maar dan kijk je sec naar de euro’s op de balans. De strekking van mijn column was dat er veel meer op de balans staat dan enkel die euro’s. Recent is bijvoorbeeld uit onderzoek gebleken dat dementerende ouderen én hun begeleiders veel profijt hebben van een bezoek aan het museum. Ze worden er blijer van en het geeft familie en begeleiders meer inzicht in hun emoties, omdat ze meer gaan praten terwijl ze normaal stil blijven… Dit soort dingen staan ook op die balans, maar kennen geen prijskaartje.
Het is niet aan GroenLinks of zelfs aan de gemeente om te bepalen welke voorstellingen getoond worden en wat dat mag kosten. Daarvoor heeft iedere culturele instelling een programmeur in dienst die een doordachte afweging maakt en een divers programma in elkaar zet. Daar zitten financieel winstgevende voorstellingen tussen, maar ook voorstellingen waar iets moet worden bijgelegd. Als je als gemeente de eis stelt dat het iedere keer winstgevend moet zijn, dan wordt het erg lastig diversiteit te bieden en loop je het risico op een eenheidsworst. Je hebt dan misschien wel een winstgevend theater, maar het biedt de bezoekers geen kans op een nieuw perspectief en daagt niet uit om eens anders naar de wereld te kijken en dat is toch wel een belangrijk deel van het concept kunst.
Wat betreft het betrekken van diverse groepen in de stad, mag het Helmondse aanbod best sterk genoemd worden. Iedere instelling weet daarbij een eigenheid te behouden. Als je kijkt naar ons Gemeentemuseum bijvoorbeeld, dan vind je daar keer op keer zeer unieke exposities. Weinig musea weten de essentie van hun stad zo scherp te vatten als het Gemeentemuseum. Zelfs een landelijk thema als honderd jaar De Stijl wordt daar op bijzondere wijze gekoppeld aan de Helmondse identiteit. De Cacaofabriek host eind september voor de derde keer Urban Matterz, een hiphop event dat niet alleen jong en oud uit Helmond weet aan te trekken, maar ook (inter)nationaal op de kaart staat. Het KunstKwartier zit misschien in een wat ruim jasje, maar ook zij gaan met de tijd mee en organiseren uiteenlopende activiteiten om een zo groot mogelijk deel van de Helmonders te bereiken. Met het Speelhuis heeft Helmond nog zo’n unieke instelling in huis. Zij programmeert landelijk aanbod en stelt zich tegelijkertijd zeer uitnodigend op naar lokaal talent. Bovendien is het niet alleen vanaf de tribune een prachtig theater. Van mensen uit de theaterwereld weet ik dat het ook op het podium een feest is om er te mogen zijn. Naast deze vier grote instellingen hebben we ook nog het Annatheater dat zich heel erg inzet voor talentontwikkeling en educatie en dan heb ik het nog niet eens over de tientallen grote en kleinere evenementen en initiatieven in de stad die ook allemaal bijdragen aan een erg divers kunstenveld voor een stad van slechts 90.000 inwoners…
Veel dingen hebben hun prijs, maar sommige dingen zijn onbetaalbaar.
Thomas Tuerlings
Burgercommissielid GroenLinks
5 reacties:
Beste Thomas,
Wat is nu precies je uitgangspunt? Ik heb je column voorafgaand aan deze column ook gelezen, maar ik zie niet echt wat je standpunt is (of van GroenLinks). Enerzijds geef je aan dat grote diversiteit en groot bereik belangrijk is, anderzijds is er met name flink beknibbeld op de grote cultuurevenementen die voor een groot bereik zorgden. (lees subsidie Artimond en Impact). De wethouder van Groen Links, Erik de Vries, is mede verantwoordelijk voor de rare verdeling van de stromen in het onderdeel Cultuur van de begroting (Programma 05 voor de intimi), vanuit zijn portefeuille toerisme. De nieuwe subsidievoorwaarden voor evenementen zijn inmiddels al weer een tijdje van toepassing, maar de subsidiesystematiek voor de grote instellingen moet nog steeds onder de loep worden genomen……
Even wat cijfers:
Rapportcijfer:
het rapportcijfer hoe het culturele klimaat wordt beoordeeld uit de laatste inwoners enquete van 2015 is een 6,8. Voor 2017 is het cijfer nog niet bekend. Ik verwacht door wegvallen van H2O (Artimond en Jazz) en Impact en de verbouwing van het Speelhuis (daardoor tijdelijk 30% minder bezoekers mogelijk) dat we op een mager 6je uitkomen.
Kunstkwartier:
exploitatie zal in 2017 bijna 1,8 Miljoen gaan kosten, aantal deelnemers: nog geen 1900…….
Speelhuis (inclusief Gaviolizaal):
exploitatie zal in 2017 bijna 1.4 Miljoen gaan kosten, maar wel met ongeveer 32000 bezoekers
Dus ja, “het kunstkwartier zit wel erg ruim in het jasje”, zoals jij dat zo mooi noemt. Misschien toch maar eens de verdeling van 11,9 miljoen op cultuur tegen het licht houden? Daarbij vind ik je insteek van diversiteit en groot bereik wel een goeie, ik vind ook dat kunst en cultuur niet winstgevend hoeft te zijn. Maar overdrijven zoals we al jaren doen met het Kunstkwartier is ook een kunst 🙂
Ik zou liever een miljoen uitgeven voor een groot bereik, dan 1,8 miljoen voor nog geen 1900 kunstkwartierliefhebbers……. terwijl voor evenementen in 2017 nog geen half miljoen is uitgetrokken……
@G.Ekkehenkie op dinsdag 22 augustus 2017 om 19:21:
Grotendeels eens met je kritiek op de verdeling van de gelden, een van de opdrachten voor het kunstkwartier moet zijn om meer de wijken in te gaan. Hoe kom je aan de 1,8 miljoen trouwens? Ik dacht dat ze rond de 1 mln zaten en dat een flink deel daarvan eigenlijk lasten zijn voor de huur van het gebouw waar ze in zitten (vestzak-broekzak constructie, want het is een gemeentepand?).
Overigens is Stienen van het CDA de wethouder cultuur en is Erik de Vries niet van Groen-Links, maar van de SP.
Ik signaleer overigens een tweede probleem in Helmond en dat is de vergunningverlening. De eisen die de gemeente oplegt maken de organisatie van evenementen zo goed als onmogelijk waardoor het ene na het andere evenement het loodje legt. Daar ligt echt een taak voor de cultuurwethouder om in te grijpen, maar die zit op zijn handen.
@Michiel van Geel op woensdag 23 augustus 2017 om 12:22:
Wat een stomme fout van me, inderdaad De vries is SP….. Sorry Erik….. 🙂
🙂
Die 1,8 miljoen komt uit de begroting van 2017. Moet je niet de verkorte versie pakken, maar het meerjarenprogramma, pagina 64:
https://www.helmond.nl/bis/2016/Begroting%20Voorjaarsnota%20en%20jaarrekening/Programmabegroting-2017-2020-compleet.pdf
@Michiel van Geel op woensdag 23 augustus 2017 om 12:22:
(Het) Kunstkwartier trekt de wijken in. Zo brengen we kunst en cultuur nóg dichterbij. Zeggen ze zelf op hun website
https://www.kunst-kwartier.nl/wie-zijn-wij/over-kunstkwartier/
Overigens een opdracht die als ik mij goed herinner al weer enkele regeerperioden geleden gegeven is!
Raar vind ik je nadruk – en niet alleen van jou – op ‘evenementen’. Ten 1e hebben die vergunningen alles te maken met veiligheid en minder met gemeentebeleid en ten 2e heb ik (graag) wat geld over voor een goede stoel in een mooi theater bij een interessante voorstelling, een mooie, tot nadenken stemmende expositie of muziekavond en wat je nog meer aan ‘klassiek’ aanbod kunt verzinnen.
Tuerlings heeft daar een punt: het is wat primitief cultuur alleen als uitgavepost te zien. Ondanks als ons marktdenken, geeft cultuur ons heel wat meer. Zaken die niet in (euro)centjes vallen te berekenen.
@J.C op woensdag 23 augustus 2017 om 20:02:
ThomasTeurlings legt het toch uit. Kunst en cultuur is voor de gewone man.
Bij elke activiteit puilt De Cacoafabriek uit.