Tuerlings: Stimulerend torentje
Net als de academische wereld, lijkt de politiek moeite te hebben om uit zijn ivoren toren te komen. Met name de Haagse politiek neemt soms opmerkelijke besluiten. Een van de meest besproken thema’s op de politieke agenda van de afgelopen twee jaar is de participatiewet; het paradepaardje van staatssecretaris Klijnsma. Doelstelling van deze wet is met name om mensen in de bijstand te betrekken bij de maatschappij door middel van het invoeren van een verplichte tegenprestatie. Indien je niets voor je uitkering doet, word je gekort. Ik wil niet zeggen dat ik twijfel aan de goede bedoelingen van de staatssecretaris, maar deze wet, die per 1 januari 2015 in werking is getreden, is wat kort door de bocht. Bovendien zitten er nogal wat scherpe randen aan, zo vinden ook veel gemeenten.
Hoewel de staatssecretaris had opgedragen de tegenprestatie te verplichten, verzachten veel gemeenten dit door hun verordening participatiewet zo soepel mogelijk in te richten. Gemeenten hebben namelijk wél door dat de meesten helemaal niet voor de lol in de bijstand zitten. (Iets met ivoren toren enzo…) Sterker nog, het overgrote deel wil er als de donder weer uit! Het is écht geen pretje afhankelijk te zijn van de overheid, als je zelf gewoon prima in staat bent om te werken. Natuurlijk, er zijn altijd mensen bij die liever uit hun neus vreten dan dat ze zichzelf nuttig maken. Die zijn er in alle leeftijdscategorieën en in alle sociale lagen. Gelukkig komen we deze dikke vette ik mentaliteit in de bijstand slechts zelden tegen, in tegenstelling tot in andere lagen van de bevolking…
Het grote probleem in tijden als deze is dat er in het gunstigste geval twee werklozen voor iedere vacature zijn. In het gunstigste geval! Helaas is dit maar op weinig plekken zo en komt een verhouding van bijvoorbeeld vijf werklozen voor iedere vacature vaker voor. Er is simpelweg gewoon niet genoeg werk voor iedereen. Helmond vormt hierop geen uitzondering. Het is moeilijk iets voor te stellen wat meer frustreert dan gedwongen worden tot een tegenprestatie voor je uitkering, terwijl je juist ontzettend graag wilt werken, maar overal waar je komt, afgewezen wordt op leeftijd bijvoorbeeld.
Omdat wij weten hoeveel potentie er in de Helmondse bevolking zit, hebben wij ons sterk gemaakt voor invulling van de participatiewet vanuit vertrouwen in de Helmonder en in zijn/haar eigen initiatief, binnen dat wat mogelijk is, zonder een boze staatssecretaris op bezoek te krijgen. Hiervoor hebben we samen met de SP de motie Pilot Stimulerende Bijstand ingediend. Deze werd mede ondertekend door de VVD, PvdA en D66 en met ruime meerderheid aangenomen. Ook de Helmondse raad heeft begrepen dat een hete adem in je nek geen bijdrage levert aan je kansen op de arbeidsmarkt. Nu nog de lui in dat (ivoren) torentje.
Misschien een idee om de tegenprestatie ook maar te verplichten voor het Nederlands elftal, na de prestaties van afgelopen week?
Thomas Tuerlings
Burgercommissielid GroenLinks
37 reacties:
@Thomas Teurlings:
Ik vind dat je het mooi beschrijft, maar ben het er totaal mee oneens. Ik begrijp echt niet waarom iemand in de bijstand geen kleine verplichte tegenprestatie voor de maatschappij kan doen. Geloof het of niet, maar ik ken mensen die om loon te krijgen, 5 dagen per week verplicht worden te werken. Waarom mag dat wel, en dit niet?
1 Waarom zouden bijstandtrekkers bv niet eens in de week boodschappen kunnen doen voor een oude alleenstaande dame in hun buurt?
2 Wat is er zo erg als ze moeten meehelpen in de winter om het ijs weg te halen voor de Ameideflat? Nu moeten politici dat komen doen.
3 Waarom is het erg als bijstandtrekkers elke week een middagje ergens op een basisschool gaan voorlezen?
4 Wat is er mis om verplicht een sportclub of bij Festival Impact te helpen?
5 En tenslotte een mooie voor Groenlinks: Waarom is het zo erg om een ochtend per week rommel op te moeten ruimen in de Bakelse bossen?
Ik noem zo maar vijf voorbeelden uit de losse pols, want ik denk dat er nog veel meer te doen is in Helmond, werk dat anders letterlijk of figuurlijk blijft liggen.
De uitkeringstrekkers die dat werk al wel doen, zijn die dan zo dom?
Of zijn de uitkeringstrekkers die dat niet willen doen juist zo slim?
@Jan de Vries op maandag 7 september 2015 om 10:07:
“Verbeter de wereld, begin met bijstandtrekkers voor te schrijven hoe zij dat moeten doen” bekt niet lekker.
Onlangs gehoord van iemand die in de bijstand zat…: Hij kon gaan werken ! Prima denk je dan, 2 maanden op proef uitkering doorbetaald… Nu komt het
Hij ging fulltime aan de slag, geen recht op kinderopvang toeslag, omdat ouders betaalden kon zoontje naar de opvang, en toen kwam het helemaal de werkgeversheffing werd bij hem ingehouden op de uitkering!!!! In die 2 maanden !!
Doe daar maar eens wat aan ronduit belachelijk dat als je aan het werk wilt je daarvoor nog gestraft wordt en nog minder van je uitkering over houdt!!
Die mensen kunnen vaak al moeilijk het hoofd boven water houden maken extra kosten om te gaan werken, geen reiskosten niks alles kun je van van je verlaagde uitkering zelf betalen
Hoe stimuleer je dan dat men gaat werken ??? Sommige komen er zelfs door in de problemen als ouders niet de opvang hadden betaald was het feest niet eens door gegaan voor hem gewoon weg niet te betalen! Onmogelijk
Resultaat hij heeft nu een baan maar niet door fatsoenlijke hulp vanuit de gemeente
@Joep op maandag 7 september 2015 om 13:58:
Kreeg hij in die 2 maanden dan geen salaris?
tja die manke hatseflats in Den Haag heeft makkelijk kletsen, met zo`n anderhalve ton per jaar.
En god weet wat nog allemaal meer.
@ Sander nee men krijgt de mogelijkheid om ergens 2 of 3 maanden soort van stage te lopen de werkgever betaald dan geen loon, maar men gaat 2 of 3 maanden werken met behoud van uitkering de werkgever moet wel de intentie hebben om je aan te nemen, in die tijd heb je dus extra kosten en nergens recht op… Ik verbaasde me er ook over dat het hem uiteindelijk een hoop geld kost om zijn goede wil te tonen om aan het werk te gaan… Nu is hij aangenomen eind goed al goed maar stel de werkgever neemt je niet aan kost het je enkele honderden euro’s om 3 maanden te werken en met een uitkering heb je het niet breed en is 150 euro die je kwijt bent aan onder andere benzine om op je werk te komen of treinkaartjes en dan nog niet te spreken van de kosten van kinderopvang en de kosten van de werkgeversheffing.. Zo veel dat het je zelfs in de financiële problemen kan brengen….
Op vragen van hem aan de gemeente geen enkele maar dan ook geen enkele reactie, je wordt niet eens fatsoenlijk te woord gestaan …
Er zijn wel degelijk mensen innde bijstand die willen werken maar het wordt je moeilijk gemaakt of zelfs onmogelijk
@Joep op maandag 7 september 2015 om 17:31:
Belachelijk! Wie verzint zoiets? Ik had zelf ook ooit een proefperiode bij mijn eerste werkgever, maar ik kreeg gewoon salaris. Alleen hadden de werkgever en ik allebei de mogelijkheid om het contract eenzijdig en per direct op te zeggen.
En hoe zit het dan met de werkgeversheffing? Als hij in die 2 maanden officieel nog niet in dienst was van zijn beoogde werkgever, dan veranderde zijn “stage” toch niets aan zijn status als uitkeringsgerechtigde? Waarom werd dan ineens de werkgeversheffing ingehouden?
@Sander Lam op maandag 7 september 2015 om 18:31:
Een bedrijf kan ook bij stage-contracten niet onder de belastingregels uit. Kijk maar eens naar de huidige BOL en BBL structuur. Het regende destijds boetes bij diverse zorginstellingen, omdat niet was voldaan aan de “eerstedagsmelding bij onze vrienden van de belastingdienst”. Dit omdat stagecontracten nog niet waren verstrekt door de scholen (ik ken geen één school die dit wel heeft geregeld voor aanvang van de stage) en de bedrijven zelf geen contracten hadden opgesteld. 🙁
Er is maar één mogelijkheid om de wil naar werken echt te stimuleren; verschil tussen bijstand/uitkeringssituatie en minimumloon groter maken. En dit zeker niet weer te niet doen door allerlei vage toeslagregels. Ik ben ook voorstander van belonen (ipv afstraffen) in combinatie met de huidige participatiewet. Het liefst handje contantje.
Als werken ten opzichte van een bijstandssituatie een groter financieel voordeel geeft, dan stimuleer je de mensen zelf vanuit een positief punt. Je hoort mij dus niet zeggen dat de bijstand of uitkeringen omlaag moeten! Dat niveau mag van mij op het huidige blijven. Alleen zou werken beter beloond moeten worden, bijvoorbeeld door verlaging van loonheffing.
@ Sander , dat ligt waarschijnlijk aan de gemeente omdat de uitkering betaald wordt en men dus gaat werken soort van stage moet de gemeente eigenlijk die werkgeversheffing betalen, ik vermoed dat men de rekening dus bij diegene die stage gaat lopen legt en er dus vanaf trekt… Het is niet gaan werken met proeftijd wederzijds maar werken met een voordeel voor de werkgever omdat die een aantal maanden geen salaris hoeft te betalen, het schijnt dat er ook iemand van de gemeente moet komen praten met de werkgever zodat er door werkgevers geen misbruik wordt gemaakt van deze regeling….. Ook daar is nooit iemand van komen opdagen nooit is er iemand gezien… Zelfs Zijn werkgever vond het raar..
Samen gevat ronduit een puinhoop daar en compleet niet stimulerend om te gaan werken…. Dus politiek doe daar eerst maar eens wat aan…
@G.Ekkehenkie op maandag 7 september 2015 om 19:24:
Het is een fabeltje dat mensen een financiële prikkel nodig hebben om aan het werk te gaan. Zie de kennis van Joep, die zelfs een financiële prikkel om thuis te blijven negeerde, of lees § 5.5 van de armoedemonitor 2007.
@Joep op maandag 7 september 2015 om 20:59:
Ik lees op de website van de belastingdienst: “Hebt u loon of een uitkering? Dan betaalt uw werkgever of uitkeringsinstantie meestal de zogenoemde werkgeversheffing”. Ik vermoed dat de werkgeversheffing ten onrechte is ingehouden, en dat je kennis hem terug kan halen bij de belastingdienst. En als dat niet zo is, zou het in elk geval zo moeten zijn en is dit een klacht bij de Nationale ombudsman waard.
http://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/bldcontentnl/belastingdienst/prive/werk_en_inkomen/zorgverzekeringswet/teruggaaf_bijdrage_zvw/
Ik werk bij een groot bedrijf in Helmond waar de verhouding Pool Nederlanders ongeveer 70%-30% is. Ook bij ons komen mensen met behoud van uitkering werken wat ik belachelijk vind. Weinig stage aan, het is gewoon keihard werken. Als ze bedrijven meer stimuleren Polen buiten te gooien en ons eigen volk eerst aan het werk proberen te helpen dan is het dat een eerste start naar minder werklozen. Wil je als werkloze niet zo’n baantje dan mag je van mij gekort worden.
@Sander Lam op maandag 7 september 2015 om 22:52:
Je kan wel blijven ageren tegen de participatiewet, maar inmiddels zijn de eerste cijfers positief. De paragraaf uit de monitor van 8 !!! jaar geleden lijkt me niet echt representatief. De brief aan de kamer van staatssecretaris Kleinsma van 3 juli 2015 wel.“We zijn er zeker nog niet, maar dit is een zeer bemoedigend begin”, stelt staatssecretaris Klijnsma in een reactie op de cijfers.
“Vanuit de Participatiewet, die op 1 januari in werking is getreden, zijn ondersteunende maatregelen beschikbaar als loonkostensubsidie, jobcoaches en aanpassingen op de werkvloer als dat nodig is. ”
https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/participatiewet/nieuws/2015/06/22/mobiliserende-dienstverlening-aan-jonge-werklozen-noodzakelijk
In bovenstaande link wordt prima uit de doeken gedaan, waarom er een participatiewet is gekomen. De belastingdruk van de Nederlander ligt al gigantisch hoog, terecht dat het sociale stelsel in Nederland op de schop moet. Kijk naar onze Duitse buren; daar is de omvorming van hun sociale stelsel na de val van de muur een succes. Zelfs zo’n succes dat zij wel voldoende middelen hebben om bijvoorbeeld nu de vluchtelingenstroom met open armen te ontvangen, zonder daar zure bezuinigingen (zorg en pensioen als twee prima voorbeelden) voor te hoeven door te voeren die iedereen treffen.
Jij ziet de participatiewet als dwangarbeid, ik zie het als stimulans. Wellicht had de uitvoering beter gekund (belonen ipv korten is misschien in de toekomst mogelijk), maar laten we eerlijk zijn; een klein beetje terug geven aan de maatschappij voor je “gratis geld” is toch niet zo verkeerd?
Als in Helmond, met meer dan 5200 mensen in de bijstand of uitkeringssituatie, iedereen één week per jaar (dus ongeveer 2% van de beschikbare werkdagen in een jaar) zou terug geven aan de maatschappij in de vorm van werk, hadden we alleen in Helmond al 3800 uur per week om de dingen te doen die nu zijn wegbezuinigd. (hulp geven in bejaardenhuizen, wijkhuizen, tussentijdse schoolopvang, onkruidbestrijding een niveau hoger, hulp in nog te bouwen asielzoekerscentra etc.).
Is een week per jaar echt zo veel? Ik “mag” er 47 per jaar doen om aan mijn geld te komen……
Ik zal later vandaag uitgebreid op alles reageren!
@Sander Lam op maandag 7 september 2015 om 22:52:
Heb het ook gelezen ja van de werkgeversheffing, de uitkeringsinstantie in deze de sociale dienst heeft dit dus weer in mindering gebracht op zijn uitkering, vragen daarop worden dus niet beantwoord, geen reactie vanuit de sociale dienst…. Men doet daar maar wat omdat het in hun voordeel is ..
Dit staat los van de regel dat je geen recht op kinderopvang toeslag hebt als je een uitkering krijgt, dit zou veranderd moeten worden dat als je met behoud van uitkering gaat werken je er alsnog recht op hebt.
@G.Ekkehenkie op dinsdag 8 september 2015 om 09:50:
De fabel van de financiële prikkel is vele malen ouder dan de paragraaf waarnaar ik verwees. Het Sociaal en Cultureel Planbureau heeft de fabel in 2007 gescreend en naar het rijk van herkomst verwezen. Wat geeft je het idee dat de inwendige motivatie van mensen sindsdien is weggevallen?
@Sander Lam op dinsdag 8 september 2015 om 13:05:
Wellicht is het je ontgaan dat het inmiddels 2015 is 🙂 en de fabeltjeskrant is al jaren niet meer op TV.
Andere tijden, andere wetten en netten, zowel TV- als sociale- 🙂
Ik spreek uit ervaring, dat met de huidige minimumlonen (waarop je wel werkgeverslasten mag tellen van ongeveer 35%, maar daar merkt de werknemer niets van) en het stelsel van toeslagen het niet zo makkelijk is om mensen te vinden. De prikkel van verplicht solliciteren en de dreigende sancties geven soms de doorslag. Financiële prikkels werken wel degelijk! Juist om dit soort functies op te vullen schakel ik dan maar noodgedwongen gemeentelijke instanties in, die de werklozen begeleiden.
Kijk nu ook maar naar de 300miljoen die worden uitgetrokken voor extra kinderopvang; volgens mij sprak de FNV de magische letterlijke reden “dat het anders niet loont”. Dus financiële prikkel! En zoals eerder gemeld; de eerste cijfers zijn positief.
@G.Ekkehenkie op dinsdag 8 september 2015 om 19:04:
Wat was er eerder; de kip of het ei?
Maak eens aannemelijk dat er voor elke werkzoekende een
betaalde en enigszins zinnige werkmogelijkheid bestaat.
Je kunt niet van elke werkloze een ophaler van huishoudelijk afval
maken. Of een ander nauwelijks motiverend werk aanbieden.
En die oplossing vervolgens als het ei van Columbus bestempelen.
Het hele probleem ligt bijn de werkgevers… Op een paar nagelaten , maar de hele winkel en horeca branche is zo verot als het maar kan zijn, geen vaste contracten waardeloze salarissen, en arbeidsvoorwaarden om te janken ben je 19 mag je oplazeren want te duur, als oudere die van vroeger uit een vast contract had, wordt je zo min mogelijk in gepland of uit pesterij naar een andere vestiging verplaatst zodat je kunt reizen totdat je zelf maar besluit om weg te gaan…. Horeca … Te laat betalen van salaris steeds er achter aan moeten… Grotere landelijke horeca… Bij voorbaat al zeggen wij nemen niemand vast aan… Kun je na dat je half jaar in de WW gezeten hebt terug komen wordt zelfs gevraagd ! We hebben je graag terug na een half jaar..
Nou grote dikke middelvinger naar zulke werkgevers oorzaak van het slecht gaan van de economie.. Geen vast contract en je kunt niks geen huis kopen nada noppes
Bovenstaande gewoon voorbeelden uit mijn omgeving uit Helmond
@Evert op dinsdag 8 september 2015 om 19:49:
Wat er eerder is? De kip of het ei? Logisch natuurlijk dat weet iedereen! 🙂
Je hoort mij niet zeggen dat er voor iedereen passend of zinvol werk is, was dat maar, dan hadden we deze wetgeving niet nodig gehad. Wat ik wel aangeef, dat ik het niet vreemd vind dat er iets terugkomt voor de maatschappij. Al was het maar een week inzet.
Ook geef ik aan dat je mensen die niet werken, niet verder moet korten, maar werkenden zouden wel meer beloond moeten worden. Ik vind het absurd dat het verschil tussen 38 uur werken tegen minimumloon en uitkeringssituatie of bijstand nihil is, dat stimuleert toch niet echt?
Dit wordt mede veroorzaakt door allerlei toeslagregels. Terecht wordt hier boven bijvoorbeeld ook aangegeven dat er voor werkenden ook nog allerlei zaken bij komen die niet altijd vergoed worden, kledingvoorschriften, (werkelijke-) reiskosten etc. Zie het comment van Joep op maandag 7 september 2015 om 13:58
Wat is dan nog het verschil? Maak een eenvoudig belastingregime, waarbij je werkenden niet gaat korten is mijn pleidooi.
Hoe vaak moeten we dit onderwerp nog bespreken?
Zoals aangegeven eerder ook in de MEDIA, Jan Modaal met een gezin en 2 kinderen klein koophuisje houd netto minder over als een gezin in de bijstand.
Waarom??????? nog 1 keer dan, Let op.
-Kwijtschelding ozb
-Kwijtschelding rioolrechten
-CZ speciaal uitgebreid pakket incl aanvullend (collectief)
-Huurtoeslag
-100% kindgebonden budget
-100% Zorgtoeslag
-Geen reiskosten van/naar werk (of zwart werk, dan wel natuurlijk).
-Stichting leergeld, betaald zwemles/sporten/computer voor je kind etc etc
schoolreisjes/schoolgeld/eventueel fiets.
-Extraatjes Langdurigheidstoeslag sociale dienst
-Vakantiegeld (terwijl ze het hele jaar vakanie hebben).
-1x in de zoveel jaar gratis lening (tegen 0%)
-Indien je zorgt dat er 0 op de bank staat liefst 10000 schuld, en de auto op jan modaal zijn naam!
Krijg je ook nog wel een pasje voor boodschappen (super sociaal)
-Sinterklaas cadeau’s mag je uitzoeken (ook weer voor de minima).
-Speciale uitjes voor kinderen van de Minima.
Nou kan nog wel even doorgaan! maar als je dan als werkende man net onder modaal zit met een gezin, kun je idd beter in de bijstand zitten!
Erg genoeg, maar zie het in de praktijk genoeg.
De een staat in de ochtend om 6.00 op om te werken ,en de buurman lacht zich kapot en heeft aan 1 klusje per week genoeg om een mercedes te kunnen rijden.
Is het nu duidelijk, zeker weten dat ik nog erg veel dingen ben vergeten op te noemen.
Maar, ja je wilt toch meedoen in de maatschappij en je kinderen een goed voorbeeld geven? zo wordt het verteld tenminste.
Krom land pfffffffff
Haha mopje toch. Jij kunt er wat van!
Krom land, ja dat weten we allang. Nu al die vluchtelingen op pad zijn richting Europa, is er in hun land van herkomst plek genoeg. Iets voor jou, Syrië?
Denk het niet. Blij maar hier wonen, dan kan ik van je geMOPper genieten!!
Laten we beginnen bij het begin. Ik zal proberen mijn reactie op alles in een lopend verhaal te vatten, om de leesbaarheid te vergroten.
Iedere gemeente krijgt vanuit het rijk de opdracht een verordening participatiewet op te stellen en toe te zien op de uitvoering daarvan. Het rijk stelt eisen waar gemeenten aan moeten voldoen, maar de middelen om hier aan te voldoen, zijn helaas beperkt, zoals ze voor alles beperkt zijn. Als gemeente moet je dus prioriteiten stellen met betrekking tot uitvoering en handhaving. Gemeente Helmond heeft gelukkig gekozen om zich vooral te focussen op de stimulans voor mensen die wel écht willen en niet als politieagent achter de mensen aan te gaan die op de bank blijven liggen. Energie is net als middelen een beperkt goed. Het zou dan ook zonde zijn deze te verspillen aan mensen die tóch niet van hun ‘luie gat’ af willen komen. Met dit in gedachten is deze motie ingediend. Uitgaan van en focussen op intrinsieke motivatie levert meer op dan forceren op extrinsieke motivatie.
De voorbeelden die Jan de Vries (07-09, 10:07) noemt in zijn eerste reactie, zijn in mijn ogen niet alleen van toepassing op mensen in de bijstand. Worden we er niet allemaal gelukkiger van als we sociale en vriendelijke mensen om ons heen hebben? Dit zijn dingen die iedereen in zijn omgeving zou mogen doen, of men nou in de bijstand zit, 50 uur per week werkt (al heeft men dan wat minder tijd hiervoor), of lekker zit te rentenieren op een jacht in Monaco. Het heeft meer te maken met een sociaal persoon zijn dan mensen terug aan het werk te helpen, waar de participatiewet voor bedacht is.
De participatiewet zoals Helmond daar invulling aan geeft, geeft mensen de mogelijkheid de activiteiten die ze op dit moment voor de maatschappij doen, aan te dragen als tegenprestatie. De urennorm die Helmond wil gaan hanteren voor de tegenprestatie van mensen in de bijstand zal hier wel boven zitten, maar zal zéker niet onmenselijk zijn. In de commissie werd gesproken over een norm van ongeveer 10 uur per week, maar zeer flexibel in te vullen en naar vermogen, waarbij (nogmaals) de focus ligt op stimuleren en niet op straffen.
Grootste uitdaging van de participatiewet is verdringing op de arbeidsmarkt voorkomen. Bedenk eens hoe dicht de voorbeelden van Jan de Vries tegen betaalde functies aan zitten? Het zou ontzettend zuur zijn als ineens de helft van alle minder goed betaalde banen zou verdwijnen om vervolgens terug te komen als verplichte tegenprestatie voor een uitkering. Voor bedrijven die toch al minimumloon betalen, klinkt dit heel interessant, maar dit is niet wat we willen.
Het verhaal van Joep (07-09, 13:58) is geen fijn verhaal en ik begrijp dat dit soort problemen niet erg stimuleren, eerder afschrikken zelfs. Helaas ben ik geen specialist in arbeidsrecht. In zo’n situatie is het misschien verstandig om die een in te schakelen (voor €21 per maand heb je een rechtsbijstandsverzekering, die in dit soort gevallen wellicht uitkomst zou kunnen bieden, en onbetaalbare advocatenkosten kan voorkomen). Neemt niet weg dat het natuurlijk heel vervelend is dat het zo moet lopen.
Mopje, ik begrijp je frustratie. Dit zijn bizarre toestanden die niet vatbaar zijn voor normaal denkende mensen, behalve voor de politici in Den Haag. De meeste van de punten die je noemt, vallen, voor zover ik weet, onder het landelijke beleid en niet onder het beleid waar de gemeente iets over heeft te zeggen. Het rijk bepaalt de grenzen waarbinnen de gemeente de zaak mag opknappen, en meestal zijn dat vervelende zaken als bezuinigen op de zorg en nu dus op bestrijding van werkloosheid.
Een eenvoudiger belastingregime in Nederland zou veel problemen oplossen. Las afgelopen week een stukje in de Volkskrant, waarin iemand voorrekent hoe Nederland jaarlijks miljarden misloopt door de manier waarop ze vermogen belast. Een Haagse politicus zei ooit “Het is crisis, we moeten allemaal de broekriem aanhalen”. Dat valt niet te rijmen met het feit dat het verzameld vermogen van de Nederlandse miljonairs de afgelopen vier jaar met 30%, ofwel 66 miljard euro gestegen is. 66 Miljard! Waarvan het grootste deel verkregen is door winsten uit aandelen en andere financiële producten. Dat noem ik niet meer “hard werken voor je geld.” Dat belastingregime mag inderdaad op de schop. En vlug!
Het rekenvoorbeeld van G.Ekkehenkie (08-09, 09:50) vind ik een leuke om op door te gaan. G.Ekkehenkie vraagt zich af of het zoveel gevraagd is wanneer zij zich allen één week per jaar (5x8uur) in zouden zetten voor de maatschappij. Omgerekend zou dit ongeveer drie kwartier per week zijn. Natuurlijk is dit niet teveel gevraagd. Ik denk dat 90% van de mensen in mijn omgeving hier ruimschoots boven zit.
Zomaar een idee: Stel dat we iedere Helmonder vragen of hij/zij zich een uur per week in wil zetten voor de Helmondse maatschappij. Dit uur brengen we in mindering op de uren die hij/zij per week werkt, zonder verandering van het salaris, dat blijft namelijk gelijk. Groffe schatting: Helmond heeft 90.000 inwoners, daarvan zijn er (volgens de laatste informatie die bij mij bekend is) 3000 zonder werk. Ga er van uit dat er 50.000 Helmonders wel werken. Dat levert 50.000 uur per week aan extra bijdrage aan de Helmondse maatschappij, maar ook 1282 nieuwe 39uurs werkweken. Maak er 3 uur per week van en je hebt genoeg werk voor iedere werkzoekende en een blinkende, sociale, verbroederde stad of land! Gefinancierd met de miljarden die Nederland jaarlijks laat liggen door het scheve belastingstelsel… En natuurlijk begrijp ik dat het ingewikkelder is dan het hier staat, maar dat is een heel nieuwe discussie.
@Thomas Tuerlings op donderdag 10 september 2015 om 21:36:
Hulde voor je antwoord! Als je zo ook de politiek bedrijft, zul je het ver schoppen!
Weet je wat het mooie is? Thomas Tuerlings heeft ambitie maar ook de moed om uit te spreken waar hij voor staat en dat is iets wat hard nodig is in de politiek. Ik was erg benieuwd naar je reactie en deze stelt niet teleur.
Verdringing op de arbeidsmarkt is iets wat niet hoort. Het is niet acceptabel en dient geen enkel economisch belang. Een goede baan ruilen tegen een baan uit hoofde van de participatiewet is geen optie. Het levert opnieuw uitkeringen.
Beter is investeren in “tevreden” werknemers, investeren in en faciliteren van degelijk ondernemerschap en startups en daarmee investeren in afbouw van winkelleegstand en werkgelegenheidsproblematiek. Kort gezegd, investeren in een gezonde samenleving.
Slimme ondernemers weten dat tevreden (gelukkig) personeel van enorme waarde is. Iemand die doet waar hij goed in is en gebruik kan en mag maken van zijn talenten ontwikkelt verder. Hij/zij zet zijn/haar verworven vaardigheden trots en graag in, is gelukkig, presteert meer en draagt daarmee duurzaam bij aan maximaliseren van bedrijfsresultaat ( lees meer winst genereren).
Dat zien ondernemers graag!
Gemeenten, wel of niet gestuurd door de nationale overheid moeten hierop inspringen en dit faciliteren. Het is een gemiste kans het niet te doen. Zij moeten investeren in de juiste mensen die dit proces sturen en begeleiden.
Het verlangt moed en omdenken maar is uiterst efficiënt. Neem als voorbeeld de nieuwe UWV topman Tof Thissen die dit op dit moment tracht te doen. Meer menselijk, meer face to face. Kijken naar de mens achter het verhaal, niet enkel kijken naar grafieken, mooie statistieken en fictieve wensdromen.
Wat Joep op 7 september 2015 om 13.58 en 17.31 beschrijft is zo’n gemiste kans. Een bijstandsuitkering kan niet voorzien in betaling van deze extra kosten. De uitkering is enkel bedoeld voor minimaal levensonderhoud en dient als laatste vangnet. Het inschakelen van rechtsbijstand is niet de oplossing. De oplossing is dat Werkplein en de persoon in kwestie “samen” een oplossing creëren.
Er is gebrek aan specifieke kennis van ondernemersproblematiek en het oplossen daarvan op Werkpleinen. Met alle respect, ambtenaren zijn geen ondernemers doch samengaan zou erg productief zijn. Hier is voor een gemeente veel winst te behalen.
Gemeenten c.q. Werkpleinen worden gedreven door de enorme druk vanuit Den Haag om de kortste weg naar werk te realiseren ten einde maximaal te bezuinigen op werkeloosheidsuitkeringen.Het blijkt een heilloze missie.
Beter is in te zetten op duurzame begeleiding naar “passend werk” waardoor beide partijen tevreden zijn.Zet in op kwaliteit niet op kwantiteit.
Een nieuw, eenvoudiger belastingstelsel dat de lastendruk evenrediger verdeelt waarin burgers betalen naar draagkracht zou beter zijn.
Invoering van een vlaktax belasting systeem van maximaal 35 % naar draagkrachtbeginsel en een vast tarief systeem zou positief bijdragen aan de doorstart naar een sterkere economie. De sterkste schouders dragen meer dan de minder draagkrachtigen en de laagste inkomens zelfs bijna niets.
Wat rest is politiek omdenken en doen.
@ Jan de Vries op maandag 7 september 2015 om 10.07:
Ik vind uw 5 voorbeelden sympathiek en zeker waar maar liefst 4 keer het woord bijstands-uitkerings “trekkers” in twee alinea’s??
Wat wilt u daarmee bereiken? U raakt hiermee vele welwillende mensen die u als dom en lui wegzet. Iets in mij zegt dat u beslist beter kunt.
@Jean-Pierre Poppeliers op vrijdag 11 september 2015 om 05:51:
Slimme ondernemers weten precies hoe het moet: uitzendbureaus, nul-urencontracten en buitenlandse, onderbetaalde, werknemers en klagen over de niet-werkwillige Nederlandse werklozen.
@Jean-Pierre Poppeliers op vrijdag 11 september 2015 om 05:51:
“Verdringing op de arbeidsmarkt is iets wat niet hoort. Het is niet acceptabel en dient geen enkel economisch belang”.
Verdringing dient wel degelijk een economisch belang, namelijk dat van de werkgevers. In de taakstelling van het Werkbedrijf i.o. (Strategische Kadernotitie Participatiewet Peelregio) staat expliciet dat de belangen van de werkgevers voorop staan, en dat burgers die niet meewerken kunnen rekenen op sancties. Dat geeft mij weinig vertrouwen in een zorgvuldige invulling van de P-wet.
@Jean-Pierre Poppeliers op vrijdag 11 september 2015 om 05:51:
De hr Tof Tissen gaat aan de slag vanwege een vernietigend artikel in de Volkskrant vorige week.Niets meer en niets minder.
@Thomas Tuerlings op donderdag 10 september 2015 om 21:36:
Helemaal eens met G Ekkehenkie. Wat een inspirerend antwoord! Ook je idee om elke Helmonder te vragen een uurtje per week in te zetten voor de Helmondse maatschappij is prachtig. Denk dat een behoorlijk deel het al doet, nu de rest nog.
Maar door het meteen voor alle Helmonders te laten gelden, gaat u een beetje voorbij aan mijn oorspronkelijke idee dat wie iets krijgt er ook iets voor moet terugdoen. Ik snap dat de Partiticipatiewet daar iets aan probeert te doen, maar ben bang dat de druk erachter te klein is. Natuurlijk moeten mensen met bijstand eruit proberen te komen door te solliciteren, maar een beetje verplicht werken voor de maatschappij is toch niet zo heel veel gevraagd?
@Jean-Pierre Poppeliers op vrijdag 11 september 2015 om 05:51:
Ik zie niet waar ik ze wegzet als dom en lui. Uitkeringstrekkers of bijstandstrekkers zijn toch hele normale woorden? Was zelf ook ooit bijstandstrekkers en later uitkeringstrekker, ik noemde me toen echt niet een uitkeringsgerechtigde hoor. Ik ben bang dat de meesten me dan zouden uitlachen als ik zo’n woord gebruikte. En dom was ik ook niet, tenminste dat vind ik. 🙂
Het is in mijn ogen zéér treurig dat de instellingen die in het leven geroepen zijn om zorg te dragen voor de zwakkeren in de Helmondse samenleving voorbij gaan aan hun oorspronkelijke doel en werkgevers voorop stellen. Verdringing is, sec gezien, inderdaad economisch gunstig voor werkgevers. Minder lasten, meer winst. Voor de werknemer werkt het helaas andersom. Zelfde lasten, minder brood. Wat ik mis in het huidige economische landschap in Nederland, is een besef van wat moreel verantwoord is en wat niet. Een uitzondering daar gelaten, lijkt de economie zich hier meer en meer van te vervreemden. En dit zien we helaas niet alleen in de economie.
Wat betreft het punt van Jan de Vries, hier heb ik in mijn eerste reactie al geprobeerd een antwoord op te geven, maar misschien kwam dat niet duidelijk naar voren. In het huidige (!) maatschappelijk veld ben ik het met u eens dat een tegenprestatie best gevraagd mag worden. Het overgrote deel van de mensen in de bijstand doet dit al uit zichzelf, zonder enige druk van de landelijke en/of lokale overheid. Die vrijwillige inzet, vanuit het hart en niet vanuit plicht, is goud waard. Om die inzet niet te hinderen, kunnen deze mensen hun inzet aandragen als invulling van de tegenprestatie. Het probleem van de druk achter de participatiewet zit vooral bij de groep die het écht vertikt om iets te doen. Gelukkig is die groep niet groot. Echter, omdat de middelen van de gemeente voor uitvoering van de participatiewet beperkt zijn, moet zij prioriteiten stellen. De gemeente heeft gekozen om die middelen in te zetten voor de groep mensen die wél wil bijdragen en niet te ‘verspillen’ aan de groep die dat vertikt.
@Thomas Tuerlings op dinsdag 15 september 2015 om 12:02:
Met de praktische kijk heeft u wel gelijk inderdaad.
@Thomas Tuerlings
Verdringing kan wel degelijk een legitiem doel dienen, mits je het beperkt tot een maximaal percentage per beroepsgroep/type baan. Het hele probleem van de Melkertbanen/ID-banen/Participatiebanen (of welk labeltje er in de toekomst weer aan komt te hangen, oude wijn in nieuwe zakken) is dat ze geen relevante werkervaring opleveren. Dus wordt er gevogeld met “stages” en douceurtjes voor werkgevers om mensen in dienst te nemen die een “vlekje” hebben.
Verdringing met als doel het creeren van circulatie in je arbeidsreserve heeft als gevolg dat het gemiddelde opleidings- en ervaringsniveau van die arbeidsreserve stijgt. Dit heeft tot gevolg dat er meer mensen vanuit een werkloosheidssituatie zelf gaan ondernemen, dat in goede tijden met een lager werkloosheidspercentage hetzelfde matigende effect op de lonen wordt bereikt (evenwichtswerkloosheid) en uitkeringsgerechtigden altijd uitzicht blijven houden op een succesvolle rentree in het arbeidsproces.
Verdringing is een term die gebruikt wordt door mensen die angstig in het leven staan en werkloosheid niet zien als een kans om hun vaardigheden te vergroten, maar als een eindstation waar je moeilijk weer uit komt. Het wordt tijd dat we het vangnet vervangen door een trampoline.
Ik zou graag zien dat we het over een andere boeg gooien. Als bedrijven die in nederland zaken doen (ja ook de buitenlandse, gelijk speelveld) verplicht worden om afhankelijk van omzetcijfers mensen in Nederland in dienst te nemen die moeilijk emplooibaar zijn, dan maken we tenminste echte stappen. Te klein of ZZPer en dus geen ruimte om mensen in dienst te nemen? Dan detacheer je maar mensen tegen vergoeding. Kunnen we de SW-bedrijven ook mooi in stand houden.
@Michiel van Geel op woensdag 16 september 2015 om 10:10:
Een mooie gedachte. Bedrijven die in Nederland zaken doen verplichten tot een bijdrage om moeilijk emplooibare mensen in loondienst te nemen.
Bedrijven, aandeelhouders, banken en andere geldschieters zijn geïnteresseerd in winst en rendement. (Mogelijke) problemen worden buiten de deur gehouden.
Werkgevers hebben via belastingvoordelen al voldoende mogelijkheden om moeilijk plaatsbare werkzoekenden in loondienst te nemen. Geheel vrijwillig.
Er wordt nauwelijks gebruik van gemaakt.
Met het opleggen van verplichtingen kom je er niet. En steun van de politiek is er niet. Ook niet bij de mede-regeringspartij PvdA.
@Michiel van Geel op woensdag 16 september 2015 om 10:10:
Circulatie gericht op stijging van het niveau. Inspirerende gedachte. Maar zoals je zelf al aangeeft, is dat in het verleden al met heel veel etiketjes tevergeefs geprobeerd.
De weerbarstige werkelijkheid is dat er altijd meer mensen dan banen zullen zijn. Er is meer menselijke capaciteit dan de samenleving nodig heeft om in welvaart te kunnen leven.
Maar waarom is dat een probleem? Waarom is de groei van de economie een heilig doel op zichzelf? Waarom kunnen we niet gewoon genieten van wat we hebben?
Circulatie: prima. Laat mensen die hun aandeel hebben geleverd, lekker op hun veertigste met pensioen gaan om plaats te maken voor anderen.
Stijging van het niveau: prima. Laat mensen lekker hun eigen weg vinden en zich ontplooien. Zo kan iedereen het maximale betekenen voor zichzelf en de samenleving.
Alles aan elkaar koppelen: gaat in de weerbarstige werkelijkheid niet lukken.
Ik heb iemand gekend die lichamelijk niets kon (zwaar spastisch, in een rolstoel). Hij verstond de kunst om te genieten van de kleinste dingetjes die hij nog wel kon, en was met zijn altijd opgewekte humeur het zonnetje voor zijn omgeving.
Als inkomen en ontplooiing gekoppeld kunnen worden aan een betaalde baan, passen alle puzzelstukjes in elkaar om het individu een eerlijk aandeel te laten hebben in zowel de lasten als de lusten van onze welvaart. Maar voor wie geen betaalde baan kan vinden, moeten we niet krampachtig vast blijven houden aan de koppeling van inkomen en werk. We moeten elkaar sommige dingen ook onvoorwaardelijk gunnen.
Een bijstandsuitkering gaat volledig op aan primaire levensbehoeftes. Moeten mensen echt een tegenprestatie leveren voor het recht om in leven te blijven?
@Evert
Er was al even sprake van dat er een verplichting opgelegd zou worden specifiek voor het aannemen van gehandicapten en andere personen die in de WIA zitten. Die keutel is onder druk van het bedrijfsleven weer ingetrokken, want concurrentiepositie. Daarom pleit ik er ook voor het aan elk bedrijf op te leggen dat hier omzet haalt. Het hekele punt is wel dat de concurrentiepositie buiten Nederland er wel onder te lijden heeft. Maar met afnemende kosten voor uitkeringen zou dat best nog wel eens andersom kunnen werken.
@Sander Lam
De circulatie is niet gericht op het stijgen van het niveau, de circulatie is gericht op het maximaal in staat stellen van individuen om deel te nemen aan het arbeidsproces. Dat het positieve neveneffecten heeft is mooi meegenomen.
Het hele punt van een samenleving is specialisatie in gezamenlijkheid. Doordat we allemaal ons steentje bijdragen hebben we samen meer welvaart. Iemand die (noodgedwongen) langs de kant staat heeft dus in ruil voor het feit dat de samenleving hem ondersteunt wel de plicht om ook zijn best te doen om ook iets bij te dragen voor zover hij/zij dat kan. Dat kan natuurlijk ook in de vorm van vrijwilligerswerk zijn, als je maar iets doet.
Voor wat hoort wat is uiteindelijk het fundament van onze maatschappij. Zonder die onderlinge uitruil zouden we nog gehuld in konijnenvellen in het bos lopen zoeken naar knollen. Dat je zorg voor hen die niets bij kunnen dragen is evident, maar dat je niet achterover kunt leunen en je hand ophouden zonder tenminste iets te proberen terug te doen ook.
@Michiel van Geel op woensdag 16 september 2015 om 14:21:
Het is geen verkeerde gedachte maar ik vrees dat internationale afspraken deze oplossing verhinderen. De algemene welvaart zou toenemen, cq. de staatskas wordt meer gevuld. Er is meer te (her)verdelen. In theorie.
Er zijn praktijkvoorbeelden die aantonen dat de gedachte ‘samen verdienen, samen verdelen’ niet voor langere tijd functioneert.
In elke vorm van samenleving ontstaat een machtsstrijd.
En als je vrijwilligerswerk opdraagt als een vorm van (verplichte) tegenprestatie
kan ook de gedachte arbeidsverschaffing ontstaan.
@Evert,
Gisteren ben ik bij een bijeenkomst geweest in Eindhoven rondom het thema participatie, meer specifiek naar aanleiding van het boek “Van opgelegde naar oprechte participatie” van een medewerkster van de Van Mierlo Stichting (het wetenschappelijk bureau van D66). De lijn van D66 is inderdaad ook dat initiatieven van onderop moeten ontstaan en dat je vooral mensen moet begeleiden in hun wens om te participeren.
Het is de aloude discussie of charitas beter is dan overheidsbemoeienis. Dat is echter een valse tegenstelling. Charitatieve instellingen zoals de kerk, verenigingen en stichtingen die mensen ondersteunen kunnen namelijk niet achter de voordeur kijken. Los daarvan is het altijd de vraag of vraag en aanbod elkaar vinden. Als je charitas aan individuen over laat zullen er onvermijdelijk mensen tussen wal en schip vallen. De overheid zal dus altijd op afstand moeten administreren, moeten begeleiden en een laatste vangnet moeten zijn, tenzij je die verborgen armoede accepteert.
Zo is het ook met arbeidsparticipatie. Je komt op de ethische vraag of het acceptabel is dat mensen om wat voor reden dan ook niet volwaardig kunnen meedraaien in de maatschappij, terwijl ze dat misschien wel willen en moreel gezien misschien zelfs moeten. Je kunt die mensen aan de kant laten staan, of je kunt ruimte voor hen maken, zodat ze mee kunnen draaien, waarmee je dus weer mensen vrij speelt die hoger op de participatieladder staan en meer vaardigheden hebben om de economie verder te stimuleren.
We laten wat mij betreft mensen nu te veel aan hun lot over. Mensen helpen om het maximale uit zichzelf te halen betekent meer dan een solliciatiecursus of een wegstopbaantje. Als samenleving hoor je mensen in staat te stellen zich te specialiseren, wat mij betreft is dat een kerntaak van de overheid. Die taak verwaarlozen en tegelijkertijd diegenen die niet mee kunnen komen niet ondersteunen, dat is pas echt asociaal. Maar dat is uiteraard een moreel oordeel…
@Michiel van Geel op donderdag 17 september 2015 om 11:10:
Jesse Klaver is het volledig met je eens, Halbe Zijlstra vermoedelijk niet (helemaal).