We zijn tegenwoordig snel gekwetst over zaken uit het verleden! Zo werd de met pepernoten strooiende Piet die ik als kind zo lief had ineens het symbool voor discriminatie, racisme en slavernij. Waar stopt dit? Moeten we straks in de Oranjebuurt de ‘foute’ straatnamen zoals de Maurits- en Prins Bernhardlaan gaan vervangen? Maurits speelde immers persoonlijk een rol in slavenhandelen, prins Bernhard was een prins die zijn eigen waarheid vertelde, smeergeld aannam en regelmatig een scheve schaats reed.

Natuurlijk zijn wij tegenwoordig niet meer trots op het ‘kattenkwaad’ dat we vroeger hebben uitgehaald maar iedereen zal beseffen dat ook de Nederlanders uit het verleden goede en slechte kanten hadden. Wat goed en slecht is wordt beïnvloed door de tijd waarin je leeft, de plaats waar je woont of je godsdienstige overtuiging. 
Een inwoner van Helmond zal als hij een joint rookt in onze coffeeshop niet begrijpen dat er in Saoedi-Arabië mensen wegens cannabisovertredingen zijn geëxecuteerd. In de jaren ’70 lagen veel dames topless op het strand nu worden schilderijen met blote borsten uit musea gehaald omdat mensen zich erdoor gekrenkt voelen. Mensen die nooit iets negatiefs hebben gevoeld roepen ineens schande zonder dat ze zelf ooit hebben nagedacht over de context van de tijd waarin het gebeurde.

We moeten onze geschiedenis echter levend houden. Daar hoort zeker discussie bij. Maar als we met een grote gum een deel van de geschiedenis uit de samenleving wissen, dan heb je die discussie juist niet. Dan gooien we hele hoofdstukken weg, dan verliezen we onze helden en leren we ook niets meer van onze zwarte bladzijden.

Van mij mogen we onszelf dus gewoon kattenmeppers, kruikenzeikers, strontrapers, of stoepschijters blijven noemen. Dat wakkert het historische besef aan, creëert een gemeenschappelijk verleden, herinnert ons aan tijden die anders waren en levert misschien ook nog een vermakelijk stukje op in een blog.

Theo Manders
Raadslid VVD